Down with the sickness | Dagboek |

Onderwerp: Down with the sickness | Dagboek | za okt 10, 2015 2:49 pm

H U N T E R

Om eerlijk te zijn, ik heb werkelijk geen idee hoe wezens dit doen. Hoe ze beginnen. Wáárom ze dit überhaupt doen en toch doe ik eraan mee. Velen dingen zitten me dwars tegenwoordig. Ik moet het kwijt. Ik moet luisteren naar mezelf en dit leek me één van de mogelijkheden. Mocht het niet werken, dan stop ik er net zo hard mee dan dat ik ermee begonnen ben.

Goed, laat ik me dan zal ik me maar gaan voorstellen voor degene die dit misschien leest wanneer ik er niet meer ben. Ik ben Hunter. Hunter zonder enige achternaam. Son of none. Momenteel ben ik tweeëntwintig jaar en een Grey. Waarom bij Grey? Schijnbaar omdat ik daar hoor te zitten. Dat hele gebeuren interesseert me geen reet. Ik doe wat ik wil. Waar ik wil, hoe ik het wil en niemand zal me daar ooit van weerhouden. Wellicht dat ik daarom niet gestationeerd ben bij Black of White. Wel ja, zo kan ik wel meerdere redenen gaan verzinnen. The list will go on and on. In dit dagboek, of liever gezegd logboek, schrijf ik mijn gebeurtenissen op. Mijn gedachtes. Mijn sneue leven als een dief. Een rebel. Een lastpak.

S O N O F N O N E

Onderwerp: Re: Down with the sickness | Dagboek | zo okt 11, 2015 9:16 am

H U N T E R

Al velen jaren ben ik familie-loos. Mijn zaaddonors zullen waarschijnlijk nog wel ergens rondlopen, maar mijn liefste zusje is vandaag 10 jaar terug overleden. Ik weet zeker dat ze dat niet zou zijn als onze zaaddonors gewone ouders waren geweest. Geen alcoholisten. Soms vraag ik me wel eens af hoe dat geweest zou zijn geweest. Gewone, liefhebbende ouders hebben. Zou ik dan anders zijn geweest? En Anna? Hoe zou zij er nu uit hebben gezien? Beelden, denkbeeldige beelden schieten me wel eens voorbij. Dromen. Sprookjes. Niets zal er aan deze situatie veranderen. Anna is dood. En zij die het veroorzaakt hebben lopen nog vrolijk rond. Ooit zal ik ze krijgen. Dat duo. Ooit zullen ze smeken het niet te doen. Zij hebben me tot het monster gemaakt dat ik nu ben.

My name is worthless like you told me I once was
My name is empty 'cause you drained away the love
My name is searching since you stole my only soul
My name is hatred, I know reasons we both know

Worthless, empty, searching, hatred
Who am I right now?

You're the fake fallen force of nature's sick mind!
I don't need a gun to take back what's mine
It's over
It's over now
You're done wearing me out.

S O N O F N O N E

Onderwerp: Re: Down with the sickness | Dagboek | vr okt 16, 2015 6:53 pm

H U N T E R

Dingen gaan slecht. De stress neemt toe. Waarover precies kan ik niet zeggen. Het zijn zaken waar we momenteel gewoon mee bezig zijn. Proberen recht te breien, hopen dat alles goed terecht komt. Maar voorlopig gaat het alles behalve soepel. Ik ga er vanuit dat we er wel uitkomen. De jongens weten immers waar ze mee bezig zijn. Wat ze willen. Zolang ze hun doorzettingsvermogen houden, zal het wel goed komen. Ja toch? Ooit zou er wel licht aan het einde van de tunnel zijn.

Toch lijkt die tunnel op dit moment donkerder te worden. De afgelopen dagen gaan bagger. Niet eens dat waar we mee bezig zijn. Nu, in geval van nood, lijkt mijn lichaam ermee op te houden. Het begon met onschuldig hoesten, waarbij ik dacht dat ik simpelweg verkouden zou worden. Echter begon ik bloed op te hoesten. Slapen lijkt onmogelijk. De aanvallen houden niet op. Is dit wat stress met een mens doet? Kan ik het wel eens stress noemen? Ik weet het niet. Ik zal wel zien waar dit schip strand.

S O N O F N O N E

Onderwerp: Re: Down with the sickness | Dagboek | vr nov 20, 2015 9:39 pm

H U N T E R

Het is een tijd geleden sinds ik geschreven heb. In een korte tijd is veel gebeurd. Teveel om daadwerkelijk allemaal te beschrijven. Ik ben, al met al, nou eenmaal geen schrijver.
Enkel wat me vandaag is overkomen... Werkelijk, dit moest ik gewoon vastleggen.

Iedereen heeft wel eens die fantasie. De fantasie van geslacht te veranderen voor slechts één dag. Well.. Dat is voor mij, Hunter, nou echt uitgekomen. Ongewild natuurlijk. Het begon allemaal met de ontmoeting van een heks, op het Black Territory. We troffen elkaar als twee onbekenden. Maar ik schijn nogal het talent te hebben om ruzie te zoeken. Of ik het nou wil of niet. En dat gebeurde toen dus ook. Een hele poos stonden we te bekvechten. Hard tegen hard. Tot ze me sloeg. Iets wat je bij mij gewoon niet flikken moet. Man of vrouw, jong of oud, iedereen krijgt bij mij dezelfde behandeling. Dit keer dus ook. Zo hard als dat ze mij sloeg, sloeg ik terug. Had ik toen maar geweten dat ze een heks was. Met een paar vreemde woorden bracht ze me in de werkelijke hel. Ze veranderde mijn lichaam. Mijn geslacht. Ja, je leest het goed. Vanbinnen ben en blijf ik man. Alleen mijn uiterlijk is... Vrouwelijk. Tot in de puntjes. (Don't worry, I checked). Mijn schaamte is groot. De wil om naar buiten te stappen is klein. Ik heb werkelijk geen idee hoelang deze spreuk duurt. Een klein beetje hulp zou op dit moment niet verkeerd zijn..

S O N O F N O N E

Onderwerp: Re: Down with the sickness | Dagboek |