Hello (+Kai)

Kai keek hem verbaasd aan toen Jay aan kwam rennen om Kai te stoppen nog een vuist te verkopen aan de man. ‘maar.. hij viel je lastig. Dus ik zet hem op zijn plaats, je zei zelf dat je rechtvaardig moest zijn.’ Het kwam zo onschuldig uit Kai's mond dat Jay zich nogal schuldig begon te voelen. 'Weet ik, maar als je nu iets doet gaat de politie niet geloven dat we rechtvaardig bezig zijn,' zei Jay weer kalm. Daarbij zou Jay niet willen dat Kai die man iets aandeed want Kai bezat nogal veel kracht. Dus dat was ook niet echt rechtvaardig.
Tot Jay's opluchting liet Kai de man vallen en al snel rende de man weg. ‘sorry voor de onrechtvaardigheid. Ik had moeten luisteren naar jouw.’ zei Kai toen. 'Je bedoelde het goed. En je heb toch geluisterd naar me? Je leert het allemaal wel Kai, ik zal je helpen,' zei Jay met een bemoedigend glimlachje. ‘Wat had hij je misdaan dat je boos was?’ vroeg Kai toen. Jay vroeg zich af of Kai het wel zou begrijpen, maar toch deed Jay een poging om het goed uit te leggen. 'Nou kijk, alles in deze tuin is beschermd. Zo ook de bloemen die daar staan. Die zijn zeldzaam. Maar die man wou ze stelen en waarschijnlijk verkopen en dat mag niet gebeuren.' legde Jay uit. Stelen was slecht. Dat was zeg maar de moraal van dit verhaal. 'Kom, laten we maar uit deze tuin gaan voordat die man toch nog alarm heeft geslagen.
Vlug liep Jay de tuin uit, maar zodra hij verder kon lopen zag hij verderop al politie aankomen. 'Kai, we gaan rennen!' riep Jay terwijl hij het op een lopen zette.' Vlug keek hij achterom of Kai nog wel achter hem aankwam...

Kai had het echt goed bedoelt. Maar kennelijk was het dat niet. ‘maar.. hij viel je lastig. Dus ik zet hem op zijn plaats, je zei zelf dat je rechtvaardig moest zijn.’ Was zijn laatste argument. Jay antwoorde daar op: '’Weet ik, maar als je nu iets doet gaat de politie niet geloven dat we rechtvaardig bezig zijn,'’ Politie? Wat hadden die daar nou weer mee te maken. Zouden ze hun lastig vallen? Het klonk alsof Jay er liever geen ruzie mee had. Maar Jay had hem overgehaald. Met een zucht liet hij de man als een zak aardappelen vallen. Waarna hij snel wegvluchtte. Uit het bereik van Kai. ‘sorry voor de onrechtvaardigheid. Ik had moeten luisteren naar jouw.’ Zei hij uiteindelijk met een knikje van zijn hoofd. De jongen tegenover hem glimlachte lichtjes. ‘'Je bedoelde het goed. En je heb toch geluisterd naar me? Je leert het allemaal wel Kai, ik zal je helpen,’' Kai keek de jongen in zijn ogen aan en knikte daarna weer. Kai vroeg wat de man Jay had misdaan dat hij boos was geworden. ‘’nou kijk.’’ Begon Jay. ‘’alles in deze tuin is beschermd. Zo ook de bloemen die daar staan. Die zijn zeldzaam. Maar die man wou ze stelen en waarschijnlijk verkopen en dat mag niet gebeuren.'’ Kai vond dat raar. Het waren tenslotte toch maar bloemen? Daar waren er zoveel van. Dat je daarvoor geld kon vragen. Dan was je toch ook een sukkel. Nouja het zal wel. Dacht Kai. Als Jay het zegt. '’Kom, laten we maar uit deze tuin gaan voordat die man toch nog alarm heeft geslagen.’’ ‘'oke.’ Was Kai’s antwoord daar op. maar ze hadden nog geen 10 stappen gezet of links van hun verschenen mannen. Zou dat de politie zijn? Vroeg Kai zich af. ‘’Kai, we gaan rennen.’’ Riep Jay. Even zuchtte Kai. Hij had daar totaal geen zin in. In plaats van weg te rennen liep hij rustig af op de politie. ‘wat moeten jullie?’ vroeg Kai misschien ietwat agressief. De agenten keken elkaar wat verbaast aan. Dat gebeurde ook niet vaak. Dat de verdachte naar hun toe kwam en niet wegrende. 1 van de 3 agenten wilde achter Jay aan gaan maar dat vond Kai niet goed. ‘hier blijven.’ Zei hij rustig terwijl hij met een sprong de agent tegen de grond duwde. Hij wilde de agent een ram voor zijn gezicht geven maar een andere agent greep in. Hij pakte Kai’s arm vast en probeerde hem tegen te houden. Geïrriteerd pakte Kai ook deze agent vast en smeet hem over zijn schouder heen tegen de grond. Nu hield hij er 2 tegen de grond. De 3e stond te twijfelen wat hij zou doen. Echter kwamen er om de hoek nog meer mensen aan die ook op hun afgingen. Hij was er klaar mee. Langzaam boos wordend tilde hij beide agenten een paar centimeter boven de grond om ze vervolgens weer hard op hun buik neer te smijten. Beide agenten klapten dubbel omdat alle zuurstof uit hun verdween en Kai liet hun liggen. Met een paar grote sprongen, sprong hij naar Jay toe. ‘voorlopig zijn we van hun af. Laten we maar gaan.’ Zei Kai met een lichte stem verheffing. Die agenten zouden niet nog een keer hun op die manier confronteren. Of anders zou Kai maatregelen nemen. het enige wat hem weerhield van incernate gebruiken was dat Jay had gezegd dat de bloemen moesten leven. En dat zou niet lukken als hij alles in de wijde omgeving zou verbranden. Tevreden met zichzelf dat hij toch wat goeds had gedaan sprintte hij weg van het groepje agenten dat over de 2 ongelukkige agenten voorover gebogen stond. Misschien zou hij wel een complimentje krijgen omdat hij zo slim had gehandeld en geen enkele bloem had kapot gemaakt.