A strange vibe.. (RP Completed)

De nacht was stil en een vreemde druk hing in de lucht... Callie liep zo stil als ze kon door het gebied dat de Woods of Eternity genoemd werd. Het was niet haar eigen gebied, maar aangezien ze gehoord had dat er hier zeldzame planten zouden groeien die ze wel zou willen bekijken en misschien ook wel meenemen. Ze was voor haar gevoel nu ergens midden in het woud, terwijl ze hier niet hoorde te zijn. Haar katachtige companion, Solar, liep achter haar aan. Uit het niets zag ze een soort rood-paarse flits voorbij komen. Wat?! Ze knipperde even met haar ogen, de flits was weg. Vast mijn verbeelding.. Dacht Callie. Maar helaas bewees een tweede vreemde flits het tegendeel. Wat was dit? Waar kwamen die schokken vandaan?
Solar legde haar oren plat naar achteren bij het zien van deze felle flits, die recht op haar af kwam. "Solar!" Callie probeerde de naam van haar companion niet te schreeuwen toen ze zag dat de lichtflits met een schok de kleine kat raakte, want ze wilde niet verraden dat er een White Soul in het Gray gebied zat. Een derde lichtflits raakte Callie nog voordat ze iets anders kon doen. Voor de ogen van de half-elf verscheen een fractie van een seconde een beeld van een soort paars portaal. Toen dit beeld verdwenen was, bleef er een soort vreemd gevoel achter in het lichaam van de blonde vrouw, alsof ze plotseling een soort gebrek aan energie had.
"Solar, waar ga je heen?" zei ze op een half-fluisterende toon tegen haar animal companion. De beige kat liep weg van haar half-elf companion, in een totaal andere richting als waar ze zojuist heen liepen, ze liep in de richting waar die flitsen vandaan kwamen. Solar versnelde haar pas en Callie volgde de kleine kat.
Een rood-paarse gloed kwam van een stukje verderop, zag Callie nadat ze een stukje achter Solar aan gelopen had. Nu was het Callie die naar voren liep. Ik ken deze plek.... Schoot er door haar hoofd. Maar.. hoe was dat mogelijk? Ze was nog nooit eerder buiten het White gebied gegaan, tenminste niet voor zover zijzelf wist. Toen haar blik naar het paarsig gloeiende, cirkelvormige ding op de grond gleed, besefte ze zich waar ze de plek van kende. Het was het portaal dat ze gezien had toen die felle lichtflits haar geraakt had.
"Solar, blijf daar." sprak ze tegen haar companion, die nerveus was, maar wel gehoorzaamde. Er hing een soort onplezierige sfeer in de lucht, waarschijnlijk was dit de oorzaak waar Solar zich zo nerveus door voelde. Nu ze dichtbij het ronde ding stond voelde Callie zichzelf nog wat moeër en zwakker dan eerst. Misschien was het verstandiger dat ze een paar stappen terug zou doen...

De half-elf zette enkele stappen achteruit en wierp kort een blik op Solar. De kat voelde zich zichtbaar helemaal niet op haar gemak. Plots gebeurde er iets, iets dat eigenlijk best voorspelbaar was, maar wat Callie alsnog niet aan zag komen. Toen haar katten-companion begon te blazen naar het portaal, draaide Callie zich weer terug naar het portaal. Ze schrok een beetje toen er een wezen uit het portaal kwam. Zijn of haar verschijning werd gevolgd door een hoop kabaal dat leek op gegrom en een soort tornado van paarse lichtflitsen, waarna het portaal zich met nog meer lawaai sloot. Callie bleef even staren naar het schaduwzwarte wezen dat nu boven de plek waar het portaal zich bevonden had zweefde. Het leek op een soort.. Antropomorfisch konijn dat zo groot was als een menselijke kleuter? Maar dan een stuk schaduw-achtiger en met klauwen, een lange zigzagstaart  en heel wat minder pluizig. Het ding dat zojuist uit het portaal tevoorschijn gekomen was leek eigenlijk helemaal niet op een konijn, hoe was ze daar ooit bij gekomen? Het wezen zweefde nog even voordat het zijn of haar witte, lichtgevende ogen sloot en uit de lucht viel.
Callie durfde het wezen niet aan te raken, het was duidelijk niet van deze wereld (letterlijk) en wie wist wat er allemaal met haar zou kunnen gebeuren als ze het schaduwwezen aan zou raken?! Dit was iets dat ze nooit van haar leven had kunnen bedenken bij "een nachtje het Grijze gebied binnenlopen". Solar, daarintegen, was naar het zwarte wezen toegelopen en snuffelde nu aan een van de twee grote oren van het waarschijnlijk bewusteloze ding. Waarschijnlijk was dit iets waar ze zich beter niet mee zou moeten bemoeien, maar Callie's eigenwijs- en nieuwsgierigheid wonnen deze nacht van haar verstandigheid en dus liep ze ook naar het zojuist verschenen wezen toe. Ze ging op haar hurken er bij zitten. "Gaat het?" vroeg ze aan het wezen, al had ze geen flauw idee of die haar wel zou kunnen verstaan.

Er gebeurde iets vreemds, alsof dat vannacht nog niet vaak genoeg gebeurd was. Er klonk een gekraak dat niet bepaald prettig klonk en bijna meteen nadat dat gekraak was begonnen, begon het lichaam van het zwarte schaduwwezen zich te vervormen. Eerst begon het lichaam wat te groeien en daarna leek het alsof een soort laag van schaduw zich losmaakte van het lichaam en hetgene dat zich daaronder bevond bloot kwam te liggen. De schaduwachtige huid van het nu wat grotere (maar nog steeds redelijk kleine) wezen was plaats aan het maken voor een wat menselijker uiterlijk. Ook de klauwen veranderden in mensenhanden en de oren en staart verdwenen. Callie stapte terug. Wat?! Dacht de half-elf, die overeind gekomen was en een stukje achteruit gestapt was. Callie keek even met een verbaasde en verraste uitdrukking naar Solar, die haar met een net zo'n vreemde uitdrukking terug aankeek. De blonde vrouw had wel eens shapeshifters gezien en er verschillende dingen over gehoord, maar die kwamen voor zover zij wist niet uit een of ander vreemd portaal dat uit een andere wereld leek te komen en daarom wist ze niet zeker hoe betrouwbaar dit wezen was.
Toen ze weer terugkeek naar het wezen dat langzaam van vorm veranderde, lag er geen schaduw-konijn-wezen meer. Zijn lichaam had plaatsgemaakt voor dat van een menselijke jongen van, hoe oud zou hij zijn, 13 jaar of zo? Het kind droeg vreemd genoeg een soort harnas, dat er veel te zwaar uit zag voor zo'n jochie, met op de borst een soort zwart kruis. Over deze bepantsering droeg hij een lange rood met gouden jas en om zijn nek hing iets dat waarschijnlijk ooit een sjaal was geweest.
Callie kwam weer dichterbij toen ze er negenennegentig procent zeker van was dat het veilig was voor haar om weer naar de shapeshifter toe te lopen. Wat moet ik doen? Wat moet ik doen?! Ik heb zojuist een raar portaal zien openen, daar een wezen uit zien komen en daarna is dat wezen in en mens veranderd.. Callie raakte een beetje in paniek. Gelukkig wist Solar wel wat ze kon doen. De kat was namelijk naar het jochie toegelopen en begon zijn gezicht te likken met haar rasperige tong. "Solar, stop!" half-fluisterde ze tegen haar companion, die niet luisterde en gewoon doorging met het likken van de wang van de bewusteloze, of misschien zelfs dode, jongen. Dit was een beetje een rare situatie, die waarschijnlijk niet veel raarder zou kunnen worden dan dat het al was. "Solar!" zei ze nog eens op een soort schreeuwende fluistertoon tegen haar companion.