|  Onderwerp: Following the nothing (open)  wo apr 06, 2016 7:20 pm | |
| Een witte leeuwin ging traagvoets vooruit. Haar gifgroene ogen scande iedere minuut de omgeving. Haar oren lagen half plat in haar nek gedrukt. Haar ademhaling zelf was nog redelijk rustig, nochtans kwam ze van redelijk ver. Met een luide geeuw rekte de leeuwin zich even uit, haar klauwen kwamen tevoorschijn en nestelde zich in het mos onder haar. Haar staart zelf zwiepte sierlijk heen en weer. Kort stopte ze even om het gebied beter te bestuderen. Nog steeds zag ze niks ongewoons. Uiteindelijk ging ze dan maar weer op weg, nu in een wat sneller tempo. Haar oren schoten overeind wanneer er een heerlijke geur haar neusgaten binnen kwam. Een grijns sierde haar lippen waarbij haar vlijmscherpe tanden ontbloot werden. Haar hele houding veranderde, haar eerst care free ging in een fractie van een seconde naar een houding van een ware jager. Zeer traag en volledig stil sloop ze tussen de struiken door en ging daar stil liggen. Haar blik volledig gefixeerd op de hert dat wat verderop zat te grazen. hongerig gleed haar tong over haar lippen. Geduldig wachtte ze af tot het dier zijn rug naar haar keerde. Pas dan begon ze stapje per stapje vooruit te sluipen. En vanaf dat ze calculeerde dat ze dicht genoeg was ging ze met een zeer krachtige sprong recht op de nek van haar prooi af. Haar tanden doorboorde zijn zachte nek. Haar kop begon ze wild te schudden zodat haar tanden zijn nek begon open te scheuren. Ondertussen had ze haar scherpe klauwen in zijn zij en rug gekerfd zodat ze hem niet meer los kon laten en hij er dan ook niet meer vandoor kon gaan. Met nog een druk van haar kop scheurde ze een heel stuk vel van het dier en beet er dan wat naast haar eerste beet. De hert zelf had geen schijn van kans gehad. Vanaf dat Melodie zeker wist dat het dier dood was, liet ze los. Zonder te aarzelen scheurde ze een stuk vlees van het dier om het op te eten. Pas na haar vijfde beet, keek ze met een bebloede bek grommend op voor de indringer. Haar oren volledig plat gedrukt. |
|
Aantal berichten : 22 Woonplaats : Gallifrey Character sheetAge: 16 Summers long I've ventured this worldSpecies: HuldraPartner:: I know I'm pretty, but, shut up! | | Onderwerp: Re: Following the nothing (open) vr apr 08, 2016 2:13 pm | |
| "Danger is Real, Fear is a Choice."
Met zacht zwiepende staart liep de Huldra door het bos. het hoorde dan wel niet bij het gebied waar ze zou moeten blijven, maar erg veel maakte het haar niet uit. haar blote voeten nestelde zich in het mos toen ze stil stond, en rond keek. Sylphide's lange haar was nog zijdezacht, ook al had ze een lange trektocht achter zich. haar simpele, toch elegante witte Jurk had een haast groenachtige bruine kleur aan de onderkant. ineens zag ze een witte flits aan haar zijde, en ze draaide zich om naar rechts. naast haar, op een aardige afstand, rende een witte leeuwin. toen plotseling haar oren omhoogschoten besloot Sylphide haar te volgen, in de hoop te ontdekken waar de leeuwin heen ging, en wat ze had geroken of gezien. toen de leeuwin ineen dook, en een jagershouding aan nam, dook Sylphide achter een bosje. een stukje verderop stond een hert te grazen, en ze wist zeker dat de leeuwin ernaar op weg was. terwijl ze het hert bestudeerde, sloop de leeuwin er op af, en voor Sylphide iets kon doen, viel ze aan. met haar handen voor haar ogen dook Sylphide ineen, niet in staat om te kijken naar de slachtpartij, die zich ongetwijfeld achter haar afspeelde. toen ze een scheurend geluid hoorde, en het geluid van brekende botten hield ze het niet meer uit. ze stond op en liep in de richting van de witte leeuwin, die nu op delen droop van het rode levensvocht van het hert, die levenloos op de grond lag. Sylphide gaf geen kik toen de leeuwin dreigend naar haar keek, en met bebloede bek naar haar gromde. integendeel. minachtend keek ze de leeuw aan, niet in staat te praten, maar met een blik vol walging. ''Hoe kon je, zomaar, zo simpeltjes, zo'n elegant en onschuldig levend wezen vermoorden?'' haar stem was kil, net als haar blik, terwijl haar helderblauwe ogen zich diep in de gifgroene van de leeuwin boorden. Sylphide was woedend. en dat was geen goed teken.
|
|
