Silent night

Onderwerp: Silent night wo sep 09, 2015 9:45 pm

De pijlen in zijn koker rinkelden zachtjes tegen elkaar terwijl hij in de boom klom. Zijn boog had hij over zijn schouder geslagen en waar veel mensen hem dan in de weg vonden zitten had Legolas daar geen last van. Zijn vader zei altijd dat hij met zijn boog geboren was en misschien was dat niet helemaal waar, maar zonder boog ging hij nergens meer heen. Eigenlijk kon hij zich ook niet herinneren dat hij dat ooit gedaan had. Op de eerste tak ging hij zitten met zijn rug tegen de stam, waardoor zijn pijlenkoker wat naar de zijkant schoof. Zijn lichtblauwe ogen stonden rustig en hij veegde even zijn lange blonde haar uit zijn gezicht. Toen begon hij zachtjes te neuriën, het enige wat hij zich nog van zijn moeder herinnerde. Het liedje waarmee ze hem altijd in slaap gezongen had. Hij stopte toen zijn scherpe gehoor iets opgevangen had wat aangaf dat hij niet meer alleen was. Hij keek naar beneden, maar bleef zelf in de boom zitten. Hij vroeg zich af wie er net als hem besloten had om de tuin in te lopen al was dat niet ongebruikelijk, de tuin was een geliefde plek. Het tijdstip was alleen niet heel gebruikelijk, maar er waren vast wel meer wezens die ’s nachts niet konden slapen. Door de ramen boven zijn hoofd was een heldere sterrenhemel te zien. Het was volle maan en dat maakte de nacht niet echt donker. Hij zei niets terwijl hij stil in de boom bleef zitten.

[Open]

Onderwerp: Re: Silent night do sep 10, 2015 9:51 pm

Als vos zijnde zat hij gewoon lekkerder in zijn vel. Letterlijk en figuurlijk. Er mankeerde namelijk nog al wat aan deze shape shifter. Het was nog niet eens zo gek lang geleden gebeurd. Toen hij onder grote druk van vos terug naar mens moest veranderen waren zijn oren in dierlijke staat gebleven. Later lukte het hem wel om weer goed heen en terug te veranderen. Maar de afwijking bleef er wel in zitten. Zo nu en dan bleven zijn vossen oren wat ze waren. Vandaar dat hij van af dat moment vaak een pet had gedragen. Om het voor zijn soul genoten te kunnen verbergen. Enkele weken later weigerde ook zijn staart om weer terug te veranderen naar staartbeentje. Toen ook zijn ogen en hoektanden weigerde terug te veranderen was het met hem gedaan. Dax werd van white verbannen naar grey. Wegens meervoudige achterhouding van verslechtering bij gedaante verwisseling. Niet dat hij er nu altijd als een soort mislukte weerwolf bij liep. Maar soms als te snel wilde veranderen, zich niet goed consenteerde, of heel moe was ging het mis. Het was iets om je als shape shifter flink voor te schamen. Zelf vond hij het ook gewoon lelijk staan. Vandaar dat hij zich meer op zijn gemak voelde als hij vos was. Dan klopte alles weer. Dan was hij vrij. Even verlost van de keiharde waarheid: Een lelijk monster.

Zijn mors groene ogen keken nieuwsgierig de tuin door. Het was er altijd droog. En redelijk warm. Dax kwam hier dan ook graag als hij een dag in de stad had doorgebracht. Meestal was hij hier alleen. Wie bevond zich dan ook rond middernacht in een overdekte stadstuin? Ook nu vroeg hij zich dat weer af toen hij een elf in een boom spotten. Hij had überhaupt niet verwacht een elf met een white soul in de stad te zullen treven. Maar dat waren slechts vooroordelen. De beste man zou er vast zo z'n reden voor hebben om daar in die boom te zitten. De elf keek hem aan en hij keek terug. Het was overduidelijk dat ze elkaar gezien hadden. Soepeltjes sprong hij uit de bosjes. En liep voorzichtig op de boom af. De pijlenkoker was hem niet ontgaan. Je wist het maar nooit. Dax ging zitten. Om ook maar een zinnig woord te kunnen zeggen, zou hij toch echt terug moeten veranderen. Enkele seconde later zat er een jongen gehurkt op de grond. Helaas nog wel met staart en oren. Een beetje een sullige vertoning. Meer kon hij er echt niet van maken. "Hallo." Zei hij een beetje onzeker en keek de elf aan. Benieuwd hoe die daar op zou reageren.

Onderwerp: Re: Silent night zo sep 13, 2015 8:30 pm

Het waren twee vossenogen die hem vanuit een bosje aankeken. Hij trok even een wenkbrauw op, maar verroerde zich verder niet. Zijn dochter wilde graag een pony, maar hij kon er geen eentje vinden die hij echt geschikt vond. Eigenlijk werd hij gewoon al zenuwachtig bij het idee dat hij haar op een pony zou zetten. Hij had zelf ook een paard, maar dat was anders dan zat ze achterop haar armpjes om hem heen geslagen. Op de een of andere manier vond hij dat een stuk veiliger, dan dat ze zelf zou rijden. Misschien was het wel egoïstisch van hem en ze zou waarschijnlijk tegen hem gaan schreeuwen dat hij het haar niet gunde, maar zo was het niet. Hij was doodsbenauwd dat haar iets overkwam en dat dat dan zijn schuld was, omdat hij de pony niet goed genoeg had gecheckt. Het was om gek van te worden en de reden waarom hij steeds wakker lag. Hij had heel de stad doorgezocht en er waren echt wel genoeg pony’s, maar geen een vond hij goed genoeg voor haar. En nou keken twee vossenogen hem aan de manier waarop hij bekeken werd ging hij er vanuit dat het hier om een shapeshifter ging. Vossen waren schuw en het leek hem niet zeer waarschijnlijk dat er eentje in het park te vinden was. Het werd al snel duidelijk dat hij gelijk had toen de vos tevoorschijn kwam en veranderde in een jonge man. Hij kon heel goed een uitgestreken gezicht houden en vertrok nog steeds geen spier toen de staart en oren vos bleven. Deze shapeshifter leek zijn transformaties nog niet helemaal onder controle te hebben, maar hem maakte dat niet uit. Het ging om zijn karakter niet om hoe hij eruit zag, dus als hij aardig zou zijn wat maakte het dan uit. Hij knikte een korte begroeting terug, daarna liet hij zich uit de boom glijden. Hij pakte de tak vast met zijn handen en sprong op de grond. De pijlen in zijn koker rammelden even en hij bekeek de jongen nog eens goed. “Kon je ook niet slapen?” Vroeg hij toen maar, om maar iets te zeggen. Het was niet zo gebruikelijk om midden in de nacht een gesprekje aan te knopen, maar blijkbaar had het zo moeten zijn.

Onderwerp: Re: Silent night ma sep 14, 2015 9:22 pm

De elf keek tot zijn opluchting niet op of om van de oren en staart die niet mee terug veranderd waren. Op zijn begroeting kreeg hij enkel een kort kninkje terug. Maar daar nam Dax ruim genoegen mee. En glimlachte opgewekt. Het was lang gelden sinds hij voor het laatst met iemand van wit gesproken had. En vergeleken met de ervaringen die hij had opgedaan, behandelde de elf hem bijzonder vriendelijk. De elf liet zich zelf uit de boom zakken. En kwam op gelijke hoogte met Dax. Hij schatte de wel even een aantal jaren ouder dan hij zelf. Misschien kon hij uit het praatje nog wat toekomstige levenservaring op doen. “Kon je ook niet slapen?”Vroeg de elf hem. "Ja, meestal slaap ik hier wel redelijk goed. Maar vandaag kon ik t echt niet vatten. En u?" Maakte hij er een terugkaatsende vraag van. Waarschijnlijk kwam de slapeloosheid door het branderige gevoel na elke keer shiften. Hopelijk had Callem gelijk gehad en was de schade die hij had opgelopen tijdens het gevecht niet al te erg. Nam niet weg dat de pijn vervelend was. Even keek hij om zich heen. Hoog in de kas vlogen enkele kleine vogeltjes elkaar achterna. "Komt u hier wel vaker?"Vroeg hij. Puur uit nieuwsgierigheid.

Onderwerp: Re: Silent night