Hallo en welkom op Separa!
Als je hier nieuw bent, raden we je aan even de regels en de informatie door te nemen,
ben je hier al bekend, dan welkom terug! Smile

-Het team

Hallo en welkom op Separa!
Als je hier nieuw bent, raden we je aan even de regels en de informatie door te nemen,
ben je hier al bekend, dan welkom terug! Smile

-Het team




 
IndexPortalZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

Hehe ... my marionet [Lyall]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Thomas
Aantal berichten : 13
Woonplaats : Oosterblokker

Character sheet
Age: 21 in this live
Species: 'Son of the devil'
Partner:: Back off you bitch
Thomas
BerichtOnderwerp: Hehe ... my marionet [Lyall] Hehe ... my marionet [Lyall]  Emptyza jan 23, 2016 3:30 pm

Vandaag verkeerde hij, net als de meeste tijd, in een best humeur. Ondanks dat daar nul komma nul procent reden voor was. Zijn vriend die hier in Separa een tijdje had rondgehangen was weg. En daarmee ook zijn kans om Olivier op te laten pakken. Je zou dus niet zeggen dat het goed ging tot nu toe. En toch was Thomas zeer goed gestemd. Hij was namelijk al een tijdje een bepaald persoon aan het volgen. En zag hoe de jongen steeds verder van het padje af raakte. Wat alleen maar mooi was. Hij mocht dat ventje wel. En had zich dan ook afgevraagd of de jongen binnenkort niet eens zijn zielkleur kwijt zou raken. Oftewel Soulless zou worden. Thomas zelf wist er niet zo veel van af. En dus vulde hij het zelf maar op deze manier in. Als je te ver van het padje af was geraakt dan verliet je ziel kleur je gewoon. En dan was je dus Soulless. Dat zou logisch zijn, vond hij. Ondanks dat het er in het echt waarschijnlijk helemaal niet zo aan toe ging. Hoe dan ook, hij was van plan de jongen vandaag eens op te zullen zoeken. Gewoon een beetje kennis maken. Vragen wat hem bezig hield zich zo te gedragen. Je wist immers maar nooit, wie wist zouden ze het wel goed met elkaar kunnen vinden. En zo niet dan gaf dat niets. Zo af en toe een gevecht zo nu en dan was immers niet verkeerd. Blijkbaar bevond de jongen zich ergens in Ivy City. Dat was dus dicht in de buurt van de plaats waar hij zich al een tijdje gevestigd had. Namelijk de Woods of Loyalty. Zo dicht in de buurt van de stad was het een handige plaats. Hij zelf mocht zich schuil houden in de bossen en de drie zielen die hij bij zich had zouden toch gemakkelijk aan eten kunnen komen. Maar vandaag zou hij zich voor de verandering eens zelf onder de wezens wagen. Op zich had hij daar geen enkele problemen mee. Ja, het was al weer een tijdje gelden geweest dat hij zich onder hen bevonden had. Maar als er een van goden uit de boeken was die zich juist interesseerde in stervelingen, dan was hij het wel. Bij zijn collega's stond hij er zelfs om bekend. Die deden er alles aan om hem er van te weerhouden met stervelingen om te gaan. Zonder succes uiteraard. Met rustige passen naderde hij het stadje. Het was wel een van de nog best te verdragen stadjes in dit land. Vrij rustig, gebouwd van oude materialen en het leek er niet op dat de overheid een goed zicht op dit plaatsje hield. Eenmaal bij een van de de ingangspoorten aangekomen zuchtte hij even. Bekeek het ding nogmaals en concludeerde hardop: "Deze stad is te klein."Om vervolgens alsof het de normaalste zaak van de wereld was de poort een meter te verschuiven zodat hij gewoon door zou kunnen lopen. Blijkbaar hield men hier geen rekening met wezens boven te twee meter lengte. Niets aan te doen. Thomas hoogde het looptempo iets op. De jongen was niet ver uit de buurt en dat moest zo blijven ook. De stad zelf was een groot overwoekerd doolhof waarvan nog geen meter op de zelfde hoogte lag. Trap op trap af, op af op af enzovoort. De wezens die hem zagen passeren besteden er verder niet veel aandacht aan. Beter zo, hij was hier namelijk met een doel en dat doel wilde hij graag ongestoord bereiken. Inmiddels waren Aemulatione, Odi en Simultatum naast hem verschenen. Blijkbaar vonden ze het nodig mee te gaan en Thomas had daar vandaag geen bezwaar tegen. Uiteindelijk zou hij nog geen vijf meter van de jongen vandaan zijn. En inderdaad, benden aan een van de trappen stond hij. In een iets andere vorm dan wel maar toch. Zijn zijn haast sloeg hij per ongeluk een trede over waardoor hij met te veel vaart op de volgende terecht kwam en doorschoot. Hij verloor zijn evenwicht en viel voorover. Een enkel ogenblik zag hij al voor zich hoe erg dit mis zou gaan. Hoe hij voor de jongen vol op zijn gezicht terecht zou komen. "Fu-fu-fu-fuck." Nog net op tijd wist hij dit vreemd genoeg te voorkomen door zijn hand op de onderste trede te zetten en er zo een soort handstandoverslag van te maken. Met keurig nette afsprong natuurlijk. Alsof hij het kunstje van te voren al zo bedacht had en expres zo gevallen was. "Fuck yea! I'm awesome!"Riep hij vrolijk uit. Waarbij een trotse grijns zijn gelaat sierde. Schaamte voor deze manier van uiten had hij niet. Hij was immers niet vol op zijn plaat gegaan. Dus wie had hier nu het recht om hem uit te lachen? Thomas wende zich tot het figuur voor zich. "Maar wie ben jij?" Vroeg hij met een klein grijnsje.       

Thomas zijn val:
Terug naar boven Ga naar beneden
Lyall
Aantal berichten : 331
Woonplaats : Utrecht

Character sheet
Age: 18 Winters
Species: Shapeshifter (Direwolf}
Partner:: Well, igues you cant blame gravity for falling in love with each other. ♡Mindo~
Lyall
BerichtOnderwerp: Re: Hehe ... my marionet [Lyall] Hehe ... my marionet [Lyall]  Emptyza jan 23, 2016 6:03 pm

Lyall was er weer even tussenuit geweest. Nadat hij weer was hersteld van zijn ‘avontuur.’ Als wolf zijnde begon hij weer meer rond te reizen. Zijn bloedlust was erger geworden sinds hij weer terug had kunnen shiften naar zijn mensenvorm. Nog nooit had hij zich zo zwak gevoeld. Samen met zijn wolven vorm, was zijn mensenvorm uitgemergeld en gewond geraakt. Maar nadat hij weer ietwat hersteld was, was hij erachter gekomen dat hij zonder echte reden soms zin had om andere roofdieren aan te vallen. Gewoon, omdat hij wist dat hij toch de sterkste was. Nou had hij die gedachtes van zich af kunnen houden voorlopig. Hij was eigenlijk op weg geweest naar de rotten swamps maar was wat afgedwaald en in Ivy city terecht gekomen. Mensen hadden hem daar lastig gevallen totdat hij uit woedde maar naar zijn Direwolf vorm was geshift en een aantal mensen bijna te grazen had genomen. Terwijl hij weer langzaam terug shiftte beloofde hij zichzelf dat hij zich de volgende keer niet zou inhouden en ze weg zou laten gaan met wat krassen op hun lichamen. Koud keek hij naar de nu bange mensen terwijl hij verder liep. Het boeide hem niks wat anderen dachten. Vroeger was hij iemand geweest wie door niemand werd opgemerkt. Maar de laatste tijd merkten meer en meer mensen hem op, voelden dat hij voor problemen zorgde. En vermijdden hem zo veel mogelijk. Terwijl hij stug verder liep irriteerde hij zich aan zijn wolvenoren die niet goed waren terug geshift. Hij stond onderaan een grote trap en keek eens de stad door. Een treurig hoopje huizen. Vond hij terwijl hij met zijn ijskoude blik rondkeek. "Fu-fu-fu-fuck." Hoorde hij boven zich, en uit reflex stapte hij met een grote pas een meter naar achteren. Terwijl hij keek wat het geluid produceerde zag hij een man naar beneden vallen maar zich toch nog wist te redden door zich met zijn hand op de trap rond te draaien. "Fuck yea! I'm awesome!" maakte hij zijn zin af. Lyall keek iets op naar de man. Normaal was hij de grootste maar deze man was ergens in de 2 meter. Die val was natuurlijk… totaal geplanned. Dacht Lyall nuchter terwijl hij de man aankeek. De vreemde keek hem met een tevreden grijns aan. Lyall shifte zijn ogen om snel te kijken welke soul color deze persoon was. Soulles. Zag hij. En verwisselde zijn bloedrode ogen weer voor de ijzige blauwe. "Maar wie ben jij?" vroeg de soulles tegenover hem. Lyall had totaal geen zin in chitchat met vreemde mensen. Vooral niet als ze ook nog soulles waren. Al leek deze…. Wat anders dan de gemiddelde soulles die hij kende. ‘maakt dat wat uit?’ vroeg Lyall koud terug, terwijl hij de man ijzig aankeek. Het liefst was hij hier en nu de man te lijf gegaan. Hij moest niks van soulles hebben. Hij kon er niet bij wat zij dachten en deden. Hoe zou je nou onschuldige mensen wat aandoen. Alleen maar voor je vermaak. Of nog erger. Gewoon mensen opeten. Dat was gewoon… onmenselijk. Al wist Lyall zelf niet hoe dicht hij bij hetzelfde lot zat.
Terug naar boven Ga naar beneden
Hehe ... my marionet [Lyall]
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1
Soortgelijke onderwerpen
-
» You can't catch me (Lyall)
» Oh crap... [Lyall & Mindo]
» Ultimate clash [Lyall]
» Long time not seen [Lyall]
» Lyall, the lone wolf

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: Black Territory :: Ivy City-
Ga naar: