Not a pet

Diep in de tuin verscholen, onder een bijna omgeknakte treurwilg, lag hij opgekruld als een klein bolletje vos te slapen. Het was nog al laat geworden afgelopen nacht. Vandaar dat hij dit donkere plekje in de tuin had opgezocht om nog wat verder te kunnen slapen. De eerste paar uren was het wel lekker rustig geweest. Maar zo tegen het middag uur liep er al weer van alles en nog wat rond in de overdekte tuin. Wat er voor zorgde dat hij regelmatig uit zijn slaap werd gehaald. Dax kroop nog wat dieper weg onder het groen van de massieve boom. Hopelijk zouden de meeste wezens niet zo diep de begroeiing in wandelen dat ze hem opnieuw wakker zouden maken. Net toen hij weer lekker lag en bijna in slaap doezelde hoorde hij hoefstappen voorbij komen. Meteen stond hij recht overeind en deed een paar passen achteruit. Als vos mocht je maar wat uit kijken voor alles dat hoeven had. Vooral hoefdieren die in kuddes leefde konden met z'n alle best een vos dood drukken. Mochten ze zich bedreigd voelen. Maar toen het wezen langs de treurwilg liep bleek hij het toch echt bij het verkeerde eind te hebben. Het ging hier namelijk om een half paard half mens. Ofterwijl een Centaur. Dax vroeg zich af of hij zich nu minder of juist meer veilig zou moeten voelen. Persslot was hij er nog nooit eerder eentje tegen het lijf gelopen. Er was dus maar een manier om daar achter te komen. Stilletjes glipte hij de bosjes uit en rende over het pat tot hij het wezen had ingehaald. Een stukje voor de Centaur bleef hij stil staan. En veranderde terug in een jongen. In een soepele beweging draaide hij zich om en maakte een lichte buiging voor het wezen. "Hallo beste Centaur, mijn naam is Dax."Stelde hij zich zelf even voor. Wel zo handig al wilde je een goed gesprek beginnen.       

Het ging natuurlijk niet al te makkelijk. Zo'n buiging maken als je een Centaur was. Maar toch deed hij het voor hem. Wat hij zeer op prijs stelde. Dax had het z'n hele leven al niet zo gehad op hoefdieren. Misschien dat zij daar een beetje verandering in zou brengen. De Centaur ging weer rechtop staan. "Een goedemiddag, beste Shifter."Zei ze. Dax glimlachte tevreden. "Ruby is de naam,"Even knikte hij goedkeurend. Ruby hm? Dat was best wel een leuke naam. Ze had het slechter kunnen treffen. "Aangenaam Ruby. Je hebt best wel een leuke naam al zeg ik het zelf."Zei hij nog voor hij er erg in had dat het ook wel wat minder aardig over zou kunnen komen. Ach dan wist ze tenminste met wie ze te maken had. Iemand die er slecht in was voor zich te houden wat hij dacht. Dax kon nog al wat overdreven praatjes maken aangezien hij niet echt iets van een vaste baan had en dus zijn geld 'bij elkaar moest praten'. Echter was er wel een duidelijk onderscheid. Als hij iets echt gemeen bedoelde dat had je dat snel door. "Kom jij hier vaker? Zo ja dan moet ik je wel waarschuwen. Het gras links achter word pas als laatst onderhouden. Het zou goed kunnen dat er hier en daar wat ligt dat je liever niet zou willen eten. Als je al gras eet dan. Gaat dat zo? Mag ik daar meer vragen over stellen?"Ratelde hij aan een stuk door. Hij was behoorlijk nieuwsgierig naar de leefgewoontes van de Centaur. Hij had het er dan ook nog nooit eerder een kunnen vragen. Aangezien er maar weinig Centauren waren die zich lieten ondervragen. Hopelijk zou het deze keer wel lukken om wat antwoorden te krijgen.