Dax

Uiterlijk:
Dax is als mens klein voor zijn leeftijd, ongeveer 1,64. Hij heeft donkerbruin haar en mors groene ogen. Dax is goed in vorm. Als vos bereikt hij de volle 70 centimeter schouderhoogte. De vacht op zijn poten is Oranjebruin. Met drie donkerbruine en een Vaal Oranje sok. Donkerbruine/bijna zwarte nagels. En bruine pootkussentjes. Hij heeft een Cream witte bef en onderbuik. De vacht op zijn rug is Vaal Oranje en aan de zijkanten van de vos is het bruin van kleur. De vacht op en van af de neusbrug is oranje bruin. Daar onder, zo als bij de meeste vossen, Cream wit. Als vos heeft Dax bruin/oranje ogen. Zijn oren zijn diep Oranje bruin en donker omrand. De vacht binnen in zijn oren is wit. In zijn linker oor bevind zich een gouden ring. En dan het pronkstuk van deze soort: de staart. Met een lengte van ongeveer een meter en Goudoranje van kleur wel iets waar je mee kan opvallen. Aan het uiteinde van zijn staart heeft hij een witte punt.

Innerlijk:
Dax is een geslepen jongen met mooie praatjes. Met hem valt niet zomaar te sollen. Dax is nieuws en leergierig. Hij vertrouwt nooit zo maar iemand maar kan dat wel heel goed na spelen. Het liefst zet hij alles naar zijn eigen hand. Dax is zeer rebels en heeft dan ook een hekel aan de regels en de vooroordelen over de Zielkleuren. Hij is slim en kan improviseren als geen ander. Dax is dol op avontuur en kattenkwaad. Een goede vriendschap stelt hij erg op prijs. Wezens waar hij minder goed mee overweg kan geeft hij graag wat hen toe komt. Dax is niet bang om geweld te gebruiken en hij is een natuurtalent in zich zelf in de nesten werken. Dax weet bijna overal wel een antwoord op. Al denk hij wel na over wat hij zegt. Dax hecht zich enorm aan de contacten die hij heeft en kan zich snel gekwetst voelen bij hun oordelen. Van zich zelf is Dax vrij onzeker en werkt dit weg achter zijn geslepen gedrag. Al gaat dat in de buurt van echte vrienden nauwelijks. Vooral als men over zijn verleden noch het feit waarvoor hij vast heeft gezeten gebint voelt hij zich al snel op de tenen getrapt. Op sommige momenten is Dax geen held in het binnenhouden van emoties.  

History:
Dax is achttien jaar geleden geboren op 8 mei in een klein dorpje Sutshten genaamd in Gold field Region. Zijn jeugd bestond uit een machtig saai boeren leven. Toen hij een jaar of vijf was werd het zijn ouders duidelijk dat hij een Shapeshifter was. Voor zijn vader een grote teleurstelling. Die had gehoopt een kind met een nuttige gave op de wereld te zullen zetten. Op school was Dax een grote mislukking. Vanaf dag een van aan al was het duidelijk dat er iets mis was met hem. Dax zei zich er erg opgesloten en ongelukkig te voelen. De leraar gaf aan dat Dax in de klas lichtelijk agressief gedrag naar medestudenten, en een constante nerveusheid, vertoonde. Vandaar dat er al snel besloten werd Dax nog maar twee dagen per week naar school te laten gaan. Maar dom werd hij er niet van. In Gold field Region had hij al snel zijn nodige leraren gevonden. Die hem stiekem wel het een en ander bij wilde dragen over overleven ,handel, smokkel en hoe je mooie praatjes kon maken. Wanneer Dax vrije tijd had leerde hij zich zelf steeds een nieuwe behendigheid aan. Waaronder toneel spelen, drummen, viool spelen en handvaardigheid. Naarmate de jaren verstreken werd Dax regelmatig vermist. En moest dan enkele dagen later ergens uit het Grijze gebied terug naar huis worden gestuurd. Dax was het alles behalve eens met de waarde en normen van Wit. En had dan ook maar al te graag lak aan te regels. Dat zorgde voor een slechte relatie met zijn vader. In de 3 jaar voor de test was Dax nauwelijks meer thuis te vinden. Vaak dwaalde hij af naar Grijs. En leerde daar van zijn nieuwe vrienden de veel uitgebreidere versie van smokkel en handel. En ook niet onbelangrijk: het omgaan met wapens. Regels over alcoholgebruik en andere middelen waar normaal leeftijdsgrenzen aan verboden zaten bestonden er niet echt in zijn vriendengroep. In tegenstelling tot de verwachting van zijn ouders heeft Dax het drinken hierdoor al snel afgeleerd. Zijn moeder, waarmee hij het nog enigszins goed kon vinden werd ernstig ziek in de twee jaar voor de test. Op school ging het al slechter. Regelmatig werd Dax naar huis gestuurd vanwege ongekend agressief gedrag. Men sprak zelfs van een soort wanen. Zijn vader was van menig dat het geweld dat zijn zoon vertoonde alleen te stoppen zou zijn door het hem de kop in te drukken. Het enige wat hem er van weerhield Dax niet dagelijks totaal in elkaar te slaan was het feit dat Dax zijn moeder daar streng op tegen was. Dax zelf wilde niets liever dan dit vreselijke oord ontvluchten en verhuizen naar Grijs. Iedereen was er van overtuigd dat er een Grijze Zielkleur in hem zou schuilen. Dax zelf wilde zo graag weg van de boerderij dat hij voor zijn 15e verjaardag de test vroeg. En ook enkel de test. Zodat ze hem niets anders zouden kunnen geven. De test kwam er inderdaad. Echter veranderde de dag waar hij zo lang naar had uitgekeken in een heuse nachtmerrie. Een Witte zielkleur was de uitslag geweest. Hij had gezworen er heilig van overtuigd te zijn dat zijn vader de uitslag zou hebben vervalst. Tot overmaten van ramp stierf zijn moeder enkele dagen na de uitslag. De maand die er op volgde misdroeg Dax zich zo erg mogelijk in huis. Als vos deed hij zijn behoeftes zonder pardon op het bed van zijn ouders. De voorraadkast werd regelmatig geplunderd. En in de muren zaten gaten van het binnenshuis oefenen met pijl en boog. Hiermee veroorzaakte hij dat het antwoord van zijn vader niet slechts meer een dagelijks pak slaag zou zijn. Het gebeurde met regelmaat dat zijn vader hem naar het meer aan het einde van de straat sleurde en hem daar eigenhandig probeerde te verdrinken. Dax zijn leven hing er van af hoe lang hij nog sterk genoeg was om lang genoeg tegen te stribbelen. Uiteindelijk ging het op school totaal mis toen hij een klasgenoot in een van zijn wanen liet stikken omdat de jongen niet wilde toegeven een van de vermiste jongens uit een andere klas te hebben vermoord. Zijn vader zag zijn kans schoon en gaf hem aan bij een soort inrichting die gestoorde van alle soorten en maten onderdak bood en hen probeerde her op te voeden volgens de regels van het heilig boek van Wit. Dat maakte dat Dax er nog een probleem bij had. Niet alleen zijn “ziekte” zat hem in de weg om ooit weer op vrije voet rond te kunnen lopen. Ook het feit dat hij niet zuiver was voor het heilig boek maakte zijn tijd daar maar wat lastig. Zijn vader wist hier van en liet de jongen die vlak op de grens van Grijs en Wit woonde, waar Dax nog al wel eens de avond mee had doorgebracht, op verzoek van de inrichting ombrengen. Dax heeft ongeveer twee jaar in de inrichting gezeten. Daarbij is hem ingeprent ‘gezuiverd’ te zijn. Wat gebeurd zou zijn door een heropvoeding met als beloning een brandmerk tussen zijn schouder bladen. Waar netjes op staat dat hij voor vijfenzeventig procent gezuiverd is. De heropvoeding is met veel geweld in gang gegaan. Toen Dax ter oren kreeg wat ze met hem van plan waren om hem honderd procent zuiver te krijgen is hij gevlucht. Hij zag het niet zitten gecastreerd te worden. Dax heeft twee van zijn beste vrienden leren kennen tijdens zijn tijd in de inrichting. Zonder hen had hij het er waarschijnlijk nooit zo lang uitgehouden. Dax heeft zich zelf ingeprent geheel gezuiverd te zijn en acteert hier ook na. Wat hem zo nu en dan enigszins ongelukkig maakt. Dax is verrassend genoeg niet gevlucht naar Grijs aangezien zijn Zielkleur dat niet toestond. In de buitenwijken van Wit werd hij opgeleid tot schoorsteenveger. Echter duurde die carrière niet lang. Toen hij onder grote druk van vos terug naar mens moest veranderen waren zijn oren in dierlijke staat gebleven. Later lukte het hem wel om weer goed heen en terug te veranderen. Maar de afwijking bleef er wel in zitten. Zo nu en dan bleven zijn vossen oren wat ze waren. Vandaar dat hij van af dat moment vaak een pet had gedragen. Om het voor zijn ziel genoten te kunnen verbergen. Enkele weken later weigerde ook zijn staart om weer terug te veranderen naar staartbeentje. Toen ook zijn ogen en hoektanden weigerde terug te veranderen was het met hem gedaan. Dax werd tot zijn grote opluchting van Wit verbannen naar Grijs. Wegens meervoudige achterhouding van verslechtering bij gedaante verwisseling. Wit heeft hem in The forest of beauty met veel geweld te grens over gejaagd. Zonder enige bezittingen en gewond had hij de eerste paar dagen in de bos kant van Grijs door gebracht. Toen zijn vrienden hem vonden ging het al snel beter. Hij sloot zich aan bij hun groep van mislukte en verbannen shifters. Dax kreeg een baan bij de handelaren en een huis in Indifference City. Al snel was hij erg geliefd bij Grijs. Niet veel later branden een deel van The forest of beauty genadeloos af. Het is tot op de dag van vandaag onduidelijk of dit iets met Dax zijn verbanning te maken had. Dax zelf zwijgt er tot aan het graf over. Niet lang na de brand viel de groep verbannen shifters uit elkaar. Dax hield braaf contact met de gene die hem het meest dierbaar waren. En wilde graag dat de groep weer bij elkaar zou komen. Echter liep het totaal anders. Na een zeer ingewikkelde ontmoeting met een Time Tracer Demon komen zijn weggestopte herinneringen van de tijd uit de inrichting weer naar boven. Uiteindelijk zo ook zijn agressieve gedrag. De wanen keren terug en steeds meer belangrijke vrienden verloren het vertrouwen in hem. Na een extreme winter waar Dax naar zijn mening zijn eigen graf heeft gegraven door zo’n twintig wezens om te brengen en op te eten ziet hij het niet bepaald meer zitten. Zonder enige twijfel begon hij aan een poging om zijn leven te beëindigen. Echter stak een van zij vijanden daar een stokje voor. Nu is het voor Dax een grote uitdaging het vertrouwen in het leven weer terug te pakken.