what a lovely day~

Lyall had Hunter uitgenodigd om eens een zwendeltje te starten en is een luxe avond te hebben van het geld. Lyall liep naar de afgesproken plek net achter het grote kraam. Hij stond daar met zijn zwarte mantel met grote kap die tot over zijn ogen viel. Hmm hij keek of er al wat slachtoffers waren gearriveerd. Hij zag een dikke man met een geldzak die uitpuilde. ‘Hmmm perfect.’ Dacht Lyall met een geweldig grote grijns op zijn gezicht. Dit kon bijna niet goed gaan. Vroeger was dit al makkelijk, nu was hij nog beter. Hij testte zijn verborgen messen even of ze makkelijk in en uitklapten. Net geolied. Dit was geweldig. Nu alleen nog zorgen dat Hunter op komt dagen. Hij was wel gewend dat hij niet op tijd was dus naam hij de tijd om vluchtroutes uit te stippelen.


[eerste post voor Hunter]

Lyall moest heel even grinniken. Hunter was al goed bezig, al minstens 15 mensen keken zijn richting op zonder oog voor omgeving. Hij liet zijn verborgen messen de rest van het werk doen. *tsjap, tsjap* zachtjes ringelden de koperen, zilveren en soms gouden munten uit de buideltjes in de grote stoffenzak van Lyall. Toch gek dat mensen het niet doorhebben. Dacht Lyall terwijl het 2e buideltje openscheurde. ‘’Beste meneer, laat dit tweetal met rust.’’ Zei een oude man die totaal onverwachts voor Lyall stond. ‘phew’ zuchtte Lyall. De man had het tegen Hunter. Bijna was hij gesnapt. Snel nog wat buideltjes en daarna op naar de volgende plek op de markt. Gelukkig was hij heel groot dus zouden ze minstens 3 keer hetzelfde verhaaltje kunnen uitvoeren. Na 10 zakjes te hebben geloot seinde Lyall met een afgesproken teken dat het genoeg was. Nou keek Hunter niet helemaal zijn richting op dus was het maar hopen dat hij het had gezien. Nog een keer het teken uitvoeren zou argwaan trekken. Vingers gekruist dan maar.

‘’HOU JE AFSTAND NICHT.’’ Hoorde hij Hunter vervolgens even door de menigte heen horen. Vervolgens hoorde hij een scheur geluid en hoorde hij de menigte oooeehh zeggen. Hij keek even de zak in en zag dat daar meerdere goudstukken in lagen. Wat daar ook is gescheurd. Genoeg geld om dat te vervangen. dacht Lyall blij. Hunter was naar hem toe geglipt en vroeg: ‘’gelukt?’’ ‘in ieder geval meer dan genoeg om voor jouw een nieuwe jas te halen mijn vriend. Wat ben je een natuurtalent hierin joh. Zoals jij de aandacht trekt is dat mij nog nooit gelukt.’ Een beetje lof kon er wel vanaf na dit mooie optreden. ‘weet je. Dit is eigenlijk al meer dan genoeg geld. Vooral die ouwe die jouw aansprak. Die had toch een boel munten bij zich joh.’ Net voordat Hunter zijn voorstelling had beëindigt wist hij nog snel met zijn verborgen messen de oude man diens beurs kapot te snijden en alles in de grote zak te laten vallen. ‘Weet je?’ begon Lyall. ‘ik vind dat we wel een grote pul bier hebben verdient. Wat jij kerel?’ en hij grijnsde breed naar zijn maat.

Na zijn compliment over dat Hunter goed was in aandacht trekken. Antwoorde hij wat vaag, alsof hij totaal ergens anders oplette. ‘'Ruzie zoeken is niet echt een.. Talent.'’ Zei hij toen hij blijkbaar doorkreeg wat Lyall had gezegd. ‘oh geloof me, dat is het wel.’ Zei Lyall met een grijns. ‘zelfs al zou ik het willen, kan ik het niet.’ Hij zei het naar waarheid want zijn opvallendheid of aanwezigheid was gewoon heel erg laag. ‘’over talent gesproken.’’ Begon Hunter. Lyall keek schuin opzij naar zijn kameraad. ‘’Waar heb je dat alles geleerd? Ik heb je niet eens kunnen spotten.'’ Lyall wist even niet wat hij moest zeggen. Hij kon zeggen dat na een aantal jaar ervan moeten leven het makkelijk word. Maar dat was het niet helemaal. Het was iets waarmee hij geboren was. ‘tsja. Zo ben ik nou eenmaal. Als je niet weet wie ik ben, of waar je op moet letten. Zie je me niet.’ Hij lachte een beetje ongemakkelijk want hij wist gewoon niet hoe hij het moest uitleggen. Lyall begon maar snel over de oude man want hij wilde het niet ongemakkelijk maken. ‘'Ah, de bemoeial, Goed dat je zijn geld hebt afgetroggeld, anders was ik nu persoonlijk terug gegaan om die wandelstok van hem onder z'n poten weg te trappen.'’ Was zijn antwoord daar op. Lyall grijnsde maar wat. Hij wist niet of Hunter maar een grapje maakte of het echt meende. Je moest hem niet boos maken. Dan was hij pas gevaarlijk. ‘ik vind dat we wel een grote pul bier hebben verdient. Wat jij kerel?’ zei Lyall maar om een leuk vooruitzicht te stellen. Maar tot zijn verbazing zei de grote man naast hem: '’Groot... Hoeft van mij niet zozeer.’’ ‘niet?!’ vroeg Lyall vol ongeloof. Dat was stom. Als Hunter geen grote bier wilde, dan niet. ‘oke, dan geen grote bier voor jouw mijn vriend. Maar wel eentje, want een beloning heb je echt verdient. En een andere manier weet ik niet echt om je te bedanken.’ Voegde hij er naar waarheid aan toe. Ja een nieuwe jas voor hem kopen, maar dat kon hij beter zelf doen. Lyall deed een paar grepen uit de zak en haalde er alle 4 de goudstukken uit. Oftewel ene fortuin. ‘hier.’ Hij gooide achteloos de 4 schitterende munten naar Hunter toe. Voor de rest is er wat zilver en kopergeld maar zonder Hunter was dit niet mogelijk geweest dus verdiende hij ook het grootste deel. Hij zag links van hun een goed uitziende bar en wenkte Hunter om mee te komen. Die kwam vast wel achter hem aan. Dacht Lyall.