~Gold is easily lost.~ [Kitt]

Onderwerp: ~Gold is easily lost.~ [Kitt] di feb 02, 2016 7:55 pm

Mijlen ver leken de velden zich te spreiden. Mijlen vol met Gouden granen. Ze dansten inde wind als golven op de zee. De zon scheen hoog aan de hemel en gaf een zachte warmte af. Het was een perfecte dag voor een goede training en daar maakte Raidyn gebruik van. Hier in deze velden had hij vrij spel om zijn Katana door de lucht te laten snijden. Maar het was niet alleen de lucht die hij afsneed. De granen rond om hem hadden zijn bewegingen ook niet overleefd. Ze vormden nu een zachte ondergrond rondom hem. Hij wist heel goed dat deze granen bestemd waren om een maaltijd te vormen voor verschillende wezens. Maar veel maakte hem dat niet uit. Een klein deel er van konden ze wel missen en het was niet alsof hij er ooit ook maar iets van zou krijgen. Dus haalde hij er zijn voordeel uit om ze te gebruiken als obstakels. Een zachte wind speelde door zijn haren terwijl zijn lichaam instinctief bewoog. Zijn ogen waren gesloten en geconcentreerd op dat gene dat rond om hem gebeurde. Hij wachtte af. Wachtend op een windvlaag dat sterk genoeg was om stukken gevallen graan op te blazen. Zijn bewegingen waren glad en soepel, toch speelde er een bepaalde sterkte door. Zijn Katana zwierde mee met zijn bewegingen afgaand op zijn doel. Het geluid van metaal dat door de lucht kliefde was er maar voor een paar seconden. Voor dat zijn lichaam leek te bevriezen. Zijn Katana strak voor zich uitgestoken. Langzaam opende hij zijn helder blauwe ogen. Starend naar het uiterste punt van zijn zwaard. Voor hij zich ontspande. Langzaam liet hij zijn Katana zakken en keerde hij zijn hoofd een beetje opzij om te zien hoe het graan mooi in twee was gekliefd en nu nog makkelijker mee met de wind zwierde. Een kleine tevreden glimlach verscheen op zijn lippen. Voor hij zijn katana weer in zijn schede stak. Heel even ademde hij rustig in en uit, voor hij zichzelf met een plof op zijn rug liet vallen. Het graan onder hem zorgde er voor dat hij gemakkelijk kon gaan liggen. Voor een hele tijd staarde hij naar de helder blauwe hemel. Voor hij zijn handen achter zijn hoofd plaatste en zijn ogen sloot. Het duurde niet lang voor zijn lichaam om te ontspannen en snel genoeg zakte hij weg in een lichte slaap. Hoewel hij alles rond zich nog heel goed kon horen en voelen. Drong een droom zich op voor zijn gesloten ogen. Lang verloren herinneringen.

De zon scheen hoog aan de hemel. Een zachte wind waaide, terwijl ze door de velden liepen. Gelach leek alle andere geluiden te overstemmen. Plus het geluid van hout op hout. Spelend vochten ze zij aan zij. Hij en zijn beste vriend. Hij kon zich zijn vriend zijn gezicht niet meer herinneren. Alleen de stem en zijn donker bruine ogen. Zelf dat was vaag. Het beste dat hij van de dagen nog voor zich kon halen was de glimlach op zijn vriend zijn lippen. Hij kon niet eens een naam herinneren. Lang verloren gegaan in tijd. Toch het warme gevoel van toe leek terug in zijn aders te komen. De tijd dat ze nog speelden met houten stokken in plaats van echte zwaarden. De tijd dat ze geen enkele zorg aan hun hoofd hadden. Helaas waren die tijden voorbij. Langzaam was de tijd voorbij gevlogen. Langzaam waren ze gegroeid en nog langzamer leken ze elkaar uit het oog verloren te hebben. Hun wegen gescheiden. Hun levens elk een andere wending genomen. Niet dat hij spijt had van de beslissingen die hij had genomen en de wegen die hij had genomen. Een lichte grom verliet zijn mond en heel even bewoog hij lichtjes. Proberend om de oude herinneringen uit zijn hoof te bannen. Hij had lang geleden afscheid genomen van de persoon en het kind dat hij toen was.
één van zijn handen gleed even van onder zijn hoofd, zoekend naar een klein sprietje graan. Het duurde niet long voor zijn vingers gevonden hadden naar wat ze opzoek waren. Soepel bewoog hij het naar zijn lippen on het sprietje in zijn mond te steken. Voor zijn hand terug achter zijn hoofd verdween. Spelend met het gras sprietje tussen zijn lippen kon hij eindelijk wat echte rust krijgen. Zijn ademhaling werd langzaam weer rustig na de inspanning die hij had geleverd bij de training die hij zichzelf had opgelegd. Zijn hartritme daalde naar zijn normale gang. Even leek alles vredig.

[Hoop dat je er wat mee kan. ^.^]

Onderwerp: Re: ~Gold is easily lost.~ [Kitt] vr feb 05, 2016 11:56 pm

De wind veroorzaakte een zacht geruis terwijl ze door de stengels graan woei. Het nam het geluid van Kitts voetstappen weg. Niet dat ze al veel geluid maakte, maar in een graanveld kon het niet anders dan dat ze wat stengels doorbrak tijdens het lopen. Met een stralende glimlach liep ze tussen de granen. Dit was altijd haar favoriete plekje geweest, en nu het zo prachtig in de zon lag kon ze het niet laten om er even te gaan kijken. De zon weerkaatste op de gouden stengels en de plek zag er prachtig uit. Na nog een tijdje haar omgeving te hebben bewondert maakte ze het zichzelf comfortabel en ging liggen op de platgetrapte stengels. Tevreden sloot ze haar ogen. Ze was bijna in slaap gesukkeld toen haar oren opeens het geluid van snel bewegend metaal opvingen. Nog steeds met haar ogen gesloten luisterde ze aandachtig voor meer geluiden. Al snel constateerde dat de bron van het geluid niet ver weg van haar was. Nu ging Kitt wel overeind zitten. Ze loerde over het graan heen en zag een jongeman met blond haar met een katana trainen. Zijn bewegingen waren soepel en beheerst, en het katmeisje nam aan dat hij niet zomaar een boerenknul was die toevallig een wapen had gevonden. Ze zag hoe hij het graan perfect in tweeën deelde. De wind nam het losgesneden graan mee naar boven in een soort van mini wervelstorm. Kitt richtte haar groene ogen weer op de jongeman. Hij ging op de grond liggen en leek zich te ontspannen. Hoewel hij er al iets minder gevaarlijk uitzag dan daarnet durfde ze toch niet dichterbij te komen. Even twijfelde ze wat nu te doen. Ze zou hier kunnen blijven, maar ze kon ook terug naar de bossen gaan. Uiteindelijk koos ze toch maar voor het laatste. Het was niet zo’n fijn idee om te slapen als er een levensgevaarlijke krijger zowat naast je lag. Rustig stond ze op en liep weg. Maar na nog geen 5 stappen trapte ze per ongeluk op een takje die toevallig op de grond lag. Meteen kromp ze ineen en keek voorzichtig om om te kijken of hij het geluid ook had opgemerkt.

-sorry dat ie zo kort is ^^"

Onderwerp: Re: ~Gold is easily lost.~ [Kitt] wo feb 10, 2016 10:34 am

Zijn ademhaling was zacht geworden. De geur van het graan kroop langzaam door zijn neus. Het was een droge geur door het warme weer. Het deed hem ergens denken aan gedroogd strooi of hooi dat te lang in de zon had gelegen. Het was een ontspannende geur, hoewel hij zelf meer genood van de geur dat in de lucht ging na een goede regenvlaag. De natte grond, natte bladeren. Iets dat zo veel leek voor te komen en toch nog zo zeldzaam was. Een zucht verliet zijn lippen, zijn helder blauwe ogen opende zich langzaam. Starend naar de blauwe hemel en hoe twee zwaluwen voorbij vlogen. ‘Vliegt de zwaluw laag, verwacht dan een regenvlaag.’ Hij herinnerde zich de worden die een oude man ooit tegen hem had gezegd Hij had ze niet gelooft en toch. Toch had hij zichzelf niet lang daarna begeven in een regenvlaag. Maar de zwaluwen vlogen nu hoog op in de lucht. Dansend met zijn tweeën, mee met de zachte wind. Hij volgde de zwaluwen alleen met zijn ogen, tot ze verdwenen in de verte. Hij staarde nog even naar de leegte die nu weer in de lucht ging. Voor zijn ogen weer langzaam sloten. Hij zou hier niet veel langer meer blijven. Hij hoorde hier niet thuis. Hij voelde zich hier niet thuis en hoewel hij zichzelf wel kon ontspannen. Toch was er steeds een knagend gevoel in zijn maag. White territorium, was niet waar hij hoorde te zijn. Het knagend gevoel verharde toen het geluid van een krakend takje zijn oren vulde. Het was zo stil en rustig hier dat het duidelijk en luid door de lucht ging. Van uit zijn ooghoeken keek hij naar de plaats waar het geluid vandaan kwam. Door het graan kon hij niet echt iets zien. Maar hij had een gevoel dat het niet zomaar een beetje was dat door het veld aan het sluipen was.
In een snelle beweging rolde hij weg van de plek waar hij had gelegen. Rollend in het beschut van het graan. Opgaand tussen de vele takken. Zijn voetstappen waren licht terwijl hij nu zelf door het veld sloop. Dichterbij naar de oorsprong van het gesprongen takje. Hij vernauwde zijn ogen een beetje toen hij tot stilstand kwam. Starend naar een… Meisje. Niet echt waar hij op gehoopt had. Toch misschien kon hij er toch nog iets uit halen. Zijn ogen gleden over haar. Kattenoortjes en een staart. ‘Hm.’ Misschien zou hij een beetje spelen met het katje. Voor zijn eigenplezier. Om een bezigheid te hebben. In een soepele beweging kwam hij vooruit. Zodat hij vlak achter haar stond. Waar ze hem net niet kon opmerken. Hoewel hij er zeker van was dat zijn aanwezigheid niet onopgemerkt was. Heel even volgde hij haar blik naar de plek waar hij juist nog had gelegen. Was ze aan het proberen weg te sluipen van hem? Zonder dat hij het zou merken? Well dat plan was mislukt. Heel even kwam er een grin op zijn lippen. Zijn gedachten zochten naar de juiste woorden om uit te spreken. Voor hij zich nog een beetje naar voren boog en naar haar fluisterde. “Iemand aan het zoeken?” Hij deed een rustige stap achter uit na die woorden. Om wat meer ruimte tussen hun te hebben. Hij hield niet echt van ‘close contact.’ Zijn ogen gleden langzaam naar de hare. Starend, met geen duidelijke emotie. Alsof hij recht door haar aan het kijken was. Niets meer dan een geest. Wel dat zou ze voor hem worden eenmaal hun ontmoeting over was. Snel zou ze wee verloren raken uit zijn gedachten. Dat was wat hij nu nog aan het denken was. Maar misschien kon dit kleine katje hem het tegendeel bewijzen?

[Don't worry about it. ;D]

Onderwerp: Re: ~Gold is easily lost.~ [Kitt] za feb 13, 2016 11:24 am

Na een tijdje besloot ze toch maar om weg te gaan. Hij zag er gevaarlijk uit en ze had geen echte reden om hier te blijven. Ze stond op en begon weg te sluipen. Hopend dat ze niet werd opgemerkt. De wind viel weg. Na een paar stappen stond ze op een takje, dat onmiddelijk brak. Het geluid was erg duidelijk te horen doordat het zo stil was. Er was bijna geen kans dat hij het niet had gehoord. Kitt kneep haar ogen dicht en vervloekte zichzelf voor dat ze zo onvoorzichtig was geweest. Voorzichtig keek ze naar de plek waar de jongeman eerst had gelegen. Er lag nu niks meer.. Het duurde even voor het katmeisje het echt had beseft. Tegelijkertijd voelde ze warme adem in haar nek. ”Iemand aan het zoeken?” hoorde ze. Meteen draaide ze zich om en keek recht in de blauwe ogen van de jongeman, die zonder duidelijke emotie terugkeek. Ze stond Hoe was hij zo snel daar gekomen? Na de woorden deed hij een stap naar achteren. Meteen gleden Kitt’s ogen over hem heen, zoekend naar de katana die hem zo gevaarlijk maakte. Ze keek hem weer aan. Het leek alsof hij recht door haar heen keek. Toen bedacht ze zich dat hij natuurlijk antwoord verwachtte. Even zocht ze naar de juiste woorden. ”N-niet echt, ik wou net weg gaan.” zei ze stotterend. Gebarend naar het bos met haar oortjes. Ze deed nog een klein stapje naar achter. Wat wou hij? Ging hij haar aanvallen? Ze vond dit maar niks. Nog steeds bang zwaaide ze wat met haar staart. Als hij ook maar een hand op zijn katana zou leggen zou ze weg rennen, besloot ze. Alhoewel, misschien had dat niet zo veel zin. Ze wist hoe snel hij achter haar kwam staan. ”Dus, ik ga nu weg.” zei ze voorzichtig terwijl ze nog een paar stappen achteruit zette. Wie weet zou het werken en zou ze ongedeerd uit deze situatie komen. Wachtend op een reactie bleef ze hem aankijken.

Onderwerp: Re: ~Gold is easily lost.~ [Kitt] zo feb 14, 2016 9:55 am

Hij staarde het meisje aan. Zijn ogen verlieten de hare niet. Zodat hij elke beweging kon zien dat ze maakte. Ze nam hem op, zoekend naar iets. Hij had wel zo’n idee achter wat ze aan het zoeken was. Zijn Katana. Die momenteel op zijn rug ging. Het handvat duidelijk te zien doordat het uitstak achter zijn rechter schouder. Had ze angst? Angst dat hij haar zou aanvallen? ‘Hm.’ Hij zou het kunnen doen en misschien zou het wel een leuk gebaar zijn om haar te horen schreeuwen. Maar hij had geen echte reden om haar aan te vallen en ze was nog maar een kind. Niet dat hij zo volwassen was. Toch zou hij zijn katana niet tegen haar gebruiken. Ze zag er te onschuldig uit. Geen uitdaging. Waarom was hij dan naar haar toe gestapt? Om zich bezig te houden. Hij ontmoete niet veel personen. Meestal omdat hij ze zelf uit de weg ging. Of omdat ze niet durfden dichterbij te komen bij hem. Hij was het gewoon. Toch af en toe had hij soms zin om te ‘spelen’ met iemand. Hij zag hoe haar ogen terug naar de zijne gleden. Nog steeds had ze geen woord uitgesproken. Hij zou ook geen antwoord uit haar halen. Ergens verwachte hij dat ze zou omdraaiden en weg rennen. Weg naar de bossen waar ze ‘veilig’ zou zijn en toch stond ze hier nog altijd voor hem. Hij haalde rustig adem en in een situatie als deze was hij de gene die relaxt was. Het was duidelijk genoeg dat het katte meisje voor hem dat niet was en haar woorden die over haar roze lippen gleden maakten dat duidelijker dan al het andere. ”N-niet echt, ik wou net weg gaan.” Zijn ogen gleden voor een seconde naar haar oren die naar het bos wezen. Een lichte ‘Hm’ verliet zijn keel als hij naar het bos keek. Eindelijk zijn ogen los van haar. Het bos leek inderdaad een veilige haven te zijn.

Een zachte wind speelde met zijn haren, terwijl hij naar het bos staarde. De wind speelde ook met de bladeren van de bomen en zorgde er voor dat de stilte werd gebroken door het ritselen van de bladeren. Maar niet alleen dat brak de stilte. Zijn ogen schoten meteen weer naar haar toen ze een klein stapje achter uit deed. Hij zag ook hoe haar staart zwaaide. ”Dus, ik ga nu weg.” Hij vernauwde zijn ogen een klein beetje bij de woorden. Hij bleef rustig staan kijkend hoe ze nog een paar stappen achteruit zette. Hij zei geen woord. Het was duidelijk hoe graag ze weg wilde. Hoe snel ze weg wilde en toch zette ze het niet op een rennen. Toch bleef ze hem aankijken alsof ze een reactie verwachte. Een reactie die ze niet meteen zou krijgen. Ze was slim zoveel was duidelijk. Ze zette het niet op een rennen. Waarom niet? Misschien omdat ze dacht dat hij haar makkelijk zou inhalen. Als ze het op een rennen zou zetten dan zou hij niet eens de moeite doen om haar te volgen. Dan zou hij meer dan genoeg voldoening hebben met wat hij net had gedaan. Toch wekte ze een klein beetje interesse bij hem op. Zijn ogen gleden weer even naar het bos. Voor hij weer in haar groene ogen keek. Een heel lichte glimlach vormde zich om zijn lippen. ”Zie ik er zo gevaarlijk uit?” Wel hij deed er een beetje om. Hij had graag dat mensen van hem wegbleven en dat lukte niet wanneer hij er ‘vriendelijk’ uitzag en ja af en toe hield hij er van mensen op stang te jagen. Hield hij van een goed gevecht. Hield hij er van mensen te bespotten en op hun zenuwen te werken. Dat was nu eenmaal hoe hij was. Maar hij was geen ‘slecht’ persoon. Hij zorgde gewoon in de eerste plaats voor zichzelf. ”Als je wil wegrennen ga ik je niet stoppen.” Hij strekte zich even, voor hij zich een beetje draaide. ‘Geen fun.’ Hij draaide zich volledig om zodat zijn rug nu naar haar gericht was. ”Niet alsof het bos zo veilig is.” Die woorden klonken een beetje donkerder de andere. Omdat hij wist wat er zich in sommige van deze bossen schuil hield. Maar het was natuurlijk te zien welke richting ze uit zou gaan. ‘the white territorium’ was best wel veilig. Hij stopte en draaide zijn hooft een beetje, zodat hij haar kon aankijken vanuit zijn ooghoeken. Hij wilde zien wat ze zou doen. Zou ze nog altijd willen vluchten naar het bos. Of zou haar angst als sneeuw in de zon langzaam weg smelten. Hij wilde het weten. Hij kon haar angst goed lezen. Maar voor de rest kon hij niets uit de zomer bosgroene ogen van deze jonge dame halen.

Onderwerp: Re: ~Gold is easily lost.~ [Kitt] zo maa 27, 2016 11:56 pm

Haar ogen vielen op het handvat van de katana, die op zijn rug hing. Het handvat stak net achter hem uit. Het bleef een tijdje stil, maar uiteindelijk had ze haar stem weer hervonden en beantwoordde zijn vraag ietwat stotterend. Hij haalde eindelijk zijn blik van haar af, om naar het bos te kijken. Hij bleef ernaar staren, met diezelfde lege uitdrukking om zijn gezicht. Toen ze weer sprak schoten zijn ogen naar haar gezicht. Kitt kromp ietwat ineen. Hij leek de situatie helemaal onder controle te hebben, wat betekende dat als ze ook maar de kleinste beweging maakte hij het al doorhad. Wat maakte dat ze nog banger voor hem werd. Ze zette wat meer stappen achteruit. Hij vernauwde zijn ogen. De sfeer was erg gespannen. Ze stond op het punt om weg te rennen toen er wat emotie door zijn gezicht kwam. Een glimlach vormde op zijn lippen. ”Zie ik er zo gevaarlijk uit?” Ze keek hem wat verward aan. Wou hij er juist gevaarlijk uit zien? Waarom zou je dat willen? Na enige aarzeling knikte ze. Als hij dat wou horen, dan kreeg ie het maar te horen. ”Als je wil wegrennen ga ik je niet stoppen.” Meteen voelde Kitt opluchting. Hij had dus geen kwade bedoelingen. Ze was vrij om te doen wat ze wilde. ”Niet alsof het bos zo veilig is.” vervolgde hij. Ze haalde haar schouders op. Daar was ze niet echt bang voor. Ze had al haar hele leven in de bossen gewoond. Ze wist wat er leefde, en hoe ze de gevaarlijke wezens moest vermijden. Hij keek haar uit zijn ooghoeken aan. Wachtend op wat zij zou doen. Ze aarzelde. Haar angst voor hem was inmiddels al wat weggevaagd. Hij had het niet letterlijk gezegd, maar ze wist dat hij haar niet zou aanvallen. Ze zag er de logica niet van om nu nog weg te rennen. ”Waarom wil je er gevaarlijk uit zien?” vroeg ze na een tijdje niks te hebben gezegd.

Onderwerp: Re: ~Gold is easily lost.~ [Kitt]

» Into the jungle [&Kitt]
» Lost Animals [RPG]