Finding the truth[open]

De woorden van Jückle galgde door haar kop. Misschien had hij toch wel gelijk. Ze had niet voor niets vleugels gekregen. Ze moest gewoon niet zo snel opgeven. Haar crystalblauwe ogen keken naar beneden, naar een stukje bosgrond. Haar klauwen boorden in de dikke stam van de boom. Klimmen kon ze ook al goed. Want als je niet kon vliegen moest je tenminste iets kunnen doen om überhaupt te overleven. Ze kroop ineen, klaar voor de sprong. Volgens haar moest ze een grote sprong maken en gauw met haar vleugels wapperen. Wat vaak geprobeerd was en ook vaak gefaald. Ze sprong krachtig naar voren en deed natuurlijk als volgt. Tevergeefs bracht het niet veel effect op. De drakin bleef maar voor tellen in de lucht hangen voordat ze razendsnel naar beneden getrokken werd door haar eigen zwaartekracht. Ze kon nog net vastklampen aan een boom, dat door haar gewicht omviel. Ze was niet zo zwaar voor een drakenjong, misschien zelfs te licht. Maar voor kleine wezens zoals mensen zou ze wel pittig zwaar kunnen zijn. Pijn schoot door haar lichaam heen, ze keek onder haar poot. Great, een doorn stak erin. Wat dus behoorlijk pijn deed.