Savage &open

Door haar donkere kleding en haar verwoede, vieze gezicht viel het meisje volledig weg in de menigte. 2 en een half jaar geleden, was ze hier voor het eerst geweest. Ze kon zich nog de gezichten van haar ouders herinneren, toen duidelijk werd dat ze naar The Black Ones zou moeten. Alsof het gister was, kon ze nog hun verafschuwde blik voor de geest halen. Na de dag van haar test, had ze ze dan ook nooit meer gezien. Als 15 jarige was ze hier gedumpt, alleen. In het begin probeerde ze dingen op een nette manier te bereiken, vroeg mensen vriendelijk of ze wat geld of voedsel mocht, zodat ze het tot de volgende dag zou maken. Sommigen deelden wel, maar de meesten vertelden haar dat ze sterk genoeg moest zijn om voor zichzelf te zorgen, moest werken, net als alle anderen, mee moest draaien met de samenleving. Dat had ze dan ook gedaan, van een keurig, lief en nieuwsgierig meisje, was ze een verbitterde, stille en harde shifter geworden. Je moest je aanpassen, als je wilde overleven, dat werd haar zeer snel duidelijk gemaakt.


-open!

In gedachtes verzonken liep ze over straat, haar handen diep weggestopt in haar zakken. Het was druk vandaag bij de haven, wat er voor zorgde dat ze volledig wegviel. Van een eenzame zwervers kindje aan de rand, bedelend om eten, was ze naar een van de mensen gegaan die blindelings langs liepen, zonder ook maar eenigsinds aandacht aan anderen te schenken. Of het een positieve verandering was, kon ze niet met zekerheid zeggen. Maar nu hoefde ze iniedergeval niet meer te bedelen om voedsel, ze had haar eigen manieren gevonden om eraan te komen.
Iets of iemand stootte tegen haar, waardoor ze even geschokt opkeek. Haar blik viel op een meisje, ongeveer haar leeftijd. Ze leek op eerste gezicht een mens, maar verder dan dat kwam ze niet. 'Oh sorry, ik zag je niet staan daar.' verontschuldigde ze zich. Mindo keek haar ietwat verbaasd aan, er werd zo vaak tegen haar aangelopen maar al die wezens liepen gewoon door, alsof ze het niet eens door hadden. "Oh, geen probleem." Een vaag glimlachje sierde haar gezicht. "Het zit ook zo vol hier, dan krijg je dat soort dingen. Het zou me niets verbazen als hier ooit nog iemand vertrapt wordt door de menigte." Misschien een beetje lugubere manier om een gesprek te beginnen, maar dat maakte Mindo bar weinig uit.

'Is vast al wel eens gebeurd.'Werd droogjes terug geantwoord. Mindo grinnikte zachtjes en liet haar gouden ogen even over de menigte gaan, waarna ze weer naar de vreemdeling keek. Het leek erop alsof deze niet stond te popelen om een gesprekje met haar te voeren. Dat kon Mindo haar niet echt kwalijk nemen, dat over koetjes en kalfjes praten werd ook snel saai. Mindo was dan ook van plan weer gedag te zeggen en door te lopen, toen er plots een rode kat kwam aanlopen. Dat was niet zo vreemd, immers waren hier genoeg zwerfkatten die kwamen bedelen om eten. Wat ze echter niet verwachtte, was dat het beest leek te praten. Zij was niet de enige die verbaasd leek te zijn, Ciara keek haar al even overdonderd aan. De kat had dat gezien. De kat vertelde dat ze een Egyptische godin was, en enkel op de wereld mocht blijven als ze een simpel lichaam aan nam. "Ofterwijl, ik ben ook niet gewend aan dit lichaam." vertelde de kat. Mindo trok ongelovig haar wenkbrauwen op. Een god.. In de vorm van een kat? Had ze iets verkeerds genomen vanochtend? 'en voor als je denkt dat je gek wordt dan heb je de wereld hier nog niet gezien alles praat. Zelf duiven zeuren als je ze wilt opeten maar hebben jullie wat te eten of verdoe ik hier mijn tijd.' Mindo knipperde even met haar ogen, waarna ze het meisje aankeek. "Hoor jij dat ook, of ben ik gestoord?"Ze gaf geen antwoord aan de kat, gezien ze er nog niet van overtuigd was dat dit geen rare droom of iets dergelijks was. Een pratende kat die een godin was, dat kon toch bijna geen realiteit meer zijn. Ach, je wist het maar nooit in deze wereld.

@Luuk; even een kleine tip! Als je karakter iets zegt, kan je het het beste tussen aanhalingstekens zetten, dat maakt het iets duidelijker!

'Nee, ik hoorde het ook. Of eigenlijk half want ik luisterde niet echt. Was nog beetje verbaasd.'antwoordde het meisje. Mindo keek nog steeds wat verbaasd naar de rossige kat. 'Dus als ik het goed begrijp ben jij een god in een kattenlichaam?'Vroeg het meisje. Mindo keek even om zich heen, zich afvragend of het er gek uit zou zien; twee meisjes die aan het praten waren tegen een kat. Niemand leek echter aandacht aan hen te besteden. "Ja geloof je me niet of zo?" Vroeg de poes. Mindo grinnikte zachtjes, nee, eigenlijk niet. Dacht ze stilletjes. "Zijn jullie nieuw hier? En hoe heten jullie eigenlijk" Vroeg de poes. "Mindo is de naam, en ik woon hier al een tijdje."Antwoordde ze, waarna ze door haar knieën zakte en de poes probeerde te aaien. "Een god zei je? "Vroeg ze met een ongelooflijk glimlachje op haar gezicht. "Je ziet er veels te pluizig en lief uit voor een god, als je het mij vraagt."


-Let je erop dat je 4 volle regels post?

Een god? Pff, dat pluizige ding kon toch geen god zijn? Een pratende kat, oké, er waren genoeg rare dingen op deze wereld die niet verklaard konden worden, maar een god? Nee, ze geloofde niet echt in goden. Dat leek de kat echter een beetje te beledigen. De poes stelde zich voor als Bastet, nadat het meisje zich had voorgesteld als Ciara.
Mindo boog zich over de rossige poes heen en probeerde deze te aaien, iets wat de poes niet leek te waarderen. Het beest beet in haar vinger en geschrokken trok Mindo haar hand terug. Er zaten twee kleine gaatjes in, waar een druppeltje bloed uit sijpelde. Mindo vloekte binnenmond en keek de poes kwaad aan. "Waar was dat goed voor?"Vroeg ze verontwaardigd, maar het beest liep al weg. Nou, wat een manieren.
Als het echter nog niet erg genoeg was, dan kwam dat beest al snel weer terug."Mindo kan je me ergens mee helpen " Vroeg hij. Mindo knipperde een aantal keer met haar ogen. Eerst beet Bastet haar, en nu moest Mindo haar gaan helpen? 'Waarschijnlijk mag je het eten gaan halen bij die mensen voor je arme straatpoes,'Vertelde Ciara met een glimlach. "Ja, daar lijkt het wel op. Ik heb wel wat beters te doen." Bromde ze ietwat geïrriteerd en verontwaardigd, waarna ze zich omdraaide naar de poes. "Eerst bijt je me, en nu moet ik je helpen? Dat is niet heel erg netjes, dat moet jij toch weten, als een god?"Vroeg Mindo ietwat honend. Ze liet zich niet zomaar bijten zeg.

Mindo was duidelijk verontwaardigd en daar had ze ook al het recht op, vond Ciara. Het was vooral vreemd dat de kat terug kwam om nog eens om een gunst te vragen ook. . "Eerst bijt je me, en nu moet ik je helpen? Dat is niet heel erg netjes, dat moet jij toch weten, als een god?" vroeg Mindo toen de kat weer eenmaal voor hen stond. Echter had de poes alweer een antwoord klaarliggen. ' Ik als god heb zelf eigenlijk nooit wat te doen en werd altijd aanbeden dus. Nee waarom zou dat niet netjes zijn ik bedoel ik ben een god ik doe wat ik wil. Maar als jij het niet netjes vind zal ik het volgende keer aanpassen oké.' Nou, wat fijn dat deze 'god' nog een beetje rekening met ze wilde houden. En nog vond Ciara dat de kat niet gelijk had. Dat je aanbeden wordt en god bent betekent niet dat je zomaar mensen kan bijten. Andere mensen bijten toch ook niet naar goden. Wat een onzin. Ineens richtte Bastet zich tot Ciara. En trouwens Ciara was het toch ik moet ook eten dus als ik voor moet bedelen ben ik daartoe bereid. Eten licht hier niet voor het oprapen ofzo. En wat voor het oprapen licht is smerig. Dus als jij een beter idee hebt hoor ik het graag! Zelf begreep Ciara zelf ook wel dat ze moest eten. 'Ik heb nooit gezegd dat ik een beter idee had. Ik bedoelde ermee dat het hartstikke onbeleefd is om mensen te bijten en daarna om een gunst te vragen. En denk maar niet dat jij eten krijgt als je doet alsof iedereen aan je voeten ligt.' antwoordde ze ietwat geïrriteerd terug. Ze had echt even geen trek meer in dit beest. Ze kon nu ook gewoon zo weglopen. Deze zogenaamde god was toch al onbeleefd bezig dus maakte het vast niet uit als ze ineens wegliep. 'Ik heb geen zin in al dit zogenaamd goddelijke gedoe. Ik ga maar weer verder,' zei ze zonder pardon en ze richtte haar rug naar de twee anderen toe om vervolgens door te lopen.

Ciara is het topic uit (tenzij een van jullie het nodig vind om achter haar aan te rennen of random aan te tikken ofzo ^^'')