Lamia Lilith

ALGEMEEN
» Full name: Lamia Lilith
» Aliases:  Lama, Lea
» Gender: Vrouw
» Age: 22
» Job: x
» Race: Kruising tussen een engel en een elf
» Soul: Wit
» Nature: Biseksueel

INNERLIJK

She a nice person =w=
WIP

UITERLIJK

» First Impression: Puur/Zuiver
» Build: Ze is slank gebouwd, met spieren die niet heel duidelijk zichtbaar zijn. Lamia heeft een zandloper figuur met duidelijke heupen en borsten. Ze heeft lange benen en is over het algemeen ook vrij lang.
» Hair: Lange, blonde lokken die tot haar stuitje reiken. Ze heeft stijl haar dat zelfs niet pluist als het vochtig weer is. Ze heeft een rechte pony die ietwat warrig zit.
» Eyes: Haar ogen zijn ovaalvormig en redelijk groot. Ze hebben een heldere paarse kleur.
» Scars: Lamia heeft twee markeringen op haar rug, dit zijn haar vleugels. De tekeningen geven een zacht en zwak licht af.

GESCHIEDENIS

Lamia behoort tot de zeven prinsessen van Lilith.
Het klinkt als iets moois en speciaals, maar het enige wat er speciaal aan is bloedlijn niet blauw maar goudkleurig is. En dit vanwege het geld. Daarbij beschikken ze ook over een goede set genen die de gehele bloedlijn een mooi uiterlijk geeft.
Van origine zijn de wezens volbloed engelen. De prinsessen worden uitgehuwelijkt aan mannen waarvan de familie genoeg geld kan veroorloven om de schat te betalen. Als prinses wordt je enkel geleerd hoe je mooi en beschaafd moet zijn, het enige waar je naar uitkijkt is de dag waarop je wordt uitgekozen door een man en dat is het.

Een belangrijk detail dat genoemd moet worden is dat Lamia eigenlijk een achtste prinses is. Ze was een prinses die niet erkent werd, waarvan niemand iets mocht weten. Het meisje kreeg niet dezelfde behandeling als haar halfzusters, nee ze was een soort paria. De reden waarom er zo werd omgegaan met het kind? Ze was een bastaard. Ze was geen volbloed engel, ze was de creatie die was voortgekomen uit een affaire tussen een engel en een elf. Haar vader en een onbekende minnares. Een minnares die dreigde om dit rond te bazuinen als zij geen geld kreeg. In plaats van de vrouw geld te geven namen ze het kind van haar af.
Lamia was het grote geheim van deze generatie van de Lilith familie.
Het meisje had vrijwel geen contact met haar zussen. Niet omdat dit niet kon, maar omdat ze haar niet als waardig zagen. Haar stiefmoeder heeft haar nooit erkent als dochter. De enige die haar accepteerde was haar vader, maar deze zag ze ook zelden. Het meisje had een eenzaam bestaan. Ze besteedde de meeste tijd tussen boeken, kreeg een voorliefde voor lezen – maar er waren ook andere dingen. Per toeval kwam ze in contact met wachters en hier wist ze wat vrienden onder te maken, het duurde niet lang of ze was bevriend met al het personeel. Lamia was een lief en eerlijk kind, voorbestemd om een witte ziel te hebben.
Ze leerde wat dingen van wachters om zichzelf te beschermen, ze leerde koken van het keukenpersoneel, ze leerde tafelmanieren van obers en leerde hoe ze zich mooier kon maken van de dienstmeisjes. In ruil daarvoor kregen zij haar eeuwige dankbaarheid, een glimlach en mooie verhalen terug. Veel van het personeel kon niet lezen en Lamia vond het jammer dat ze dan niet de mooie verhalen konden lezen, dus nam ze het op zich om de verhalen aan ze te vertellen.
Toch was niet alles zo mooi als het leek. De Lilith familie was streng en Lamia heeft vaak moeten toekijken hoe haar vrienden, het personeel, werd gestraft door haar halfzussen of stiefmoeder. Met pijn keek ze soms toe terwijl ze zich verstopt had hoe er klappen werden uitgedeeld en hoe er neer werd gekeken op de mensen die zo aardig tegen haar waren. Er kwam een punt waarop ze het niet meer in kon houden en ze tevoorschijn kwam, ze werd boos en kwam in opstand – stond op voor haar vrienden, ondanks dat deze haar altijd op het hart hadden gedrukt dit niet te doen.
Lamia kwam hierdoor in de problemen en ze werd nog strikter opgesloten; ze was niet meer instaat om in contact te komen met het personeel.

Waar haar zussen kennis maakten met de buitenwereld, zat zij opgesloten in een kamer. De een na de ander werd uitgehuwelijkt en het besef hiervan kwelde Lamia. Het was de realisatie dat zij nooit weg zou kunnen, dat ze voor altijd opgesloten zou zitten hier. Ze was gezegend met vleugels, maar ze was niets meer dan een vogel opgesloten in een kooi.
Er kwam een punt waarop al haar zusters waren uitgehuwelijkt en zij op haar eenentwintigste nog steeds thuis opgesloten zat. Ze mocht nu wel ronddwalen over de terreinen, maar ze besloot geen contact meer te zoeken met het personeel omdat ze bang was om ze in de problemen te brengen. Haar moeder zag ze nooit en ook haar vader was nergens te bekennen.
Op het eerste gezicht leek het een wonder: er kwam een man, een jongeman, met erg veel geld. De vraag of er nog een prinses was kwam al snel en in eerste instantie was het antwoord nee, maar wanneer duidelijk werd hoeveel geld de persoon er wel niet voor over had werd er gekeken of er iets aan gedaan kon worden. Ze hadden namelijk nog een prinses achter de hand: Lamia Lilith. Na wat overleg werd de beslissing genomen om Lamia aan hem te geven. Ze was een mooie vrouw en zou vast voldoen aan zijn verwachtingen. Het was waar dat ze qua uiterlijk aan alles voldeed dus werd ze geaccepteerd.
De jonge vrouw was zo blij als maar kon: ze kon eindelijk weg! Helaas bleek dit alles mooier te zijn dan het eigenlijk was. Zodra alle zaken waren afgehandeld en ze was geïnstalleerd in haar nieuwe thuis werd de droom al snel een nachtmerrie. De man was niet aardig, nee hij was een vreselijk persoon. Er werd van haar verwacht dat ze haar geen mening had en gewoon gehoorzaamde – iets wat ze wellicht had kunnen doen als ze op een goede manier was opgevoed. Het botste met wie ze was. Toch besloot ze zichzelf voor te liegen en te zeggen dat ze dit wel aankon. Het personeel was aardig en dat was genoeg.

Al snel bleek dat ze ook hier niet vrij was. Ze had het eigenlijk helemaal niet zo slecht voorheen want dit was vele malen erger. Het begon met snauwen wanneer ze iets deed dat niet gewenst was in zijn ogen, maar het duurde niet lang of er kwamen ook klappen bij kijken. Ze onderging het, maakte zichzelf wijs dat dit gewoon de normale gang van zaken was. Het personeel sprak haar er soms op aan, dat ze er iets aan moest doen. Meestal was haar reactie hierop enkel een glimlach en soms een simpele: maak je geen zorgen – maar dat was het ook wel.
Haar liefde voor het leven scheen langzaam te verdwijnen. Ze kwam niet meer in opstand, hield zich stil en liet alles over haar heen komen.
Rustig leefde ze zo, deed alles als een soort van routine. Tot er een punt kwam waarop hij zich op haar forceerde, vond dat het wel eens tijd werd om wat met haar te doen – ondanks dat ze nog niet echt getrouwd waren. Eerst liet ze het gewoon toe, tot er een punt kwam waarop er iets knapte in haar. Alsof haar zin voor het leven weer werd aangewakkerd en sterker brandde dan ooit te voren. Ze wist zich te bevrijdden, met dank aan de trucjes die ze had geleerd en smeet daarna de verlovingsring gelijk op de grond. Ze was hier klaar mee.
Zonder verder nog na te denken vloog ze weg en begon ze aan een nieuw hoofdstuk in haar leven. Het was even wennen omdat ze letterlijk niks had omdat ze overhaast weg was gegaan, maar in een paar maanden heeft ze zich kunnen settelen Woods of Eternity, is bewust naar een ander gebied gegaan omdat men haar zoekt in het territorium van de witte zielen.

EXTRA

» Elf: “It's only noticable in the details,”

Lamia is voor een gedeelte een elf. Op het eerste gezicht lijkt ze er niet direct op: ze heeft een normale lengte en haar bouw is ook redelijk normaal. Haar ogen zijn paars, maar dit hoeft niet perse te komen door de elven genen. Het enige wat echt duidelijk is, is haar gewicht. Lamia is zo licht als een veertje, iets wat pas merkbaar is wanneer iemand haar zou optillen of als ze over bepaalde dingen moet lopen die normaliter zouden bezwijken onder een normaal gewicht.
Haar zintuigen zijn wel elfisch. Zo is haar gehoor en zicht vele malen beter dan dat van een normaal mens.

» Engel: “This is what I should've been,”

Lamia is niet een standaard engel. Ze is het type engel die gemoderniseerd is: ze hoeft niet constant met haar vleugels rond te lopen. Op haar rug heeft ze twee markeringen; dit zijn haar vleugels. Ze kan ze tevoorschijn laten komen en laten verdwijnen wanneer ze wilt. De vleugels zijn ook niet direct fysiek aan haar verbonden, waardoor kledij niet aangepast hoeft te worden.
Verder is ze instaat om zielen op te merken. Ze kan ze niet lezen, maar is wel instaat om kleuren te zien. Iets wat ervoor heeft gezorgd dat ze ietwat sceptisch kijkt naar het systeem.