You can't call Grey a color (Lyall)

Lyall zat zich te verwonderen hoe het toch kon dat dit plein altijd zo verschrikkelijk druk is toen hij opeens ergens een bandje hoorde. ‘he das leuk zei hij zacht voor zichzelf.’ Er gebeurde toch nooit wat anders dan geschreeuw over aanbie3dingen op dit plein dus alle afleiding was welkom. Zijn dag kon niet beter want toevallig had hij nog genoeg eten om die avond heerlijk luxe te kunnen eten. Hij kwam dichterbij het bandje toen ontdekte met zijn wolvenogen dat hij tussen eigenlijk alleen maar black en white kleurige soul color personen stond. ‘great, alleen maar mensen die me niet mogen.’ Dacht Lyall met een grimas op z’n gezicht. Toen gebeurde er iets onverwachts. Een pijn die hij al een tijdje niet meer had gevoeld, niet meer sinds hij Dax weer voor het eerst had gezien. Iemand trapte op zijn staart! Lyall probeerde een krijs in te houden maar er kwam toch nog een soort zielig wolven grommetje uit zijn keel. Hij keek geschrokken in de richting waar de trap op zijn staart had plaatsgevonden. Hij zag daar een meisje staan dat ik ietwat verbaast zijn kant opkeek. Lyall keek nu eerder geërgerd dan echt boos toen hij zag wie op zijn staart had gestaan. Dat hij had gekermd omdat zon klein persoontje op zijn staart had gestaan, in plaats van de grote bruut die hij had verwacht. ‘kijk uit je doppen.’ Zei Lyall zachtjes haar richting op. Het zou kunnen dat ze het niet had gehoord omdat de menigte los ging op de muziek maar misschien had ze het toch gehoord. Een black soul color, peinsde Lyall. Nouja whatever.

''wat zei je?'' vroeg het meisje ook nog eens brutaal. 'ik sta hier gewoon hoor.' vervolgde ze driftig. Lyall was van plan meteen door te lopen maar dit kon hij gewoon niet hebben. als mensen wat fout deden en vervolgens deden of er niks aan de hand was. 'nooit geleerd niet te liegen over je fouten.' vroeg Lyall schamper zijn schouders ophalend. hij draaide zich weer naar het meisje. Nouja, Lyall had totaal geen zin in ruzie met random onbelangrijke mensen. hij schudde zijn staart even op een neer om te checken of die nog 100% werkte ne zei daarna compleet uit het niets. nouja laat maar, of je het was of niet. het maakt niet uit. ik schrok alleen maar. daarna vervolgde hij met zijn bekende grimme lachje: 'wat vind jij van dit bandje?' dang dacht hij. lachen deed echt pijn sinds zijn groote litteken over zijn gezicht. nouja alles beter dan helemaal dood, dacht hij dan maar. hij maakte met zijn armen een vredesmakend gebaar zodat het meisje tegenover hem hopenlijk niet meer al te boos zou zijn.

''ik lieg niet, heb je nooit geleerd om me....'' blablabla dacht Lyall. hij luisterde al niet eens meer want ze zou toch alleen maar stekelige opmerkingen maken. toen hij geen irritant gekwetter meer hoorde vroeg hij wat ze van het bandje vond. ''wel oké, tot ik ineens gepiep in mijn oren hoorde.'' moet jij nodig zeggen dacht Lyall terwijl hij probeerde die piepstem van haar te vergeten. 'kijk. kunnen we even opnieuw beginnen? sorry voor het vals beschuldigen Enzo, ik kon ook niet echt weten wie er op mn sta....' hij werd overstemt door een gast met een gigantische trompet en het maakte hem duizelig hoeveel lawaai eruit kwam. 'anyway' wou Lyall vervolgen terwijl hij even zn oren checkte of die niet uit elkaar gebarsten waren van het schelle geluid. 'wat doe jij hier op de markt?' vroeg Lyall tenslotte maar omdat er niet echt wat anders gezegd kon worden.

op zijn vraag andwoorde het meisje voor hem: ''ehm, eten bekijken en er daarna achter komen dat ik geen geld op zak heb.'' zei ze al schouder ophalend. ''en jij?'' die vraag viel te verwachten dus had hij al een andwoord klaar. 'ik zat es te kijken of er nog wat vermaak hier was voordat ik eten zou gaan inslaan.' meteen daarop volgde nog een vraag. namelijk wat zijn naam was. op die vraag gaf hij minder graag andwoord. van mensen die hij wat beter kende durfde hij wel zijn naam toe te vertrouwen. maar dit meisje was van black en hij vertrouwde haar nog niet helemaal, dus nam hij voor nu maar even een schuilnaam. 'Diwolf is de naam.' andwoorde de lange jongen vol zelfvertrouwen. 'mag ik dan ook meteen jouw naam weten?' vroeg hij om het niet raar te laten klinken dat hij alleen zijn 'naam' zei.

Zijn obvious vraag werd beantwoord op een nog obviouser antwoord. '’Hmm, daar moet ik heel even over na denken hoor,'’ zij ze dan ook. Tsja denk maar hard dan heh? Dacht Lyall in zichzelf. Hij was nog wel slim genoeg om te weten als hij dat zei ze weer zou exploderen. ‘'Vooruit dan maar, de naam is Ciara.'’ Vervolgde ze. ‘Ciara.’ Herhaalde Lyall voor zichzelf. Hij vond dit meisje kennelijk genaamd Ciara wel interessant. Even keek Ciara hem heel raar aan door hem af te speuren van top tot teen. Ze bleek tot een conclusie gekomen te zijn toen ze heel zeker vroeg: ‘'Ben jij een Grey One?'’ ‘tsja, zo noemen ze misvormde shifters tegenwoordig heh.’ Antwoorde hij luchtig met een klein lachje er doorheen. ‘en jij bent zo zwart als de nachtlucht.’ Merkte hij droog op. Laat haar maar even zich afvragen hoe ik dat weet. Dacht hij grinnikend. ‘zeg zal ik je anders wat geld geven zodat je toch je eten kan inslaan enzo?’ Lyall had heel opeens een aardige bui en vond het zo zielig om haar nu weer helemaal naar huis te laten lopen om geld te halen. ‘of anders iets drinken in een dichtbijzijnd cafe ofzo.’ Het leek hem wel gezellig. Hij had toch de rest van de dag niks te doen dus waarom niet proberen zijn contactenlijst wat te vergroten door deze ciara wat beter te leren kennen.

‘ 'Is mijn karakter zo slecht dan?'’ vroeg het meisje aan hem. Zijn antwoord daarop luidde: ‘nah je karakter misschien niet maar je soul color wel. Zijn eerste aanbod werd hard afgeslagen maar het aanbod om ergens wat te drinken in een bar ofzo vond ze wel goed. Ze antwoorde daarom ook met: ‘’Iets te drinken lijkt me wel een goed idee.’’ ‘mooi. How about in die bar daar?’ hij wees naar een bar 10 meter van hun af dat niet overvol zat en er ook betaalbaar uitzag. Als ze er maar niet meer achter zou zoeken. Dacht hij weer een beetje grimmig. Opeens begon de wereld een beetje te draaien en pas een volle seconde later hoorde hij alleen nog maar een piep in zijn oren. Hij keek verbaast rond terwijl alles wazig werd en na nog een paar seconden merkte hij wat er gebeurde. En gek was met een trompet vlak voor hem gaan staan om daarna met alle kracht uit diens longen erop te blazen. Even overviel Lyall een razernij. Kon die asshole niet even uitkijken waar hij ging blazen. Lyall’s intuitie nam het van hem over en hij sloeg met al zijn kracht de trompet uit de arme stakker zijn armen. Maar daar was het nog niet klaar mee. Hij kreeg weer de rode gloed in zijn ogen en er verscheen een rode waas voor zijn ogen. Ik moet stoppen voordat ik aandacht trek. Dacht Lyall ergens verweg in zijn gedachtes, maar wat er echt gebeurde was dat hij de persoon optilde en een paar meter verderop neersmeet. Vervolgens pakte hij de trompet boog die helemaal om en gooide het hoopje koper afval naar diens hoofd. Zo. Ergens kalmeerde hij weer en hij merkte hoeveel aandacht hij had getrokken. Overal om hem heen was het stil gevallen en iedereen keek hem aan. Lyall trok zijn kraag omhoog en liep richting de bar. Na 2 meter in die richting te zijn gelopen keek hij achterom en zei rustig tegen het meisje dat nu vast wel wat geschrokken was: ‘kom.’ Daarna liep hij weer verder naar de bar.

Lyall was de deur van de bar doorgegaan terwijl hij nog steeds tientallen ogen op zijn rug gericht voelde. Net toen hij wou gaan zitte snelde Ciara hem voorbij en ging op de kruk zitten waar hij van origine op wou gaan zitten. Hij haalde zijn schouders op en ging op de kruk ernaast zitten. Ze grijnsde hem aan en zei: ‘’dat had ik nou niet verwacht.’’ Die opmerking negerend vroeg hij meteen: ‘wat voor drinken wil je hebben?’ vreemd, normaal was hij nooit zo bot. Dacht hij van binnen. Toen de barman naar hun toekwam zei Lyall meteen doe mij maar een Mede zonder extras. Normaal was hij geen fan van de alcoholistische honingdrank maar hij had er nu gewoon behoefte aan. Beside hij voelde zich toch al vreemd dus waarom dan niet ook wat vreemds drinken. De barman knikte is en keek toen Ciara belangstellend aan. De barman vroeg: ‘’en jij meissie? Wat trakteert deze aardige jongeman jouw vandaag. Lyall kon het niet laten om de opmerking: ‘tis niet dat dit vaker gaat gebeuren.’ Te maken. Lyall stop. Zei hij tegen zichzelf. Maar zijn wolvenkant wou niet stoppen. Ergens voelde hij zich nog steeds vol adrenaline gepompt worden. Ach het gaat over een paar minuten wel weer weg. Dacht hij uiteindelijk maar

nog voordat Ciara antwoord kon geven kwam de barman al aangelopen die het aan de leegte van zijn bar te zien, toch niet zo druk had. ze namen allebei Mede. ''heb jij wel eens mede gedronken?'' vroeg ze na een tijdje aan hem. 'ja.' was daarop zijn antwoord. als ze meer had verwacht jammer dan. daar kwam de man alweer aan met hun pullen Mede. Lyall wilde eerst een slok nemen maar de barman bleef wachten totdat hij genoeg muntjes in de hand van de aanhalerige man had gelegd. 'best.' gromde Lyall zachtjes en hij gooide wat muntjes in de ander zijn hand. Lyall pakte de pul op en hij voelde de warmte van de Mede door het hout heen. zonder verder nadenken nam hij een slok en werd hij even licht in zijn hoofd en zag hij voor een seconde niks behalve wit licht. voordat hij besefte wat er gebeurde morste hij een deel van zijn mede over de bar heen en voelde hij zich suddenly weer normaal. van de eerst nog zo humeurige Lyall was niks meer over en daar was gewoon weer de stille naiive jongen die hij altijd was. 'wow.' mompelde hij. 'dat voelde raar.' hij was nog nooit op zon manier weer van persoonlijkheid gewisseld en hij moest even bekomen van de impact die het op hem had gemaakt. hij pakte een bardoek die iets links van hem over de bar lag en maakte daarmee het deel van de bar schoon wat hij vies had gemaakt met de Mede. vervolgens vroeg hij aan Ciara wat ze van de Mede vond. puur om even de aandacht af te leiden van hem en weer een conversatie op te starten want de laatste minuten verliepen niet zo soepel door zijn zogezegte wolven-side.

‘’lekker.’’ Klonk het uit de mond van het meisje naast hem. ‘mooi’ was zijn reactie daar op. Dit was meer een check voor hemzelf geweest om te weten of hij echt weer helemaal zichzelf was. Wat gelukkig ook het geval was. Atleast leek ze het ook echt lekker te vinden. ‘’alles goed verder?’’ vroeg ze daarna. Wel neutraal kijkend maar hij hoorde de argwaan in haar stem. ‘ach waarom ook niet,’ zei hij maar. ‘ik zit in een warme bar terwijl het buiten redelijk koud is en dan ook nog met goed gezelschap. Dus ja je kan wel zeggen dat alles goed gaat.’ Vervolgde hij nonchalant. Hij nam nog een slok van zijn Mede en zag dat hij bijna leeg was. Zo te zien was Ciara ook niet zuinig geweest en hij vroeg dus: ‘wil je zo nog een pul?’ gewoon een simpele vraag. Hij liet wel alvast de barman weten dat hij nog een glas wilde. Ze zou dan altijd als de man hier stond nog kunnen bepalen of ze wel of niet wilde. Uit zijn ooghoek zag hij een dobbelspel langzaam maar zeker luidruchtiger en onrustiger worden en hij dacht bij zichzelf. Hmm daar kunnen we straks nog wel wat lol aan beleven. Dacht hij tevreden.

toen hij vroeg of ze nog een pul wilde zei ze: ‘’Ehm nee bedankt, één drankje is genoeg hoor. We moeten niet hebben dat je teveel geld door mij verliest.’’ ‘Ach. Voor vandaag heb ik nog genoeg om te overleven hoor. Maar als je niet wilt, dan niet.’ Lyall haalde zijn schouders op. Hij zou haar niet dwingen om er nog 1 te nemen. Alleen als ze het zelf wilde. De barman kwam er weer aan en hij bestelde nog een pul Mede. ‘Laatste kans.’ Vroeg hij met een glimlach aan Ciara. Ze bleef bij haar besluit en terwijl hij uitlegde dat hij er maar 1 wilde zag hij uit zijn ooghoek dat Ciara ook zat te kijken naar de luidruchtige mensen die een dobbelspel zaten te spelen. Of nouja spelen, ze bedrogen elkaar om de seconde. ‘may the best cheater win.’ Grinnikte Lyall in zichzelf, zo zacht dat niemand behalve hij het hoorde. ‘'Weet jij wat voor spel ze daar aan het doen zijn?'’ vroeg Ciara aan hem. ‘nou voor zover je het een spel kan noemen is het letterlijk dobbelen. Maar als je goed kijkt verwisselen alle 3 de spelers om de beurt de dobbelstenen naar eigen gemaakte dobbelstenen verwisselen. Na het nog een tijdje te hebben aangekeken trok hij zich er niet veel meer van aan. Tot het moment dat het zo rumoerig werd dat ze zelfs met drank gingen smijten. Lyall balde zijn hand tot een vuist van ergernis maar hield zich nog in. Zolang ze niet aan hem zaten was er niks aan de hand. Hij nam nog rustig en slok en vroeg aan Ciara: ‘dus, nadat onze pullen op zijn en onze wegen scheiden. Wat ga jij dan doen?’ Lyall was zich wat meer gaan interesseren in het meisje tegenover hem. Ze zag er opzich aardig uit. Maar haar soul color had al laten zien dat schijn bedriegt. Nou betekende een black soul color niet meteen dat je heel onaardig en onbetrouwbaar was. Hij dacht aan Mindo en hun geweldige avond samen. Er moest snel een 2e keer komen vond hij.

Na zijn vraag wat ze zou doen als heen wegen weer scheden antwoordde ze: ‘'Ik heb eigenlijk geen idee. Gewoon doen wat ik altijd doe. Rondzwerven.'’ ‘Klinkt interessant.’ Grijnsde Lyall. ‘'Misschien ga ik nog wel naar het bal.'’ Wat? Het bal? Kwam er een bal aan? Lyall stelde deze 3 vragen razend snel in zijn hoofd en smeedde het tot 1 plan. Hij moest nog 1 belangrijk ding weten van haar. ‘Wanneer is dat bal?’ vroeg hij dan ook aan haar. Zijn plan was om Hunter en Dax in te lichten om daarna eens wat te gaan raiden. Even hun zakken weer vullen met geld. En zou het fout gaan, och er waren genoeg black soul colors, die kan je altijd de schuld geven. ‘’en wat ga jij doen?’’ vroeg het meisje aan hem. ‘Ik ga eens kijken of ik mn meisje kan opzoeken.’ Grinnikte Lyall. Hij had wel zin om weer eens bij haar, zijn Mindo te zijn. ‘En misschien ook wel naar dat bal…’ hij liet er even een stilte vallen tot hij vervolgde. ‘dat weet ik nog niet zeker. Eerst eens de… omstandigheden checken.’ Het zou een vaag antwoord zijn maar dat maakte niet uit. Hij had al helemaal in gedachten hoe hij dit zou doen. Hij wou tevreden nog een slok Mede drinken tot hij uit zijn ooghoek iets naar beneden zag vallen.. op zijn staart! Een milliseconde voordat het glas erop viel waren Lyalls gedachten: hier gaan we weer. Toen de pijn tot Lyall doordrong voelde hij bloed in zijn mond. Blijkbaar had hij om een gil in te houden op zijn lippen gebeten. Maar zo snel ging een lip toch ook weer niet kapot? Ah hij snapte al wat er aan de hand was. Door de pijn was een deel van hem geshift. Zijn staart was een stukje gekrompen en uit zijn mondhoeken kwamen nu hoektanden. Ik lijk vast wel op een vampier nu. Dacht Lyall half grinnikend half nog pijn inslikkend van zijn staart. Hij draaide zich om naar de persoon die het had gedaan en zag een geschrokken man kijken. Hij had een dienblad bij zich met nog 1 glas. Hij pakte het simpelweg op en smeet het kapot tegen de muur. Daarna zei hij rustig en casual: ‘die betaal jij mijn vriend, en de troep ruim jij ook maar op.’ De man had blijkbaar verwacht dat Lyall wilde vechten maar nu keek hij alleen maar nors omdat hij weer wat munten kwijt was aan dat glas en hij waarschijnlijk van de barman het glas en de drank moest opruimen. Lyall draaide zich weer rustig om en keek Ciara aan. ‘Zo regel je dat in een bar.’ Zei hij grijnzend tegen haar.