what to do, what to do

Na veel rondvragen en met geld pingelen was Lyall achter de verblijfplaats van Hunter gekomen. Hij had via een brief Hunter laten weten dat hij met hem wou spreken in The Woods of Eternity. Rond 12 uur in de nacht zouden ze verschijnen bij een van de weinige open plekken in het bos. Lyall was er al rond 10 uur om alvast te bedenken wat hij zou zeggen en vragen. Hij ging op een steen in het maanlicht zitten en reek met zijn hoofd richting de maan. Ook al was hij geen weerwolf, toch trok het maanlicht hem altijd aan als een magneet.


eerste post Hunter~

Lyall had de forse man al zien aankomen maar genoot nog even van de stilte voordat het serieus zou worden. ‘’is het interessant?’’ vroeg een zware stem aan hem. ‘Je weet niet half hoe interessant Hunter… maar goed, ik zal je tijd niet verspillen door over de maan te gaan praten. Heb jij al bericht gehad van Dax over de plannen?’ vroeg Lyall straight to the point. Sinds het bos avontuur had hij Dax niet meer gesproken dus hij wist niet zeker of Dax Hunter ook al had gevonden. Hij wist bijna zeker dat het antwoord nee was dus na een kleine pauze begon hij het plan uit te leggen. ‘Dax was van plan al de leden weer bij elkaar te brengen en wilt zijn huis in Indifference city als basis gebruiken.’ Zo. Dat had hij kort maar krachtig gezegd. Geen onnodige bij praatjes. Gewoon het plan zoals het ervoor stond. Zou Hunter het ermee eens zijn? Stiekem hoopte Lyall van wel want zon machtige bontgenoot als Hunter zou meer dan welkom zijn om weer een begin te starten…

‘’dat verhaal is bekend ja.’’ Mooi dat Hunter dat wist, dat zou een hoop details schelen. ‘’wat is daarmee?’’ zei de man tegenover Lyall. Op de manier als dat hij dat zei leek het net of hij al een gesprek met Dax had gehad. Niet dat Lyall Dax niet vertrouwde maar voorzichtigheid was altijd gebaad. tenzij het een gevecht was natuurlijk. Hij begon zijn verhaal maar langzaam om uit de reactie van Hunter te kunnen halen wat zijn standpunt was. ‘Dus… ik vind zelf dat Dax er iets te luchtig over nadacht om iedereen weer bij elkaar te brengen…. Ik bedoel een paar van de ouwe jongens zijn… tsja hoe zal ik het zeggen.. ze zijn nogal dood of overgelopen naar andere zogezegde gevaarlijke bendes..’ hij liet deze informatie even bezinken. Hij wist bijna zeker dat Hunter hier niks van af wist omdat die niet bij de recente Bende oorlog was geweest. ‘ik heb het nog niet aan Dax verteld omdat hij al zo gestrest was over dat alleen ik al minder welgesteld was, en ik zou zeker weten dat hij het niet zou trekken als hij te horen zou krijgen dat omdat onze groep uit elkaar viel er nog zon 4 tot 6 mensen zijn gestorven of weg zijn..’ dat was wel weer genoeg heftige informatie voor nu dacht Lyall. Het zou kunnen dat het Hunter niks zou doen want Hunter was een geboren vechter voor zover hij wist, en bij vechten hoorde de dood nou eenmaal. ‘nu komt dus het echte probleem. We weten niet wie er nou wel te vertrouwen is en wie niet. Voor hetzelfde geld halen we iemand van een andere bende binnen en dan hangen we. Dus. Hoe denk je er nu over?’ vroeg Lyall tenslotte na dit hele verhaal en de druk ervan van zijn schouders af te hebben.

Lyall hoorde Hunters gedachtes aan over de bende leden en was het er helemaal mee eens. ‘nee die andere bendes laten hun niet gaan en als dat wel zou gebeuren zou het nog kunnen zijn dat het spionnen zijn. ‘’hoeveel zijn er dan nog over?..’’ vroeg Hunter vragend aan Lyall. Nog zon 3 anderen met geluk 4. En dan nog te bedenken dat ik nog maar achter 2 hun locaties ben gekomen. Zei Lyall iets duisterder dan hij had bedoelt. Lyall was vroeger in de groep de persoon die alles wist en iedereen wist op te sporen. Kort gezegd, de oren en ogen van de groep. ‘nu een totaal ander onderwerp.’ Sprak Lyall plots. ‘ik maak me ernstig zorgen om Dax. Mij is ter oren gekomen dat jullie hebben gepraat over het wissen van onze sporen in het bos? Überhaupt waarom bespraken jullie details en alles buiten in de open lucht?!’ riep Lyall een beetje verontwaardigt. ‘als zelfs ik daar achter ben gekomen door een paar koperstukken door te schuiven, wie denk je dan dat er nog meer over weten. Ik ga er van uit dat er niet teveel gelekt is maar ik stel het erg op prijs als jullie niet meer zo gevaarlijk doen. Ik ben niet alleen bezorgt om mezelf maar ook om jullie.’ Voegde hij er toch nog met een scheve grijns aan toe. Soms dacht hij echt dat hij de enige was met een greintje verstand van het groepje. Al wist hij dat dat niet waar was. Ook al zei Hunter niet zoveel. Er gingen veel gedachtes schuil in de stille forse man. Hoe zou hij hier op reageren? Vroeg Lyall zich af.

‘’als dat buiten bespreken je zo dwars zit, waarom zijn wij dan hier, in de open lucht?’’ Lyall had deze vraag al van mijlen ver zien aankomen dus hij had ook meteen een antwoord paraat daarvoor. Voordat Lyall kon antwoorden vervolgde Hunter: ‘’wie weet wat voor wezens zich hier in die bomen schuilhouden, deze informatie oppikken.’’ ‘een goede vraag, maar het antwoord daarop is simpel.’ Antwoorde Lyall simpel. ‘Hunter. Weet je wat er zo leuk is aan fout ge shift zijn en je dieren oren en ogen nog hebben in mensenvorm? Je hoort en ziet het zelfde als je zou doen in je dierenvorm. En laat een Direwolf nou zon geweldige jager zijn geweest om zijn scherpe gehoor en zicht. Daarmee ook rekening gehouden te hebben met de wind zodat die van achter ons komt, en we dus alles achter ons zouden horen zelfs maar het kleinste geluid. En laat mijn zicht nou net goed genoeg zijn om elke minuscule beweging te kunnen zien wat voor mij afspeelt. Al die kleine details samen laten mij er bijna zeker van zijn dat er niemand afluistert. En stel ze zouden dat toch doen, wat zouden ze te horen krijgen? Dat wij naar een nieuwe basis gaan? Dat ik me zorgen maak om Dax? Niet echt van die informatie waar ze echt iets aan hebben zolang wij nog geen echt grote vijanden hebben….’ Zo.. Lyall haalde weer diep adem want hij had dit alles verteld in 1 adem, misschien niet het beste idee. Naja, zo was wat hij gezegd had tegen Hunter wel duidelijk. Hij had er echt goed rekening mee gehouden dat dit een plek was waar niemand per toeval zou komen  of waar werd afgeluisterd. ’’Ik stel het op prijs dat je je zorgen maakt om Dax. En de groep. Maar een groot deel van ons gesprek heeft zich toen binnen vervolgt. Er is geen sprake geweest van een volledig gesprek in de buitenlucht.’’ Vertelde Hunter na afloop. Phew gelukkig dat ze slim genoeg waren om het gesprek binnen voort te zetten. ‘Waar hebben jullie zoal binnen over gepraat?’ vroeg Lyall uit pure nieuwsgierigheid. Hij wist al van de vee dat Dax wou verzamelen om de sporen nog verder uit te wissen. Als het aan Lyall had gelegen zou hij het hebben gelaten voor wat het was want het was toch al bekend dat er 2 shifters waren geweest, en het enige bewijs was een oude verrotte half verbrande boom die was omgevallen. De sporen en de geur waren ook weggegaan met de laatste regenbui, plus de geursporen waren weggevaagd omdat ze na afloop door het water hadden gebaad zodat ze nu overal konden zijn. Maar goed, Dax wist wat hij deed als hij niet te emotioneel was en zou het dus niet verkloten als hij echt van plan was de sporen nog verder uit te wissen. Lyall keek geïnteresseerd naar Hunter om alle sporen van emoties op diens gezicht te kunnen lezen zodra hij begon te spreken..

Hunter gaf heel ontwijkend antwoord op zijn best wel obvious vraag over Dax. Hij had de neiging verder te vragen maar wist dat als Hunter het zou hebben verteld als er geen speciale rede was. ‘’Meer kan ik je op dit moment niet vertellen Lyall…. Tis ingewikkeld..’’ mhm dat zal dan wel. Dacht Lyall. ‘’Is er nog meer?’’ vroeg Hunter een beetje onverwachts. ‘nee hoor, dit was het wel. Toch blij dit even besproken te hebben. Ik denk dat ik dan ook maar met het plan akkoord ga in te trekken bij Dax.. oh, en kijk uit voor de Black dodge eyes bende. Dat is een nare bende die sterk begint te groeien qua macht. Later!’ waarna Lyall zich shifte in een wolf en er vandoor sprintte. ‘Dit gesprek was heel goed geweest’ dacht Lyall. Hier zou hij eens verder op in gaan.


ps. De black dodge eyes bende is NPC maar ik heb er nog latere plannen mee