Forbidden ground

Schichtig keek ze om zich heen, haar bruine kop kwam nog maar net boven de hoge koren uit. Ze was zich er volledig van bewust dat ze hier niet zou moeten zijn, dat het White Trritory geen plaats was voor een Black One om zich te bevinden. Toch was ze hier, nostalgische gevoelens hadden haar ertoe gedreven. Vroeger, voordat ze de test had gedaan, had ze in het White Territory gewoond, ze was hier opgegroeid. En soms, soms werd ze plots overspoeld naar verlangens naar die tijd. Toen alles nog zorgeloos was.
In haar jongere jaren was ze vaak naar deze velden gegaan, het wuivende korenveld had haar op een of andere manier altijd aangetrokken. Het voelde goed hier te zijn, zich tussen de hoge stengels te bevinden. Even kwam ze volledig tot rust en dacht ze eraan om naar haar mensen vorm te veranderen. Dat zou echter niet veilig zijn, bedacht ze al snel. In haar dierlijke vorm zou ze door kunnen gaan tot een uit de kluiten gewassen vossin, niemand zou door hebben dat ze eigenlijk een Black One was.
Haar oren schoten overeind toen ze een gestalte in de verte zag. Haar goede reukvermogen gaf aan dat het een draak was, of in iedergeval iets in die richting. Nieuwsgierig liep ze erop af, zich nog steeds schuilhoudend tussen het gras. Hoewel ze niet eerder een draak was tegengekomen en bijzonder nieuwsgierig naar het wezen was, besloot ze toch maar een veilige afstand te houden.

-Eerste post Jückle!

De draak landde niet heel ver voor haar. Zijn machtige vleugels brachten genoeg wind voort om de koren om hem heen te laten knakken. Nieuwsgierig, maar erg op haar hoedde keek Mindo de draak, die haar duidelijk al had opgemerkt, aan. Hij was grotendeels groen gekleurd en zijn schubben weerkaatsten het zwakke herfstzonnetje. Het grote wezen stootte een tevreden geluid uit. "Je hoeft niet bang te zijn" klonk zijn stem, met een enthousiaste glimlach op zijn lippen. Mindo liet haar gespannen houding ietwat varen, al was ze nog steeds klaar om ieder moment weg te weg te sprinten. De draak deed zich aardig voor, maar dat zou even goed een goed gespeelde leugen kunnen zijn.
Voorzichtig stapte ze wat dichterbij, waardoor ze de draak nu volledig kon zien. Hij was stukken groter dan haar, wat niet gek was. Ze maakte een kort, nieuwsgierig, keffend geluidje, wat het beste te vertalen zou zijn met 'wie ben je'.

Als draak kon je veel verschillende soorten talen, dat werd door je ouders mee gegeven in je eerste dagen. Zo kon hij mensen taal, vossen taal en nog verschillende anderen. "Jückle is de naam." Stootte hij tevreden uit terwijl hij zijn robuuste nek liet zakken tot zijn hoofd zich op dezelfde hoogte bevond als de vos. Kwestie van proberen niet al te bedreigend over te komen. "Wie bent u?"Hij liet een bries warme wind ontsnappen uit zijn bek die de dichtsbijzijnde koren lichtjes liet opgloeien, net niet in brand schietend.

"Jückle is de naam."Vertelde de groene draak haar tevreden. Mindo durfde nog wat dichterbij te stappen, gedreven door nieuwsgierigheid. Bovendien leek de draak daadwerkelijk geen kwaad in de zin te hebben. Waarom zou hij ook? Hij kon niet weten dat ze eigenlijk iemand uit het Black territory was. Mindo was ook niet van plan hem dit te vertellen. Ze bleef gewoon wel undercover als vos, dat was een stuk veiliger.
Even stapte ze schichtig achteruit toen Jückle zijn nek liet zakken. Pas daarna besefte ze dat het enkel een vriendschappelijk teken was, dat hij zijn kop op dezelfde hoogte bracht. Ze was nu eenmaal op haar hoede. "Wie bent u?" Hij blies bij zijn woorden wat warme lucht uit, wat de koren dicht bij hem niet niet in de fik liet steken, maar wel liet opgloeien. Mindo verwonderde zich erover, het moest toch gaaf zijn om vuur te spugen. "Mindo."Kefte ze, waarna ze haar kont op de grond liet zakken en hem schuin aankeek. "Jij spreekt vos,"Stelde ze vast. "Hoe? Je bent toch een draak?"Ze was nog niet eerder een draak tegengekomen en wist dan ook niet dat zij vele talen spraken.

"Zo mindo. Je ziet me er maar een niewsgierig vosje uit." Stelde de draak vast. Mindo kreeg een scheve grijns op haar snoet. Ach ja, daar had hij gelijk in. "Meer kennis kan nooit wat kwaad, niet?" Ze besloot dat ze de draak wel mocht. Tenminste voor een White One was hij niet zo erg. Iniedergeval leek hij niet zo ijdel, zoals de vele wezens die daar leefden.
Gefascineerd keek ze toe hoe hij wat warme lucht uitblies, dat een aantal van de koren verschroeide. Ook dit ging niet onopgemerkt. De draak lachte en hief zijn enorme hoofd op, opende zijn kaken en stootte een enorme vlam uit. Met grote ogen keek Mindo toe hoe het vuur de hemel likte en een vredige warmte vulde de omgeving. Het enige wat haar wat zorgen baarde, was dat anderen het waarschijnlijk ook hadden gezien. Een draak die haar had gezien was geen probleem, maar daar liet ze het liever bij. Als er anderen zouden komen zou zij ervandoor gaan.
"Wij zijn slimme wezens. Wij leren veel. Wij spreken alle talen."Ze richtte haar kijkers weer op de groene draak "Alle talen? Dus je kan ook met mensen communiceren?" Een glimlachje sierde opnieuw haar lippen. "Het moet vreselijk zijn om die tweepoters steeds aan te horen" Natuurlijk verstond zij zelf ook mensen, immers was ze een shifter. Maar ze was wel benieuwd naar de reactie van de draak.

Het hondachtige ging zitten en keek met nog steeds nieuwsgierige ogen naar hem, zich afvragend wat hij zou reageren. Lang hoefde ze niet te lachen. Opnieuw lachte de draak. "nou ja soms zijn ze nogal zeker van zichzelf of nogal ijdel. Maar de meesten vallen wel mee hoor" Een glimlach sierde zijn schubbige lippen toen hij haar aankeek. "alleen ken ik er nog niet velen, moet me schuil houden weet je. Mijn huid is zeer gewild." Iets van verdriet en ongeloof schitterde in haar ogen. Ze begreep het wel, de schubben van de draak glansten prachtig en brachten bij haar ook al gierige gevoelens op. Toch kon ze er niet precies bij waarom je een dergelijk beest om zou brengen. Het gaf opnieuw weer dat mensen alles deden voor geld. Zijzelf was ook makkelijk om te kopen, maar moorden ging haar te ver. "Dat is vreselijk."Bracht ze uit, waarna ze de draak opnieuw schuin aankeek. "Maar kan je hen dan niet gewoon met je hete adem verschroeien? "

Een ongemakkelijk lachje sierde zijn lippen bij haar vraag. "Als we slapen zijn we kwetsbaar, al we niet opletten zijn we kwetsbaar, als we jong zijn zijn we kwetsbaar." Ah ja, dat was natuurlijk waar. Iedereen had zijn zwakke punten en het was soms moeilijk deze te verbergen. Zelfs machtige wezens, zoals deze draak er voor haar uit zag, konden niet altijd opletten. Je hoefde net even afgeleid te zijn op het verkeerde moment en alles kon fout lopen. Dat was ook een reden dat zij ergens verstopt in het bos leefde, afgezonderd van alle wezens. Dan zou niemand haar lastig kunnen vallen en was ze voorlopig veilig.
"Ah, dat is natuurlijk waar." Ze legde haar staart keurig over haar zwarte poten. "Hopelijk vinden de slechte mensen jou niet." Dat was iets wat ze daadwerkelijk meende. De draak was dan wel een wit wezen, hij stond haar wel aan. Misschien zou ze dit wel vaker doen, in haar dierlijke vorm het Witte gebied in sneaken. De draak leek niet door te hebben dat ze een Shapeshifter was, en zulke kleine bezoekjes vond ze eigenlijk wel leuk.
"Eens is er een jager achter mij aangekomen, maar ik ben te snel voor die lompe tweepoters."Een grijns sierde haar lippen.

-Ah, sorry daarvoor! Op zijn avatar ziet hij eruit als een al volwassen draak. Dus was ik daar evanuit gegaan ^^" Wel een slimme oplossing dit

De wind begon harder te waaien, de koren bogen zachtjes door. "Dan is het goed dat je zo snel bent!" Hij greens even kort, "Nou anders had ik degene die jouw doodde wel even een kopje kleiner gemaakt. Je doodt niet zo'n mooie schepsels zoals vossen." Een doodde wou hij absoluut niet, zeker niet als hij diegene kendde. Althans ze waren geen vreemden meer voor elkaar, toch? Ze wisten elkaars naam.

"Dan is het goed dat je zo snel bent!" De groene draak greens even kort. Mindo knikte met een glimlachje op haar snuit. Mocht ze niet snel genoeg zijn, kon ze altijd terug veranderen in haar mensen vorm. Normaliter zou niemand je dan aanvallen, althans, niet vermoorden. "Nou anders had ik degene die jouw doodde wel even een kopje kleiner gemaakt. Je doodt niet zo'n mooie schepsels zoals vossen." De shifter wiebelde even wat ongemakkelijk met haar oren. Zijn woorden riepen ergens schuld gevoel op. De draak was eerlijk en vriendelijk en zij loog hem voor. Even twijfelde ze of ze zichzelf bekend zou maken, maar het zou te gevaarlijk zijn. "Dat is... Lief van je."vertelde ze, met toch iets van schuldgevoel in haar blik. Dat schudde ze echter snel van zich af. 'Al zijn lang niet alle vossen goede schepsels, ik ken er genoeg die enkel stelen"minachtend snoof ze.

Jückle keek de vos wat scheef aan "Nou niet de vossen die ik ken." Zei hij onzeker, bedenkelijk. "Jij bent toch een goede vos?" Hij rook eens aan de vos waarbij een aswolkje naar de vos zwoof, nee ze rook niet slecht ofzo? Had dat trouwens een geur, 'slecht zijn'?

De draak keek haar scheef aan. "Nou niet de vossen die ik ken."Zei hij onzeker, bijna bedenkelijk. Mindo wendde haar blik af. "Jij bent toch een goede vos?" Ze stapte ietwat achteruit toen hij aan haar snoof, waarbij een aswolkje haar kant op vloog. Mindo schudde even haar kop om het as weg te laten waaien, waarna ze de groene draak weer aan keek. Ze beet op haar lip, eerlijk duurt het langst. "Nuja, wat is goed?"Ze zuchtte en ging zitten. "Ik steel wel eens dingen, zoals eten en dergelijke. Ik neem regels niet zo nauw... Is dat slecht?"Afwachtend keek ze hem aan. "Ik ben geen moordenaar, dat iniedergeval niet."

-Let je erop dat je 4 volle regels post? ^^

Mindo diensde achteruit en het duurde even tot ze antwoord gaf. De vos bleek toch minder 'goed' te zijn dan hij had gedacht, maar zo slecht was ze nou toch ook weer niet? "Zolang je geen moordenaar bent accepteer ik je." glimlachte hij "Trouwens, tussen ons twee, ik durfde ook wel eens voedsel te stelen toen ik jonger was." Al wist hij nu dat dat fout was en zou hij het nooit doen. Hij had geleerd dat als je het hier vriendelijk vroeg, je ook wel te eten kreeg. "Dus je zit bij the black ones?.." vroeg hij, een stapje achteruit zettend, toch niet helemaal zeker of het geen moordenaar was.

OCC; sorry had niet door dat het zo kort was ^^ leek langer op gsm

Ietwat gespannen keek ze naar de draak, zich afvragend hoe hij zou reageren. Zou Jückle kwaad worden? Ze hoopte dat niet, ze had geen zin in een gevecht, niet met geweld en niet met woorden. "Zolang je geen moordenaar bent accepteer ik je." Glimlachte de groene draak. Mindo keek ietwat opgelucht en dankbaar naar hem, dat was mooi. Ze was geen goed persoon, en daar was ze zichzelf pijnlijk goed bewust van. Maar een moordenaar? Nee, dat nooit. "Trouwens, tussen ons twee, ik durfde ook wel eens voedsel te stelen toen ik jonger was."Vertelde de draak. "Dus je zit bij the black ones?.."Stelde de draak vast. Mindo's gele ogen flitste even op, hij had het geraden. Ze keek toe hoe de draak achteruit stapte. "Dat ik een dief ben, hoeft niet meteen vast te stellen dat ik een Black One ben. Niet alle Black ones zijn slecht."Sprak ze scherp, maar ze zuchtte al snel en liet haar ietwat vijandige houding gaan. Hij had het recht om het te weten. "Maar ja, ik ben van de Black Ones."Sprak ze met tegen zin. "Ik kwam hier niet om iets te stelen! Echt niet, ik ben hier op gegroeid... En ik wilde weer eens terug. Gewoon om even rond te kijken."Gaf ze eerlijk toe. Ze vertelde hem nog niet dat ze een shifter was.

Eerst dacht Jückle dat hij het fout had, dus ze zat niet in de black ones? Maar toen kwam ze ermee naar het daglicht. Toch wel dus.. Al stelde het volgende hem toch wel gerust. "Kijk dan gerust even rond.." Jückle keek bedenkelijk naar de grond. Zou hij? Hij keek vervolgens breed lachend omhoog "Wil je het eens vanuit een ander opzicht zien?" De wind tegen je gezicht, de warmte onder je vleugels, de wolken die boven je voorbij schoten. En het prachtige landschap onder je.

De draak leek het haar niet kwalijk te nemen, wat ze erg op prijs stelde. Ergens half had ze verwacht dat hij kwaad zou worden, maar zou verschroeien met zijn hete adem zelfs... Misschien. Maar dat was misschien een beetje overdreven, al waren de meeste wezens niet blij met een Black One op hun gebied. Ah ja.
"Kijk dan gerust even rond.." Mindo glimlachte weer naar hem. "Bedankt,"Ze meende het, de hartelijkheid van de draak waardeerde ze. Plots keek het groene wezen op. "Wil je het eens vanuit een ander opzicht zien?"Sprak gij al breed glimlachend. Mindo keek hem verbaasd knipperend aan. "W-wacht, je bedoeld vliegen?"Bracht ze wat overdonderd uit. Ze had nogal last van hoogtevrees, maar vertelde zichzelf dat ze zich niet aan moest stellen. Ze zou geen zwakte laten zien.

Even gibberde Jückle. "Als je er zin in hebt." Hij keek de vos met een twinkeling in zijn ogen aan, hij had er in iedergeval wel zin in. Dat heerlijke gevoel. Veel beter dan zoals nu gewoon met vier poten op de grond staan. Hij had zelf nooit hoogtevrees gehad, al een geluk. Hij sprong enthousiast op, zodat zijn voorpoten even de grond niet raakten en hij met een donderend geluid terug neerkwam. Woeps, even vergeten dat hij nog in zijn grote versie was.

De draak giebelde eventjes. Mindo grinnikte wat onzeker terug, al was het duidelijk dat ze heel erg twijfelde. Het liefst bleef ze gewoon met haar poten op de grond staan, daar waar ze tenminste veilig was. Wat als ze van zijn rug af zou vallen? Ze zou de vergetelheid in duiken. Brr
"Als je er zin in hebt." Mindo werd aangekeken door een paar draken ogen die twinkelden. Daarna sprong hij enthousiast op, maar toen hij neer kwam trilde de grond onder hun voeten. Mindo bleef wankelend staan en besloot dan maar antwoord te geven. "Eh, ja hoor, dat lijkt me best gaaf!"Ze glimlachte ietwat zenuwachtig. Waarom ze dit nu deed? Nu, ze zou toch nooit laten zien dat ze last had van hoogte vrees? Dat was onzin, sterker nog, vaak probeerde ze zichzelf ervan te overtuigen dat ze er geen eens last van had.

De vos, mindo, leek onzeker. Maar het was toch fun? Ach het zou wel zijn omdat ze nog nooit gevlogen had! Dacht Jückle met een glimlach. Zijn ogen twinkelden van enthousiasme. Vliegen is leuk! Het antwoord van Mindo deed hem dan nog breder glimlachen. Het maakte hem zeker dat de vos het wel uit wou proberen. Vroeger was hij bang geweest van vliegen, bang om te vallen. Zijn ouders konden in de lucht transformeren, maar daar was hij te bang voor. Want wie weet zouden zijn vleugels te traag of misvormd transformeren en dan stortte hij te pleter. "Klim maar op mijn rug." Hij ging plat liggen en sprijde zijn grote, vliezige vleugels uit.

De draak leek haar angst absoluut niet te delen. Het grote beest had ogen die twinkelden van enthousiasme. Mindo deelde dat gevoel niet volledig, helemaal niet, eigenlijk. Ze was altijd bang dat ze naar beneden zou donderen, zij had immers geen superkrachten of vleugels die haar zouden redden, ze zou ter pletter vallen en dat was haar een niet al te fijne gedachte.
"Klim maar op mijn rug." De draak zakte door zijn poten totdat hij plat lag, zijn grote, vlezige vleugels gespreid. Mindo stapte voorzichtig op het beest af, duidelijk op haar hoede. Soepeltjes sprong ze op de rug van het groene beest en probeerde zoveel mogelijk houvast te vinden. Haar hart klopte twee keer zo snel als normaal, maar ze drukte het gevoel weg en sprak tegen de draak. "Ik ben er klaar voor!" Ze klemde zich zo goed mogelijk aan de draak vast, zonder deze pijn te doen met haar scherpe klauwen

Jückle rees op en vouwde zijn vleugels, het kleine vosje zat stevig opzijn rug geklemd. Voor de grap schudde de grote draak even heen en weer om te kijken of het vosje ervan af zou glijden. De scherpe klauwtjes prikten schattig op zijn zachte schubben. "If you fall, I will catch you." en bij die woorden spreide hij zijn vleugels, nam een kleine aanloop en duwde zichzelf met behulp van de sterke vleugels de lucht in. Hij vloog eerst laag over de grond, zijn poten niet veel hoger dan de koren van het veld. Waarna hij beetje bij beetje omhoog vloog.

Voordat ze opstegen, schudde de draak even met zijn rug. Uit schrik klemde ze zich enkel steviger vast, maar ze viel er niet af. Dat was ergens een rust geved gevoel, de schudden van de draak gaven veel houvast. "If you fall, I willl catch you." met die woorden vouwde de groene draak zijn vleugels uit, nam een kleine aanloop... En steeg op. Terwijl hij naar boven klom, had Mindo zich zo goed mogelijk aan hem vast geklemd. Haar hart bonkte in haar keel en ze hield haar ogen dicht. Pas na eventjes, toen de draak al best hoog was opgestegen, durfde ze ze te openen.
Het uitzicht was prachtig, dat moest gezegd worden. Hoewel de hoogte haar onwijs beangstigde, verwonderde ze zich er toch over. "Het.. Het is prachtig"Bracht ze wat buiten adem uit. "Alles is zo klein..."