[GEBIED] Story of Narthodahl

Heel lang geleden kwamen er twee kraaien aan in een bos. Het waren een mannetje en een vrouwtje. Toen zij elkaar voor het eerst ontmoetten, waren ze rivalen van elkaar. Ze vochten over elk goed plekje en elk stuk eten met veel lawaai en hier en daar een uithaal.
Uiteindelijk begonnen beide kraaien zich meer thuis te voelen in het nieuwe gebied en de rust keerde terug. De kraaien hadden het bos verdeeld in twee territoriums. Toch was er af en toe toch nog een ruzie wanneer één van de twee de grens overstak.
De eerste kraai, het mannetje, had een rivier dat door zijn deel van het bos stroomde.
De tweede kraai, het vrouwtje, had een grote grot dat in haar deel stond.
Deze twee elementen in het landschap, gescheiden van elkaar door de grens, wekten toch nieuwsgierigheid bij de ander. Dit leidde tot sneak-peaks in elkaars territorium. Wanneer de eigenaar van het land erachter kwam, zorgde deze ervoor dat de indringer snel terug naar het eigen territorium ging.
Toch hielden de stiekeme uitstapjes over de grens niet op. Uiteindelijk raakten de kraaien gewend aan elkaar. Na een tijdje werden ze ook nieuwsgierig naar elkaar. Na een paar jaar werden ze zelfs verliefd en accepteerden elkaar als partner. Het bos werd weer één.
Op een dag kon de tweede kraai de eerste kraai niet vinden. Nadat ze meerdere keren door het herenigde bos was gevlogen, zag ze hem toch. Zijn lichaam lag dood en verscheurd op een steen langs de rivier. Ten prooi gevallen aan een rover. De twee kraai was woest over de dood van haar partner en wilde haar wraak. Ze wachtte verstopt in een boom tot de dader terug kwam om van de resten te eten.
Een oehoe kwam aan het begin van de nacht terug. De tweede kraai viel aan. Ze was in het nadeel door het betere nachtzicht van de oehoe en stierf niet lang na haar wraakzuchtige aanval.
Na hun dood schijnen de twee kraaien de uil toch gedood te hebben nadat ze elkaar weer gevonden hadden. De kraaien hadden zijn ogen uitgepikt en niets durfde daarna nog van de rover te eten.
Vele jaren later kreeg het bos zijn naam; Narthodahl.
De legende van de twee kraaien is altijd goed bewaard gebleven en er wordt gezegd dat ze nog steeds actief zijn in het bos en soms nog gezien kunnen worden.
Omdat de legende tot op de dag van vandaag voortleeft, zijn ze vernoemd naar het het bos; De Kraaien van Narthodahl.