can i show you something ? [ Viroen]

Dax was in een uiterst goed humeur. Het was een warme avond en bijna iedereen bevond zich dan ook buiten. Hebberig keek hij naar al het moois dat op de kraampjes was verspreid. Nu hij weer stenen had kon hij deze voor veel moois ruilen. En natuurlijk iets lekkers te eten kopen aan het einde van de avond. Daar keek hij nog het meeste naar uit. Want hier wisten ze wel wat echt lekker eten was. Dax bleef even stil staan bij een van de geld kraampjes. Hij legde vier stenen neer en daarmee was zijn portemonnee weer met heel wat zilverstukken gevuld. Enkele kraampjes verderop kocht hij als beloning voor zich zelf een zakhorloge. Van donker koper met zilveren wijzers. Wat verklaarde waarom de wijzers enorm dun waren. Maar het was het waard. Vrolijk over zijn nieuwe aanwinst liep hij richting het deel waar het eten te koop was. Zo in gedachten over wat hij zou bestellen lette hij even niet op. Met als gevolg dat hij zomaar vol tegen iemand aanliep. Geschrokken deed hij een stap terug. "S-sorry. Ik had u niet gezien." Stamelde hij geschrokken. Want voor het zelfde geld was die gene in een heel wat minder vrolijk humeur.    

Geschrokken deed hij een stap terug. Het was totaal niet zijn bedoeling geweest om tegen het wezen op te botsen. Schuldig keek hij op. Voor hem stond een elf, minstens een kop groter dan hij. De elf had lang zwart haar en donkere ogen. Over zijn gezicht was een fors litteken zichtbaar. "S-sorry. Ik had u niet gezien." Stamelde hij geschrokken. De elf leek niet bepaald blij te zijn met dit voorval. Wat Dax zich goed kon voorstellen. Er viel een ongemakkelijke stilte. Wat moest hij zeggen? Excuses had hij al een soort van gemaakt. En uit het niets verder praten zou onbeleefd zijn."Weet u een stille plek?"Vroeg de elf nors. Dax deed nog een stap naar achteren. Maar bedacht zich al snel. Hij wist inderdaad een plaats. En misschien kon hij het zo wel goed maken."Ja dat weet ik, volgt u mij maar."Zei hij haastig en wenkte de elf om hem te volgen. Hij schoot een steegje in en liep verder naar een verlaten plein. Op het plein stond een verlaten podium. Er werden daar in de herfst shows gehouden. Maar aangezien het u zomer was stond alles buiten gebruik. "Hier is het dan, stilte." Zei hij en keek de elf aan. Hopelijk vond die dit een beetje een oké plekje. Zo niet dan wist Dax nog wel meer rustige plaatsjes. "Ik ben Dax trouwens. En jij bent?"  

Op het eerste ogenblik leek deze dag geen goede afloop voor hem te hebben. Maar gelukkig kon hij het nog goed maken met de elf door te doen dat deze van hem vroeg , tenminste dat hoopte hij dan maar. Niet veel later stonden ze beide op een verlaten plein. Soms werden hier optredens gehouden. Maar nu stond alles buiten gebruik. Hopelijk vond de elf het stil genoeg. "Hier is het dan, stilte."Hij zag dat de elf z'n best deed om terug te kijken en besloot niet meer te veel van hem te zullen vragen. De elf liep naar het podium en nam daarop plaats. Tot zijn eigen verbazing schrok Dax niet toen de elf zijn capuchon af deed. Het was ergens wel goed te weten dat hij niet de enige hier was met mankementen. Al dacht hij wel dat de elf op een stuk minder prettige manier aan zijn litteken was gekomen dan Dax aan zijn mis transformatie."Ik ben Dax trouwens. En jij bent?"Het antwoord volgde al snel. "Well Dax, ik ben Viroen." Dax knikte en liep naar het podium toe om daar naast Viroen plaats te nemen. "Bedankt dat je me hier wilde brengen." Dax glimlachte. "Geen probleem. Het is wel een van de minste dingen die ik kon doen."Zei hij. Hij wilde niet te veel room aangezien hij ook dikwijls zeer gemeen kon zijn. Een goede reputatie stond bij hem niet boven eerlijkheid. Tenminste , op deze plaats niet. De regels waren duidelijk. Hier heerste vrede. "En Viroen , heb jij nog mooie dingen gezien op de markt?" Vroeg hij nieuwsgierig. Met zulk soort vragen kon hij er vast wel achter komen waar Viroen van hield. Wie wist hadden ze wel de zelfde smaak.    

Dax schrok echter niet toen hij het litteken van de elf zag. Niemand was perfect en dat wist hij zelf maar al te goed. De elf leek verward toen hij zei dat het wel een van de miste dingen was die hij kon doen. Hij had het al eens eerder meegemaakt. Bij mindo. Misschien was het iets typisch voor de Black ones. Misschien deed niemand daar iets echt graag voor een ander. Misschien was niemand er spontaan. Of misschien was hij überhaupt een van de weinigen die iets spontaan voor een ander deed. Ja, misschien lag het wel aan hem. Hij was hoe dan ook niet van plan om er op door te zullen vragen. Nee, hij kon beter van onderwerp wisselen. Iets leuks. Het moest iets leuks zijn om over na te denken. Al snel wist hij wat hij wilde vragen. "En Viroen , heb jij nog mooie dingen gezien op de markt?"Hij was oprecht nieuwsgierig naar Viroen zijn antwoord. Wie wist waar die elf in geïnteresseerd zou zijn. Of juist niet. Echter bleef het stil. Dax vroeg zich af of de vraag wel tot de beste man door gedrongen was. Maar het vond het gemeen om hem hier op aan te spreken. Dus keek hij de elf net zo lang afwachtend aan tot deze door had dat er iets aan hem gevraagd was. "Uh.."Kijk daar had je het al. Viroen had dus gewoon niet op zitten letten. Niet dat dat Dax heel veel uitmaakte. Het kon gebeuren. Het gebeurde hem ook wel eens. "Uh.. Sorry.. wat?"Dax lachte. "Of je nog iets leuks hebt gezien op de markt, jij dromer." Grapte hij. Hopelijk kon Viroen die hebben. Het leek hem niet een vent met humor. Maar dit was simpel en niet al te gemeen. Dus daar zou die als het goed was wel mee uit de voeten moeten kunnen vond Dax.