Please help [open]

Onderwerp: Please help [open] wo dec 30, 2015 6:36 pm

Het was een van zijn dromen geweest die uitkwam: sneeuwvrij. En niet zo'n beetje ook. Hij was vandaag wel naar school gegaan. Er was immers niets vermeld over sneeuwvrij. Maar toen hij daar eenmaal bij school aan was gekomen was het gebouw gesloten geweest. Met daarvoor een groep dolblije joelende kinderen. School was gelukkig niet zo ver van huis en dus kon hij zelfstandig heen en terug lopen. Maar hij was niet van plan deze keer direct terug naar huis te gaan. De wereld was nu immers veels te mooi om in een keer terug naar huis te gaan. Edward besloot een omweg langs Trade Square te nemen. En daar bij een van de kraampjes iets mee te nemen voor thuis. Dan had hij toch nog een soort van excuus deze route te lopen. Vrolijk rende hij door het dikke pak sneeuw heen. Op sommige plaatsen was het zelfs bijna hoger dan hij zelf was. En moest hij zich er een weg doorheen zien te banen. Toen hij bijna bij het plein was gekomen trok een grote blauwe lantarenpaal zijn aandacht. Het ding was geheel bevroren. Waarschijnlijk door koude regenval die direct daarop aan het ding vast vroor. Hij had gehoord dat het zo scheen te zijn dat je tong kon vast vriezen aan zo'n paal als je hem er maar lang genoeg tegenaan hield. Dit niet geheel gelovende stapte hij op de paal af. Voorzichtig veegde hij de laag sneeuw van het ding af. Daaronder vandaan kwam de bevroren regen te voorschijn. Met daarin als je maar goed genoeg keek duizenden ijskristallen. Werkelijk een prachtig gezicht. Eigenwijs als hij was hield hij zijn tong tegen de paal aan om zo hopelijk het tegendeel over deze bewering te bewijzen. Helaas voor Edward kwam deze uitspraak niet uit het niets. Tot zijn grote schrik drong het tot hem door daadwerkelijk vast te zitten. Vrijwel meteen probeerde hij zich los te trekken, wat hem pijnlijk werd afgestraft. Lichtelijke paniek kwam in hem op. Wat moest hij nu in hemelsnaam doen? Als hij zich niet snel los wist te krijgen zou hij zoizo te laat thuis komen. Achter hem klonken voedstappen. Voor zo ver dat ging keek Edward om. Achter hem stonden een aantal leeftijdsgenoten. Zo te zien uit een niet al te rijke buurt. Edward wierp de vijf die inmiddels voor hem waren komen staan een hoopvolle blik toe. Misschien dat ze wel zo aardig waren om een leeftijdsgenoot te helpen? Maar hij vreesde voor het ergste. Die valse grijnsjes bevielen hem naar niets. En ja hoor, daar had je het al. De vijf begonnen sneeuwballen te maken. En het volgende moment volgde er een regen van sneeuwballen. Een van de jongetjes durfde het zelfs om in de buurt te komen en een hoop sneeuw bij hem in zijn kraag te storten. Dit natuurlijk onder luid protest van Edward zelf. Die het kereltje ook al snel van zich af wist te slaan. Het schoot hem te binnen dat deze jongetjes er helemaal niet perse op uit waren om hem nou zo te stangen. Meer zouden ze het munten op het kleine beetje geld dat Edward wel bij zich had. Dat nooit. Hij zetten zich nog liever voor schut door hulp van een volwassene er bij te roepen dan het kleine beetje geld dat hem werd toevertrouwd aan zo'n maffe situatie te verliezen. Het jongetje dat hem had ingepeperd kreeg een fikse trap in diens zij. Ten teken dat het geen slim plan was weer zo dicht in de buurt te komen. Zodra hij om hulp begon te roepen, of zover er iets in de richting van het woord help uit kwam, namen er drie de benden. Waaronder de inpeperaar. De overige twee bleven onophoudelijk sneeuwballen gooien. Een gevoel van woede en onmacht kwam in hem op. Zo graag had hij op de twee af willen stromen en ze er van langs willen geven. Maar dat kon niet en ook nog eens door zijn eigen stomme schuld. Intussen begon de tijd ook nog eens te dringen. Straks zou hij nog uit moeten leggen wat er gebeurd was ook. Plots hield de regen van sneeuwballen op. Verbaasd keek Edward op en zag dat de twee de benen hadden genomen. Achter hem klonken voedstappen. Even slikte hij. Hij kon slechts hopen dat dit een verbetering zou worden in vergelijking met de vorige situatie.

Onderwerp: Re: Please help [open] wo dec 30, 2015 11:08 pm

Wrijvend in haar handen om het wat warmer te krijgen drentelde Kitt wat rond op Trade Square. Niet om eten te stelen, ze had immers al ontbeten, maar voor kleding. Haar normale shirt was nou niet bepaald warm, en met dit weer had ze echt iets anders nodig. Iets wat tegen de kou bestendig was. Natuurlijk kon ze ook kleding met vachten maken maar dat duurde eeuwen, en het was veel makkelijker om te stelen. Dezer dagen was er veel vraag naar warme kleding en dat maakte het makkelijk om snel te verdwijnen tussen de mensen als je iets had gepakt. Al snel had ze een soort van kleine mantel gevonden die tot haar ellebogen kwam. Het was vanbinnen van wol, dus het was al iets. Snel griste ze het weg en trippelde weg. Kitt leunde tegen een muurtje en deed de mantel om. "Mwah.." het was beter dan niets. Tevreden en met warme schouders keek ze om zich heen. Even verderop zag ze een jongen (die met zijn tong aan een lantarenpaal vastzat..?) die geplaagd werd door leeftijdsgenoten. Ze bekogelden hem met sneeuwballen en eentje gooide zelfs zijn kraag vol met sneeuw. Verontwaardigd stapte ze erheen. De jongens waren jonger dan haar, die kon ze wel aan. Met een dodelijke blik keek ze de jongens aan, die het eerst niet leken te merken. De dichtstbijzijnde plaaggeest wou net zijn arm weer omhoog tillen, om weer een sneeuwbal af te vuren. Snel pakte ze zijn arm vast en schopte hard tegen zijn schenen. De jongen ging onderuit en belandde met een kleine plof op de grond. Zijn kameraden hadden haar ook opgemerkt maar Kitt keek ze dodelijk aan. Haar blik zei genoeg. Snel hielpen ze hun vriend overeind en maakten zich toen uit de voeten. Ietwat bezorgd verplaatste het katachtige meisje zich snel naar de jongen die werd geplaagd. "Gaat het?" Vroeg ze hem. Sneeuw was niet fijn. Het was zo nat en koud.. Ze bekeek hem nog eens, hij was lichtblond met groene ogen. En zijn tong zat dus aan die lantarenpaal vast? "Hoe komt je tong daaraan vast?"

Onderwerp: Re: Please help [open] di jan 19, 2016 6:11 pm

Tot zijn opluchting hield de regen van sneeuwballen op. Ook klonken er voedstappen. Maar Edward durfde niet opzij te kijken. Bang dat de gene die de jongetjes had verjaagd een erger persoon zou zijn dan de jongetjes zelf. Maar dat viel gelukkig mee, bleek toen er van op zij een meisjes stem klonk. "Gaat het?"Voorzichtig keek Edward opzij en zag een meisje staan. Ze was ouders dan hij zelf. Had een rossige haarkleur en groene ogen. Ow ja, en katten oren en een katten staart. Niet dat dat Edward nog heel erg verbaasde. Er liepen immers wel meer vreemde wezens in Separa rond. "Hoe komt je tong daaraan vast?"Werd hem gevraagd. Daar had hij natuurlijk al op kunnen wachten... Wie was er dan ook zo stom om zich zelf aan een lantarenpaal vast te laten vriezen? Hij dus... Nu wilde hij best aan haar uitleggen wat er precies gebeurd was. Het meisje was namelijk een totaal onbekende voor hem. En aangezien ze niemand kende die hij ook kende zou ze niets door kunnen vertellen. Ook het feit dat ze wel ouders dan hem naar voor als nog een kind was maakte het gemakkelijker om zijn fout toe te geven. Van een kind kreeg je nu eenmaal minder snel op je kop dan van een volwassene. Maar hij zat hoe dan ook met een probleem. Om het haar te kunnen vertellen zou hij eerst van die paal moeten zien los te komen. Maar hoe in hemelsnaam? Een beetje moedeloos keek hij het meisje aan en haalde zijn schouders op. Misschien dat zij wilde helpen? Een oplossing wist? Dat zou wel zo mooi zijn. Straks als hij te lang zo zou blijven staan vroor zijn tong er nog af! Dat zou vreselijk zijn. Kon je überhaupt wel leven zonder tong? Zou je niet dood bloedden al trok je m kapot? Lichtelijke paniek kwam in hem op. Hij had ook gewoon beter moeten nadenken voor hij dit soort dingen zomaar uittestte! Edward legde zijn handen als een soort kommetje om de plaats waar zijn tong zat vast gevroren heen. En probeerde door middel van zijn warme adem het geheel te ontdooien. Hij wist niet zeker of het zou helpen maar het was beter dan niets.

Onderwerp: Re: Please help [open] ma jan 25, 2016 5:34 pm

Ze had de jongen niet echt pijn gedaan, maar ze had dan ook niet veel kracht gebruikt. Ze had hem wel veel schrik en een groot blauw plek bezorgt. Hij keek wat verontwaardigd op en wreef met een van pijn vertrokken gezicht over zijn scheen. Kitt kon het niet laten om te glimlachen. Ze keek weer op. De andere jongens hadden haar inmiddels ook opgemerkt. Snel hielpen ze hun vriend weer overeind en gingen weg. Kitt wendde zich weer naar het andere jongetje en vroeg of het ging. Hij keek voorzichtig opzij. "Hoe komt je tong daaraan vast?" vroeg ze hem daarna. Hij keek haar wat hulpeloos aan en haalde zijn schouders op . Pas toen besefte ze zich dat hij natuurlijk niet kon praten met zijn tong aan de paal. Een beetje verontschuldigend keek ze terug. Ze wist dat het niet nodig was maar toch voelde ze zich een beetje stom. ”Niet trekken.” zei ze tegen hem.
Nu moest ze natuurlijk een oplossing vinden voor zijn probleem.. Ze zag dat de jongen het oppervlakte van de lantarenpaal warm probeerde te maken met zijn adem. Misschien als hij lang genoeg warme adem bleef blazen zou hij wel los komen! Maar de koude zou het natuurlijk in die tijd erger maken.. "Zal ik wat warm water gaan halen?" vroeg ze ietwat aarzelend. Dat zou hem waarschijnlijk wel los krijgen, maar waar kreeg je nu in deze ijskoude winter warm water?

Onderwerp: Re: Please help [open]

» Once In A While (open)
» Gone (open)
» ░D░a░i░l░y░ ░R░o░u░t░i░n░e░-Open-
» Following the nothing (open)
» Let me go! {open}