Hallo en welkom op Separa!
Als je hier nieuw bent, raden we je aan even de regels en de informatie door te nemen,
ben je hier al bekend, dan welkom terug! Smile

-Het team

Hallo en welkom op Separa!
Als je hier nieuw bent, raden we je aan even de regels en de informatie door te nemen,
ben je hier al bekend, dan welkom terug! Smile

-Het team




 
IndexPortalZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

It can always get worse

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Kyteranne Nuntissa
Aantal berichten : 44

Character sheet
Age: 17 years
Species: Descendant Faun
Partner:: Make my body levitate and take me to heaven.
Kyteranne Nuntissa
BerichtOnderwerp: It can always get worse It can always get worse Emptyza nov 28, 2015 4:37 pm




It can always get worse.



Met zucht zette het meisje zich neer op een boomstronk. Ze boog naar haar voeten toe en schoof met wat moeite de laarzen van haar voeten. Voorzichtig stak ze haar voeten uit naar het kleine beekje waar de boomstronk over heen lag. Langzaam liet ze haar voeten in het water zakken. Teder streelde het koude water haar zere voeten. Opnieuw slaakte ze een zucht, maar nu een voldane zucht. Het was tijd geweest voor een pauze. Ze liep al de hele dag richting het noorden. Dat was de enige aanwijzing die ze had gekregen van Arno, maar Arno was dan ook de enigste geweest die haar wou helpen. Kyteranne Nuntissa, oftewel Tissa, was ontvoerd en gebracht naar het Black territorum. Niet de beste plaats om te zijn als White one. Ze probeerde dan ook zo snel mogelijk de weg terug naar huis te vinden, maar veel schoot ze niet op. Separa was dan ook groot en als je alles per voet moest afleggen duurde het enkel langer. Daarbij had Tissa niks bij zich. Geen geld of iets van voedsel. Het enige wat ze had waren haar kleren. Haar kleren die van de besten kwamen, maar nu niks meer waard waren. Ze waren vies. Zij was vies. Ze zat onder de moeder en zand. Haar ogen stonden moe en haar haar zat warrig. Ze had zin in een douche en in een warm bed, maar wanneer zou ze die krijgen? Haar maag rommelde bij de gedachtes aan eten. Wanneer had ze voor het laatst een normale maaltijd gehad?

Met hief ze haar hoofd. Optimistisch blijven! Beval ze zichzelf. Ze hief haar blik naar de hemel. Het was een mooie blauw lucht met een geen wolkje te bekennen. Ze sloot haar ogen. Een smal glimlachje begon, desondanks de situatie ze zich in bevond, te sieren. Ze genoot van de warmte die de laatste zonnestralen nog af gaven. Ze had geen tijd bij zich, maar ze gokter erop dat het zo donker zou worden. Ze opende haar ogen en keek om zich heen. Waar was ze eigenlijk vandaan gekomen? Geïrriteerd mompelde ze wat. Ze was toch niet weer verdwaald he? Ze sloot haar ogen en liet haar hoofd hangen. Ze probeerde de tips van Arno te herroepen, maar niks. De honger en de slaap leidde haar af. Ze schrok op zodra ze voetstappen hoorde. Ze opende haar ogen. Ze zag een jongeman staan. Meteen wou ze recht schieten, maar daarbij leek ze ever vergeten te zijn dat ze haar voeten in het water had staan. Met een klap kwam ze voorover in het water terecht. Naar adem happend kwam ze weer overeind. Ze snelde naar de kant toe en strompelde uit het water. Fijn ook nog natte kleren. Ze herinnerde zichzelf er echter snel aan dat ze sinds een paar seconde niet meer alleen was. Haar blik schoot naar de jongeman die daar stond. ”Erh hey?” begroette ze de jongeman wat ongemakkelijk. Ze kwam wat wankel recht, waarna ze haar armen over elkaar sloeg. Haar handen wreven over haar bovenarmen, probeerde het in een zekere zin nog warm te krijgen.

{&'nd Jay}

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden
Jay
Aantal berichten : 75

Character sheet
Age: 19 years
Species: Icewizard
Partner:: Will you be my snowflake and fall for me?
Jay
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptydi dec 01, 2015 6:04 pm

Jay was nu al drie dagen in het Grey-territory en had beloofd aan zijn ouders vandaag weer thuis te komen. Eigenlijk wilde hij nog helemaal niet weggaan. Hij wilde niet terug naar zijn ouders. Maar als hij daar weg wilde komen dan moest hij wel zijn kleding pakken en wat geld want anders zou hij het niet overleven.
Terwijl hij ontsnapt was van zijn huis in White-territory, was hij naar dat van Grey gevlucht. Alles was beter dan überhaupt ook maar in de buurt te zijn van zijn ouders en dus was Grey de beste oplossing. Bij Black kon hij het vast geen dag uithouden. Hij was binnen no-time leeggeroofd. Dus nu was hij hier en het beviel hem prima. Tenslotte wat hij niet alleen. De blauwe agapornis bleef altijd stevig op zijn schouder zitten en zag iedere beweging die de jongen maakte. Daarbij kon Jay wel uren praten tegen zijn kleine vriendje. De vogel zorgde ervoor dat hij nog het mooie in alles zag.

Jay was onderweg richting huis en was nu hier in dit woud wat aan het rondlopen. Hij vond het werkelijk prachtig hier. Al was hij altijd al dol op natuur geweest en kon hij uren rondhangen in bomen. Hij vond dat de natuur er altijd zo vol leven uitzag. Daarbij kon de natuur je meestal niks maken, in tegenstelling tot mensen. Nou ja, tenzij je het hebt over natuurgeweld, maar dat is totaal wat anders. Terwijl hij goed oplette waar hij liep, zag hij ineens verderop een meisje zitten. Wat deed zij nou hier? Zou ze ook een wandeling aan het maken zijn en nu gewoon even willen uitrusten? Jay had werkelijk geen idee. Het meisje schrok op en wilde opstaan, maar in plaats van op de grond te komen staan, viel ze voorrover in het water. Jay kwam naar haar toegesneld om te zien of ze oké was. Hij wilde net zijn hand uitsteken om haar overeind te helpen al stond ze zelf al snel op. ”Erh hey?” begroette het meisje hem ietwat ongemakkelijk. Jay glimlachte vriendelijk naar haar voordat hij begon met spreken. ''Gaat het een beetje?'' vroeg hij haar met lichte bezorgdheid in zijn stem. Hij was nou eenmaal behulpzaam in geval dat mensen vielen. Het leek wel alsof het goed met haar ging, maar je wist maar nooit. Daarbij had ze ook een beetje vieze kleding, maar dat kon ook komen doordat ze net in het water was gevallen. Even wierp hij een blik op zijn kleding. Blijkbaar lag dat dus niet aan haar. Zijn eigen kleding zag er ook uit alsof hij in een modderpoel was gevallen. Ach nou ja, wat maakte het ook uit. ''Wat doe je hier eigenlijk?'' vroeg hij toen weer vriendelijk als altijd. Ze leek hem nou niet echt iemand die hier graag haar tijd zou rondbrengen. Ach, hoe iemand er van buiten uitzag was niet altijd hoe iemand van binnen ook was.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kyteranne Nuntissa
Aantal berichten : 44

Character sheet
Age: 17 years
Species: Descendant Faun
Partner:: Make my body levitate and take me to heaven.
Kyteranne Nuntissa
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptywo dec 02, 2015 9:54 am




It can always get worse.



De jongeman kwam naar haar toegesneld. Het had erop geleken dat hij haar had willen helpen. Echter had Tissa dat te laat door gehad en was ze zelf koppig opgestaan. Het was dan ook zo dat ze niet snel wezens meer vertrouwde. Als je eenmaal in het Black Terrirory was geweest, wist je waar ze over sprak. White Ones werden daar echt niet getolereerd. Ze had haar reis incognito moeten afleggen. Wat nogal moeilijk was, aangezien haar kleding duidelijk opviel tussen de slordige kleding van de Black Ones. Een plus puntje was dat haar kleding nauwelijks te zien was onder de dikke laag viezigheid.
Ze keek op naar de jongeman. Hij had opvallend wit haar. Iets wat behoorlijk aangenaam eruit zag met zijn blauwe ogen. Haar blik werd echter snel getrokken door het kleine blauwe vogeltje dat op zijn schouder zat. Ze glimlachte lichtjes. Het zag er schattig uit. Ze werd uit haar gedachtes gehaald zodra de jongeman zich op haar richtte. Hij glimlachte vriendelijk. ''Gaat het een beetje?'' vroeg hij met lichte bezorgdheid in zijn stem. Tissa keek hem aan. Ze zou nog net niet verbaasd kijken. Vluchtig schudde ze haar hoofd. ”I guess,” reageerde ze erop met een smal glimlachje. Ze probeerde zichzelf te herpakken. ”A little water shouldn’t hurt, right?” ging ze verder. Ook al was het de vraag of dat de waarheid was. Immers kon het barre koud worden hier en als zij dan geen droge kleding had, zat het er dik in dat ze ziek werd.
De kou begon in haar kleren te trekken. Voor de eventuele warmte legde ze haar armen over elkaar. Haar handen wreven over haar boven armen heen. Ze merkte hoe de jongeman eveneens kort naar haar keek. Vervolgens liet hij blik glijden over zijn ogen kleding. Tissa volgde zijn blik. Zo merkte ze op dat ze niet de enige was met vieze kleren. Opvallend ook was dat de jongeman geen schoenen aan had. Had hij het niet koud? Tissa schoof die gedachtes weg. Ze moest niet zo nieuwsgierig zijn. Dat was onbeschoft. Of was het gewoon bezorgdheid? Dan was het niets meer dan enkel sociaal zijn. Ze kreeg haast hoofdpijn van haar gedachtes. Wanneer zou ze zich weer normaal kunnen gedragen? Zoals ze altijd had gedaan in het White Territory bij haar ouders.
''Wat doe je hier eigenlijk?'' werd er gevraagd. Tissa hief haar blik iets op. Wederom had het weer vriendelijk geklonken. Ze glimlachte wat. ”I’m trying to find my way home. I was kidnapped by some guys to the Black Territory and now I’m trying to get back to my home in the Whiter Territory,” legde ze uit. Ze snapte zelf ergens niet waarom ze dit zomaar zei. Had ze daar niet langer over moeten nadenken? De jongeman leek op een persoon die ze kon vertrouwen, maar ze wou alles behalve naïef zijn. Ze slaakte een lichte zucht. Ze stak haar hand uit naar de jongeman. ”I’m Kyteranne Nuntissa, but just call me Tissa,” stelde Tissa zich voor. Echter, zodra ze haar hand zag, zat deze eveneens onder de modder. Met een verontschuldigend glimlachje liet ze haar hand weer zakken. ”What are you doing here? And who’s your little friend?” vroeg Tissa en knikte kort richting het blauwe vogeltje dat op zijn schouder zat. Ze moest toegeven dat het fijn was om eindelijk weer een keer normaal met iemand te praten. Ook al zou ze binnen kort op zoek moeten gaan naar eventueel een plek om te overnachten en anderzijds moest ze zelf nog iets in elkaar flansen om een beetje warm de nacht door te brengen.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden
Jay
Aantal berichten : 75

Character sheet
Age: 19 years
Species: Icewizard
Partner:: Will you be my snowflake and fall for me?
Jay
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptydo dec 03, 2015 4:45 pm

”I guess,” beantwoordde het meisje zijn vraag nu met een klein glimlachje. ”A little water shouldn’t hurt, right?” vervolgde ze, maar Jay vond dat niet logisch. Dat was het hele probleem: het was niet erg diep en als je goed terecht kwam dan had je flink wat pijn. Maar hij besloot er niks van te zeggen. Oké dat is niet waar. 'Nee, maar je vat op die manier wel kou,' zei hij nog voordat hij er spijt van had. Hij had helemaal geen tegenargument willen gebruiken, maar het ging hem er gewoon om dat ze zich goed voelde. Al kende hij haar niet eens, het zat zo in zijn systeem.
Jay besloot het onderwerp af te sluiten en vroeg maar wat ze hier deed. Je zag tenslotte niet vaak mensen genieten van een bos wat best gevaarlijk kon zijn. ”I’m trying to find my way home. I was kidnapped by some guys to the Black Territory and now I’m trying to get back to my home in the Whiter Territory,” legde ze uit. Jay keek haar verbaasd aan. Wat sneu voor haar! Zomaar gekidnapped worden. En dan nu ook nog eens verdwaald en koud. Wat naar, bedacht hij zich. Het was misschien wel goed dat hij haar dan tegenkwam. Tenslotte moest hij toch richting White Territory en hij wist waar het was. 'Ik kan je wel naar huis brengen! Ik woon ook in White Territory en moet er toevallig ook heen,' zei Jay met licht enthousiasme in zijn stem. Vervolgens stak het meisje tegenover hem haar hand uit. ”I’m Kyteranne Nuntissa, but just call me Tissa,” stelde ze zichzelf voor. Toen keek ze naar haar hand en zag er wat modder aanzitten. Ze trok hem weer terug maar vlug pakte Jay hem nog vast. Hij vond de modder niet erg en wilde zich gewoon beleefd voorstellen zoals het hoorde. Hij pakte haar hand vast en schudde deze, zoals je doet als je je voorstelt. 'Ik ben Jason, maar noem me maar Jay,' stelde hij zichzelf voor. ”What are you doing here? And who’s your little friend?” vroeg Tissa vervolgens. Oh wat stom! Hij was de vogel op zijn schouder vergeten voor te stellen. 'Oh dit is Blue. Hij is mijn beste vriend,' zei Jay er vlug achteraan terwijl hij even keek naar de blauwe vogel op zijn schouder. 'En ik ben een beetje op ontdekkingstocht door het Grey Territory.' zei hij. Het was niet de volledige waarheid. Maar hij was serieus op een soort ontdekkingstocht. Dat hij vluchtte voor zijn ouders is voor nu nog even niet van belang voor haar.
'Zullen we anders alvast doorwandelen richting huis? Hoe sneller we uit dit bos zijn, hoe veiliger,' stelde Jay voor met een grijnsje. 'Hoe komt het eigenlijk zo dat je bent gekidnapt?' vroeg hij nu, zijn nieuwsgierigheid niet te kunnen bedwingen. Al hoefde ze er natuurlijk niet op te antwoordden. Iedereen had zo zijn rechten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kyteranne Nuntissa
Aantal berichten : 44

Character sheet
Age: 17 years
Species: Descendant Faun
Partner:: Make my body levitate and take me to heaven.
Kyteranne Nuntissa
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptyvr dec 04, 2015 8:46 am




It can always get worse.



'Nee, maar je vat op die manier wel kou,' had de jongeman nog gezegd. Dat was zeker waar, maar een koudje vatten was nog altijd minder erg dan verwondingen op lopen. In Tissa’s ogen dan. Echter besloot ze er verder niet op in te gaan. Ze wou er dan ook niet te veel tijd aan besteden. Ze kon wel gaan jammeren over de slechte situatie waar ze zich in bevond, maar veel het niet helpen. Toch gaf ze eerlijk antwoord zodra de jongeman haar vroeg wat ze hier deed. Hij keek haar verbaasd aan. Iets waardoor Tissa wat ongemakkelijk glimlachte. Had ze dan toch haar mond moeten houden? Ze hield er niet van om anderen over haar te laten bekommeren, maar ze moest toegeven dat ze eventuele hulp wel kon gebruikten.
'Ik kan je wel naar huis brengen! Ik woon ook in White Territory en moet er toevallig ook heen,' sprak de jongeman met enthousiasme in zijn stem. Nu keek Tissa verbaasd op. Hij hoorde ook bij de White Ones? Een opgelucht gevoel bekroop Tissa. Een glimlach begon spontaan rond haar lippen te sieren. Eindelijk zat het eens mee! ”Really? Thank you!” reageerde ze meteen. In haar stem kon je nog wat ongeloof horen. Ze kon gewoon niet geloven dat, na alle narige voorvallen eerder op haar reis, het eindelijk meezat. Tissa besloot haar naam prijs te geven. Was wel zo makkelijk communiceren. Echter, zodra ze haar hand uit stak, merkte ze op dat deze vies was. Ze wou hem daarom weg trekken, maar de jongeman pakte de hand vast voordat deze weer stil langs haar lichaam kon hangen. Verbaasd keek Tissa van hun handen naar de jongeman. 'Ik ben Jason, maar noem me maar Jay,' stelde de jongeman zich nu voor. Nog kort keek Tissa hem verbaasd aan, waarna ze dan glimlachte. ”Nice to meet you Jay,” reageerde ze vriendelijk op hem.
Haar aandacht werd echter al snel getrokken door het kleine blauwe vogeltje dat op zijn schouder zat. Tissa vond het er wonderbaarlijk uit zien. Hoe had hij het voor elkaar gekregen om zo’n dier zo tam te krijgen? 'Oh dit is Blue. Hij is mijn beste vriend,' stelde Jay de vogel nu voor en keek er eveneens naar. Tissa knikte eens, waarna ze licht glimlachte. ”Nice to meet you Blue,” begroette ze de vogel nu, ook al betwijfelde ze of de vogel er iets van begreep. Het ging om het idee. Tissa richtte haar blik op Jay zodra ze zich besefte dat ze nog een antwoord kon verwachten. 'En ik ben een beetje op ontdekkingstocht door het Grey Territory.' legde Jay uit. Ontdekkingstocht? Dat had ze nog niet eerder gehoord. Het was zeker niet veilig om zomaar door onbekende gebieden te drentelen, maar ze liet die gedachtes begaan. Ze moest zich niet bemoeien met de intenties van anderen. Iets wat ze wel had geleerd sinds ze ontvoerd was. 'Zullen we anders alvast doorwandelen richting huis? Hoe sneller we uit dit bos zijn, hoe veiliger,' stelde Jay vervolgens voor met een grijns. Tissa knikte eens. ”Sounds like a plan,” stemde ze er in mee. Ze wou zich vervolgens om draaien en beginnen te lopen, maar toen besefte ze dat ze niet de weg terug naar huis wist en Jay hield haar ook met woorden tegen. Om die reden bleef ze staan waar ze stond. 'Hoe komt het eigenlijk zo dat je bent gekidnapt?' vroeg Jay nu. Hij klonk nieuwsgierig. Tissa glimlachte wat zwakjes.
”I was just being a little careless. I was just sitting in the garden of my house, when these three men just stepped out of a car, grabbed me and tied me up. Once I escaped I found myself in the Black Territory,” legde Tissa uit. De reden voor haar ontvoering was ook nog niet duidelijk voor haar en nog altijd was ze bang om die mannen weer tegen te komen. Ze gokte erop dat ze was ontvoerd zodat de mannen losgeld konden vragen van haar ouders. Ze wist het niet en wou de tijd ook niet nemen om het uit te volgen. Daarbij kwamen veel te angstige gedachtes bij kijken. Tissa glimlachte al snel weer. Ook om de angst wat weg te poetsen. Ze zette een paar stappen naar achteren en draaide zich om. ”So where are we going mister?” vroeg Tissa nu. Ze keek kort over haar schouder naar Jay met een grijns. Ze wou dan ook niet te lang in een droevige sfeer hangen. Ze probeerde de sfeer wat op te beuren. Dan bleven ze ook stukke positiever.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden
Jay
Aantal berichten : 75

Character sheet
Age: 19 years
Species: Icewizard
Partner:: Will you be my snowflake and fall for me?
Jay
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptyvr dec 04, 2015 5:23 pm

”Really? Thank you!” antwoordde ze op Jay's aanbod en een glimlach verscheen waardoor Jay automatisch ook wat vrolijker werd. Andere blij maken was zeg maar zijn favoriete hobby en hij hielp graag. Het gaf hem gewoon een geweldig gevoel. Vervolgens stelde ze zichzelf voor als Tissa en wilde ze hem een hand geven, alleen trok ze deze weer terug nadat ze de viezigheid op haar hand zag zitten. Jay liet dat niet gebeuren en pakte gewoon haar hand weer vast. Ze keek hem ietwat verbaasd aan maar hij keek alleen maar terug met een glimlach terwijl hij zichzelf voorstelde. ”Nice to meet you Jay,” zei ze toen met een glimlach. Vervolgens bedacht hij dat er nog iemand bij hem was en vlug stelde hij Blue aan haar voor. Anders voelde hij zich ook zo genegeerd. ”Nice to meet you Blue,” zei ze tegen Blue, wie vrolijk terug piepte. Jay grijnsde. Soms leek zijn vriendje er echt wat van te verstaan, bedacht hij zich. Vervolgens keek de jongen weer terug naar Tissa en legde uit wat hij hier deed. En wat misschien verstandig was om nu te doen. ”Sounds like a plan,” stemde ze met hem in. Ze begon al te lopen maar Jay had gevraagd waarom ze was gekidnapt en ze draaide zich weer om. ”I was just being a little careless. I was just sitting in the garden of my house, when these three men just stepped out of a car, grabbed me and tied me up. Once I escaped I found myself in the Black Territory,” legde ze hem uit. Hij keek haar even ongelovig aan. Wat een nare mannen zeg! Het zal je zomaar overkomen. En dat nog wel in White Territory. Hij vroeg zich nu af of die werkelijk van White kwamen. Of dat ze gewoon White Territory waren binnen gedrongen en niemand ze had opgemerkt. Hij had geen idee. ”So where are we going mister?” vroeg Tissa, overstappend op een wat vrolijker onderwerp. Ze had een paar stappen gezet, maar in de verkeerde richting. 'De andere kant op,' grijnsde hij terug terwijl hij in tegengestelde richting liep van waar zij net heen liep. 'Maar je zei dat je in Black Territory terecht was gekomen, alleen ben je nu in Grey Territory. Heb je dat allemaal gelopen?' vroeg hij met verbazing in zijn stem. Misschien niet een leuk onderwerp voor haar om over door te gaan, alleen als ze dat zo had gedaan dan had hij daar erg veel respect voor. Dat deed je niet even. Daarbij moest ze vast bang zijn geweest. Je hebt lef als je zomaar durft te ontsnappen. In ieder geval had hij besloten niet te lang over dit onderwerp door te gaan, dat zou niet leuk voor haar zijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kyteranne Nuntissa
Aantal berichten : 44

Character sheet
Age: 17 years
Species: Descendant Faun
Partner:: Make my body levitate and take me to heaven.
Kyteranne Nuntissa
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptyza dec 05, 2015 3:21 pm




It can always get worse.



Kyteranne Nuntissa wou niet lang bij het onderwerp blijven hangen. Er zorgen om maken zou geen zin hebben. Er over praten zou geen zin hebben. Het enige wat echt zou helpen, was nu vertrekken. Om die reden draaide Tissa zich om en begon ze een paar stappen een willekeurige richting in te lopen. Ze had geen flauw idee of ze de goede kant op ging en richtte zich daarom al snel weer op Jay. Ze vroeg hem waar ze heen moesten gaan.
'De andere kant op,' antwoordde hij met een grijns en draaide zich vervolgens om om de andere kant op te lopen. Kort keek Tissa wat verbaasd, waarna ze zich snel omdraaide en achter Jay aan ging. Kort versnelde ze haar pas om zo naast Jay te kunnen lopen. 'Maar je zei dat je in Black Territory terecht was gekomen, alleen ben je nu in Grey Territory. Heb je dat allemaal gelopen?' vroeg de jongeman met ongeloof in zijn stem. Tissa keek hem kort wat verbaasd aan, waarna ze eens knikte en haar blik vooruit richtte. Haar ogen sloten zich half. ”I’ve been walking from The Endless Abyss to here. I don’t have any money. So the only way I could go home was by foot. It costs some time, but in the end I will end up home with my family,” legde ze uit. Ze glimlachte zwakjes. ”Well I hope so,” voegde ze er nog aan toe. Immers had ze op haar weg door half Separa wel gemerkt dat er nogal onverwachtse dingen konden gebeuren. Zo was ze al meerdere keren door verschillende wezens aangevallen. Dankzij anderen was ze er nog altijd goed vanaf gekomen, maar je wist nooit wanneer zoiets je over kwam. Voor hetzelfde gebeurde er nog iets, waar ze zich niet uit kon redden, en was ze letterlijk nog langer van huis. Immers kon ze zichzelf moeilijk verdedigen. Het enige wat ze had was haar verstand. Ze had goed onderwijs gehad. Ze had een hoge studie gedaan. Echter was er nu wel achter gekomen dat ze daar niks aan had in de praktijk. Als ze eenmaal thuis zou zijn, zou ze haar ouders erover inlichten. Misschien konden ze dan samen op zoek gaan naar een goede oplossing. Maar ze wou nog zoveel andere dingen doen als ze thuis was. Als eerste maar een lekker warm bad. Ze slaakte, onbewust, een genietende zucht alleen al bij de gedachtes.
Haar blik ging terug naar Jay. Opnieuw wou ze het onderwerp af sluiten. Ze was er nog altijd van overtuigd dat erover praten geen zin had. Daarbij verdoemde ze er enkel tijd mee. En om tijd doen te verstreken konden ze ook wel andere dingen bedenken. Zo vroeg Tissa zich spontaan af of Jay een mens was. Er liepen immers genoeg verschillende wezens rond. Dat had Tissa al wel geweten door het onderwijs dat ze had gekregen. Tissa haar blik werd haast bedenkelijk. Plots besefte ze dat ze haast zou gaan staren. Kort week ze haar blik beschamend af om die reden, maar toch ging haar blik al snel terug naar Jay. ”Are you human?” vroeg ze dan uiteindelijk.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden
Jay
Aantal berichten : 75

Character sheet
Age: 19 years
Species: Icewizard
Partner:: Will you be my snowflake and fall for me?
Jay
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptydi dec 08, 2015 6:27 pm

”I’ve been walking from The Endless Abyss to here. I don’t have any money. So the only way I could go home was by foot. It costs some time, but in the end I will end up home with my family,” legde Tissa Jay uit. Jay keek haar verwonderd aan. Dan had ze flink wat geloven. Hoe zou ze dan aan eten zijn gekomen zonder ook maar geld te hebben? Ach, er zijn meer behulpzame zielen in de wereld. ”Well I hope so,” vervolgde ze toen. Hij keek haar met een zelfverzekerde glimlach aan. 'Ik weet wel zeker dat dat goed komt,'
Even was het stil tussen hun en liepen ze zwijgend verder. Toen begon Tissa hem aan te kijken, iets te lang eigenlijk, zag hij vanuit zijn ooghoek. Hij draaide zijn hoofd opzij om haar nu goed aan te kunnen kijken alleen draaide ze net weer haar hoofd weg. En ook net zo snel weer terug. ”Are you human?” vroeg ze hem dan ook zodra ze hem weer aankeek. 'Nee, niet helemaal. Ik ben eigenlijk een Icewizard. Ik kan dus allemaal dingen met sneeuw en ijs. Maar verder zie ik er vrij menselijk uit, toch?' antwoordde hij met een grijns. Ach, al zei hij het zelf. Het enige vreemde was dat hij op blote voeten liep en zo goed als wit haar had. 'Ben jij een mens?' vroeg hij nu ook lichtelijk nieuwsgierig. Ze zag er gewoon als een mens uit namelijk.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kyteranne Nuntissa
Aantal berichten : 44

Character sheet
Age: 17 years
Species: Descendant Faun
Partner:: Make my body levitate and take me to heaven.
Kyteranne Nuntissa
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptyza dec 12, 2015 8:59 pm




It can always get worse.



'Ik weet wel zeker dat dat goed komt,' reageerde Jay nog op haar woorden. Tissa gaf hem enkel een zwak glimlachje. Ze kon zijn optimisme wel waarderen, maar ze wou niet naïef zijn. Vroeger was ze immers, net zoals hem, behoorlijk optimistisch geweest, maar ook behoorlijk naïef. Dat had haar op de reis hier naar toe behoorlijk in problemen gebracht. Nee niet iedereen was even vriendelijk. Zeker niet als ze erachter kwamen dat je bij de White Ones hoorde en je je in een Black Territory bevond.
De twee gingen verder lopen. Ondanks de pijn in haar voeten, kon Tissa nog prima lopen. Haar aandacht ging dan ook haast automatisch alweer naar Jay. Het was haar op gevallen dat de jongen geen schoenen droeg. Waarom niet? Echter was dat niet de enige vraag. Zodra ze merkte dat ze te lang naar Jay keek stelde ze die vraag: Was hij een mens? Veel wezens zagen eruit als mensen, maar waren het niet. 'Nee, niet helemaal. Ik ben eigenlijk een Icewizard. Ik kan dus allemaal dingen met sneeuw en ijs. Maar verder zie ik er vrij menselijk uit, toch?' antwoordde Jay met een grijns. Tissa keek hem wat verwonderd aan. Een Icewizard? Dat klonk gaaf! Meteen opende Tissa haar mond en wou ze hem vragen of hij iets kon laten zien, maar zoals verwacht, stelde Jay nu de vraag aan haar. 'Ben jij een mens?' De nieuwsgierige toon was in zijn stem te horen. Tissa keek licht verbaasd, waarna ze grinnikte en haar hoofd schudde. Ze hief een hand op en wees daarmee naar de twee grote donker grijze horens op haar hoofd. ”I’m an descendant faun. My father is a faun and my mother a human. So I’m part human. To bad I can’t do anything special,” antwoordde ze wat flauwtjes. Ze vond zichzelf dan ook niet per se een bijzonder wezen. Nee een icewizard was vele maler interessanter. ”So what can you do with your powers? Can you show me?” vroeg Tissa nu nieuwsgierig.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden
Jay
Aantal berichten : 75

Character sheet
Age: 19 years
Species: Icewizard
Partner:: Will you be my snowflake and fall for me?
Jay
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptyzo dec 13, 2015 4:10 pm

Tissa wees naar de grijze horens op haar hoofd. ”I’m an descendant faun. My father is a faun and my mother a human. So I’m part human. To bad I can’t do anything special,” antwoordde ze op Jay's vraag. Okay, hij had die horens wel gezien, maar wie wist was ze gewoon een mens. Je kon ook vervloekt zijn. Who knows... 'Een faun... Dat is wel cool!' zei Jay en hij was oprecht. Een faun leek hem best gaaf. Ze zagen er wel gaaf uit. Alleen had Tissa dan geen bokkenpoten. Ach, het maakte haar er niet lelijker op of iets. ”So what can you do with your powers? Can you show me?” vroeg Tissa hem toen met nieuwsgierigheid in haar stem. Jay grijnsde en knikte. Hij stak zijn arm voor hem uit met zijn handpalmen naar boven gericht. Vervolgens kwam er een klein sneeuwvlokje tevoorschijn die hij langzamerhand groter liet worden. Nu duwde hij zijn handpalm kort de lucht in en de sneeuwvlok was veranderd in een sneeuwbal. Hij gaf deze aan Tissa zodat ze kon voelen en zien dat deze toch wel echt was.
Natuurlijk kon hij nog meer, maar hij vond dit tot nu toe wel even genoeg om te laten zien. Als ze meer wilde zien dan zou ze dat vast wel laten weten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kyteranne Nuntissa
Aantal berichten : 44

Character sheet
Age: 17 years
Species: Descendant Faun
Partner:: Make my body levitate and take me to heaven.
Kyteranne Nuntissa
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptywo dec 16, 2015 12:32 pm




It can always get worse.



Icewizard. Ja dat sprak haar zeker aan. Ze was dan ook wel een persoon die meer hield van de winter dan van de zomer. Lekker spelen in de sneeuw, schaatsen, sneeuwballen gevechten. Ja dat was pas leuk! Natuurlijk kon ze nu ook over de problemen van die tijd gaan na denken, want als het koud zou gaan worden voordat ze thuis was.. dan had ze een probleem. Ze had geen geld om ergens onderdak te krijgen, geen geld voor warme kleding, voedsel. Ze zou nog geen week overleven. Ze liet die gedachtes niet toe. Ze wou Jay dan ook niet opzadelen met nog meer problemen van haar.
De jongeman knikte. Iets waardoor haar nieuwsgierigheid verdrievoudigde. Haar ogen begonnen te glunderen. Nieuwsgierig en verbijsterend keek ze toe. Jay hief zijn arm op. Zijn handpalm naar de lucht toe gericht. Plots verscheen er een sneeuwvlokje. Haar ogen verwijdde zich. De handpalm werd hoger gebracht en met die beweging veranderde het sneeuwvlokje in een sneeuwbal. ”That’s so cool!” riep Tissa enthousiast uit. De sneeuwbal werd naar haar uitgereikt. Meteen nam Tissa deze aan. Zich niet beseffend dat deze natuurlijk koud was. Ze bibberde kort, maar keek er al snel weer vol verbijstering naar. ”How can you do that?! And and… How? I mean it’s not even that cold at the moment and where’s the limit? Or can you make anything? Can you make it snow?” De vragen leken maar te komen. Ja nu was ze zeker enthousiast. Op het moment kon ze al het fouten in de wereld wel vergeten. Nee nu leek haar situatie nog niet zo slecht. Ze was zeker blij dat ze Jay was tegen gekomen.
© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden
Jay
Aantal berichten : 75

Character sheet
Age: 19 years
Species: Icewizard
Partner:: Will you be my snowflake and fall for me?
Jay
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptywo dec 16, 2015 5:41 pm

Jay zag dat de ogen van Tissa op begonnen te lichten zodra hij knikte als antwoord dat hij zijn krachten kon laten zien. Hij tilde zijn hand op met de handpalm naar boven en al snel ontstond er een sneeuwvlokje. Door zijn handpalm kort in de lucht te duwen werd de sneeuwvlok een sneeuwbal. ”That’s so cool!” riep Tissa enthousiast uit. Jay grijnsde en gaf de sneeuwbal aan haar zodat ze kon voelen dat het ook echt is. Ze keek even met verbijstering naar het witte bolletje. ”How can you do that?! And and… How? I mean it’s not even that cold at the moment and where’s the limit? Or can you make anything? Can you make it snow?” Een stroming van vragen kwam haar mond uit en Jay stootte een korte lach uit. 'Het is een soort magie denk ik. Het is gewoon mijn kracht en het zit in me. Ik heb er op vroege leeftijd mee om leren gaan.' antwoordde hij op haar eerste vraag. Hij had het gewoon geërfd van zijn ouders. Die hadden hem er dan ook alles mee geleerd. Vroeger kon hij de sneeuw en het ijs niet in toom houden. Regelmatig gleden mensen uit over de vloer als hij weer eens bezig was geweest met oefenen. 'Ik kan niet meer sneeuw of ijs maken zodra ik geestelijk en lichamelijk uitgeput ben. Maar dat gebeurd niet heel snel. Het is een soort conditie. Zoiets bouw je op.' vervolgde hij vervolgens terwijl hij nog een sneeuwbal maakte en deze omhoog gooide en weer opving. 'En als je wilt, kan ik het wel even laten sneeuwen,' beantwoordde hij haar laatste vraag met een glimlach. Hij kon het laten sneeuwen, maar alleen als het gebied niet te groot was. Momenteel was er maar een klein gebied nodig. Hij richtte zijn hand kort boven hen en na 5 seconde te hebben gewacht kwamen de eerste sneeuwvlokjes uit het niets naar beneden gevallen. Je zou zeggen dat er een wolk boven hun hing, maar dat was niet zo. Het leek volledig uit het niets te komen. Hij ving wat sneeuwvlokjes op en keek Tissa toen vrolijk aan. Vervolgens wierp hij een blik op haar kleding en zag dat deze niet echt gemaakt was tegen kou. Ach, hij zou het niet te lang laten sneeuwen. Ze moesten niet hebben dat ze het koud kreeg. Ondertussen had hij wat sneeuw verzameld en raapte het bij elkaar om er vervolgens een grote bol van te maken. 'Zullen we een sneeuwpop maken?' glimlachte hij, haar tegelijkertijd aankijkend.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kyteranne Nuntissa
Aantal berichten : 44

Character sheet
Age: 17 years
Species: Descendant Faun
Partner:: Make my body levitate and take me to heaven.
Kyteranne Nuntissa
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptyzo dec 20, 2015 10:48 pm




It can always get worse.



Jay moest kort lachen om de stroming vragen die uit haar mond kwamen zetten. Lichte blosjes vormden zich op haar wangen. Ja ze voelde zich licht beschamend voor het feit dat ze er zo naar vroeg en haar nieuwsgierigheid haar zo overnam. Het ging haast vanzelf. Ze voelde zich op haar gemak bij Jay. Eindelijk was er een persoon, naast Arno, waarmee ze kon praten en waarmee ze plezier kon hebben. Iets wat ze wel kon gebruiken in deze bittere tijden.
'Het is een soort magie denk ik. Het is gewoon mijn kracht en het zit in me. Ik heb er op vroege leeftijd mee om leren gaan.' beantwoordde hij de eerste vraag. ”That’s very cool,” reageerde Tissa onder de indruk. Ze zou niet weten hoe het moest aanvoelen om krachten te hebben. Toch zou ze het wel eens willen ervaren. Ook om het feit dat ze in haar tocht wel had gemerkt dat ze behoorlijk weerloos was. Het was dat geluk in zekere zin aan haar zijde was, anders was ze niet gekomen waar ze nu was. 'Ik kan niet meer sneeuw of ijs maken zodra ik geestelijk en lichamelijk uitgeput ben. Maar dat gebeurd niet heel snel. Het is een soort conditie. Zoiets bouw je op.' ging Jay verder. Tissa haar ogen begonnen spontaan meer te glunderen zodra Jay nog een sneeuwbal maakte en ook deze op gooide en weer opving. ”Awesome..,” zei ze langzaam aan en wist niet goed of ze nou op de nieuwe verschenen sneeuwbal duidde of op de woorden die hij sprak. 'En als je wilt, kan ik het wel even laten sneeuwen,' zei Jay met een glimlach. ”Really?” reageerde Tissa meteen. Enthousiasme begon op te laaien. ”Make it snow! Make it snow!” zei ze enthousiast en hopte opgewekt van het ene been op het andere been. Tissa volgde Jay’s blik naar de lucht. Nog altijd huppend van het ene been op het andere been keek ze ongeduldig en enthousiast omhoog naar de lucht. Na een paar seconden zag ze dan witte vlokjes naar beneden dwarrelen. Vol verbazing keek Tissa ernaar. Er hing niet eens een wolk! Het kwam gewoon uit het niets. Ze volgde een sneeuwvlokje met haar ogen die in de handpalm van Jay belandde. Vol verbazing keek ze hem aan. ”That’s so cool!” zei ze nu enthousiast. Jay verzamelde ondertussen nog meer sneeuw. 'Zullen we een sneeuwpop maken?' stelde hij met een glimlach voor. ”Yes! Let’s make it the biggest snowman ever!” zei ze. Je kon duidelijk merken dat ze enthousiast was en dat ze zich echt niet deerde aan de kou die van de sneeuw afkwam. Ze merkte het al niet meer. Enthousiast begon ze de sneeuwbal, die ze al die tijd in haar handen had gehad, te rollen in de sneeuw. Uiteindelijk had ze dan een grotere bal gemaakt die ze boven op de grotere bal van Jay zette. Ze glimlachte kort naar hem, waarna ze een nieuwe bal maakte en ook die begon op te rollen. Die zette ze uiteindelijk op de andere twee. ”Now all we need are some branches for the arms, a scarve, a carrot and some buttons,” somde Tissa op. Licht bedenkelijk keek ze om zich heen waar gingen ze die dingen vandaan halen?
© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden
Jay
Aantal berichten : 75

Character sheet
Age: 19 years
Species: Icewizard
Partner:: Will you be my snowflake and fall for me?
Jay
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptyvr dec 25, 2015 1:24 pm

”That’s very cool,” reageerde Tissa nadat Jay had uitgelegd hoe hij aan zijn kracht kwam. Vervolgens liet hij een sneeuwbal tevoorschijn komen en hij zag aan Tissa dat ze het mooi vond. Een glimlachje verscheen op zijn gezicht bij het zien van haar gezicht. ”Awesome..,” hoorde hij haar zeggen en zijn glimlach werd spontaan nog wat groter. Het was fijn als mensen onder de indruk waren van je krachten. Tegenwoordig hadden zoveel mensen een veel gavere kracht, dus was zijn kracht niks speciaals meer. Maar gelukkig zag Tissa dat anders.
Ze had gevraagd of hij het ook kon laten sneeuwen. ”Make it snow! Make it snow!” riep ze enthousiast nadat Jay had voorgesteld het te laten sneeuwen. Hij grinnikte zachtjes en rijkte met zijn hand naar de lucht. Al snel kwamen de eerste sneeuwvlokjes uit het niets naar beneden gevallen. Jay keek even naar Tissa die nu met verbazing naar de sneeuw zat te kijken. ”That’s so cool!” zei ze weer toen Jay een sneeuwvlokje opving vanuit de lucht. Hij bloosde nu lichtjes van al haar complimentjes. Het voelde zo ontzettend goed als iemand je kracht geweldig vond. 'Zullen we een sneeuwpop maken?' stelde Jay toen voor. ”Yes! Let’s make it the biggest snowman ever!” stemde Tissa enthousiast in. Jay nam wat van het laagje sneeuw wat nu al op de grond lag en maakte er een sneeuwbal van. Vervolgens volgde hij Tissa's voorbeeld en rolde de sneeuwbal over de gevallen sneeuw. Al snel was zijn sneeuwbal groter dan die van haar, maar dat maakte niet uit. Hij zette de sneeuwbal neer op een plek en keek toe hoe Tissa haar bal nu op de zijne zette. Ze glimlachte kort naar elkaar en vervolgens maakte ze opnieuw een sneeuwbal. Toen deze groot genoeg was zette ze deze op de andere twee. ”Now all we need are some branches for the arms, a scarve, a carrot and some buttons,” zei Tissa terwijl ze bedenkelijk rondkeek. Jay kreeg automatisch weer een glimlach op zijn gezicht bij het zien van het bedenkelijke meisje. 'Hmm, wat takjes moet niet moeilijk zijn. Maar ik heb helaas geen sjaal, knoopjes of een wortel,' zei Jay terwijl hij nu ook stond na te denken en in het rond keek. Een idee schoot hem toen te binnen. 'We kunnen de knoopjes vervangen door wat besjes!' zei hij hardop terwijl hij vlug in het rondkeek. Al snel vond hij een struik met hier en daar een paar besjes. Hij plukte ze er vanaf en maakte een mond en ogen op de bovenste sneeuwbal. Op de tweede sneeuwbal deed hij drie besjes onder elkaar die dienden voor de knoopjes. Nu alleen nog wat takjes voor de armen, iets voor de neus en iets voor de sjaal.

sorry beetje laat, heb nu mijn laptop pas weer terug
Terug naar boven Ga naar beneden
Kyteranne Nuntissa
Aantal berichten : 44

Character sheet
Age: 17 years
Species: Descendant Faun
Partner:: Make my body levitate and take me to heaven.
Kyteranne Nuntissa
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptyvr dec 25, 2015 3:00 pm




It can always get worse.



Tissa was niet dom. Ze volgde, oorspronkelijk, een hoge studie en had dan ook een goed onderwijs gehad. Ze wist veel van dingen af, maar sommige dingen deden haar nog altijd op kijken. Ze kon genieten van de kleine dingen in het leven. Ze hoefde niet iets groots te hebben om blij te worden. Zo iets simpels als sneeuw deed al genoeg met haar. En een jongeman die zomaar sneeuw tevoorschijn kon laten komen; dat was toch gewoon ongelooflijk?! Als Tissa die krachten had gehad, zou ze voor eeuwig in de sneeuw spelen. Jammer genoeg had ze geen speciale krachten, dus zou dat hem niet worden. Om die reden besloot ze maar zoveel mogelijk te genieten van de tijd die ze met Jay had. En dan natuurlijk ook met het maken van de sneeuwpop.
Uiteindelijk was de basis van de sneeuwpop af. De sneeuwpop was echter natuurlijk nog niet klaar. Tissa somde de details op die ze nog moesten hebben. Daarbij liep ze echter wel tegen een probleem aan en ook Jay leek zich dat te beseffen. 'Hmm, wat takjes moet niet moeilijk zijn. Maar ik heb helaas geen sjaal, knoopjes of een wortel,' zei Jay. Tissa knikte eens. Samen stonden ze zo even na te denken. 'We kunnen de knoopjes vervangen door wat besjes!' zei Jay plots. Tissa keek er van op. Haar blik schoot naar Jay toe die nu enthousiast begon te zoeken. Het duurde niet lang of hij vond een bosje waarin besjes hingen. Hij plukte er wat van, waarna hij met behulp van de besjes een mond op de sneeuwpop maakte en knoopjes. Met glunderende ogen keek Tissa toe. ”That’s a great sollution!” complimenteerde ze Jay. Vervolgens begon ze zelf te zoeken naar twee dode takken. Zodra ze deze had gevonden drukte ze deze in ieder zijde van de sneeuwpop zodat deze armen vormde. Ze richtte zich vervolgens op Jay. ”Can you make an icicle with your powers? We can use that for the nose!” ging Tissa enthousiast verder terwijl ze ondertussen haar, al kapotte en vieze jasje uit trok. Ze rolde het bordeaux rode jasje op en legde deze om de hals van de sneeuwpop. ”There we go,” verzuchtte ze tevreden terwijl de kou wat meer langs haar armen gleed. Niet dat het jasje veel warmte had geboden. Het jasje was toch al nat en kapot. Het blouseje dat ze nu nog enkel aan had moest de kou maar tegen houden. Sowieso dacht ze nu niet meer aan de kou. Ze vond het veel te leuk zo in de sneeuw.

{En maakt niet uit hoor! Ik ben al blij dat je reageerd Very Happy
© Sykes

Terug naar boven Ga naar beneden
Jay
Aantal berichten : 75

Character sheet
Age: 19 years
Species: Icewizard
Partner:: Will you be my snowflake and fall for me?
Jay
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptyzo dec 27, 2015 10:10 pm

"That's a great sollutiom!" had Tissa gezegt nadat Jay had bedacht om bessen te gebruiken in plaats van knopen. Jay stopte de besjes in de sneeuw en vormde zo de ogen, mond en knopen. Ook kwam Tissa nu aangelopen met twee takken en stak deze er in aan de zijkant van de sneeuwpop. "Can you make an icicle with your powers? We can use that for the nose!" stelde ze voor. Jay knikte enthousiast. Het was een erg slim idee! Met zijn handen zorgde hij ervoor dat er al snel een ijspegel verscheen. De pegel stak hij vervolgens in de bovenste sneeuwbal. Als sjaal trok Tissa haar jasje uit en legde deze om de nek van de sneeuwpop. Nu was hij helemaal af! Toch keek Jay ietwat bezorgd naar Tissa. Ze zou het nu vast koud hebben. "There we go." zei Tissa. Jay stak zijn hand weer richting de lucht en het stopte met sneeuwen. Hij wilde niet dat Tissa het nog kouder kreeg. "Heb je het niet erg koud?" vroeg hij bezorgd. Dat moest haast wel. Ze was tenslotte deels mens en moest ze de kou wel voelen. Hijzelf daarintegen had er helemaal geen last van. Plots bedacht hij zich iets. Hij zette zijn handen aan zijn shirt en trok zijn sweater uit. Onder de sweater had hij nog een simpel zwart hemd zitten welke hij even rechttrok. Vervolgens gaf hij zijn sweater aan Tissa. "Hier. Deze is lekker warm. Ik zal geen last krijgen van de kou maar jij wel en we hebben nog een lange weg te gaan." zei Jay terwijl hij Tissa aankeek, wachtend tot ze de sweater aan zou nemen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kyteranne Nuntissa
Aantal berichten : 44

Character sheet
Age: 17 years
Species: Descendant Faun
Partner:: Make my body levitate and take me to heaven.
Kyteranne Nuntissa
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptyzo dec 27, 2015 11:11 pm




It can always get worse.



Met een tevreden glimlach keek Tissa naar de sneeuwpop. Goed. Het was niet zoals je een sneeuwpop in eerst instantie verwachtte, maar mooi was hij zeker. Daarbij had Tissa er ook plezier in gehad, wat ze in een lange tijd al niet meer gehad had. Het was fijn om weer onbezorgd dingen te doen. Ook al zouden ze wel op een punt verder moeten gaan met hun tocht naar huis. Anders kwamen ze er natuurlijk nooit.
Jay hief zijn hand op en liet met die beweging het sneeuwen weer stoppen. Nog kort keek Tissa wat verrast omhoog. Toch een wonder dat hij zoiets kon doen. Misschien moest ze beter weten, aangezien je in Separa wel meerdere vreemde wezens tegen kwam. Maar toch was dit bijzonder. Ze richtte zich vervolgens met een glimlachje op Jay. "Heb je het niet erg koud?" vroeg hij bezorgd. Tissa keek er verbaasd van op. Haar blik ging kort naar het jasje om de sneeuwpop, waarna ze kort haar schouders op hief. Haar blik ging terug naar Jay en ze wou hem zeggen dat het wel mee viel, maar toen merkte ze plots op hoe hij zijn sweater begon uit te trekken. Tissa haar ogen verwijdde zich wat. ”Oh Jay you don’t--,” Ze kapte haar woorden af zodra de sweater naar haar werd uit gereken. Tissa keek wat verbaasd van de sweater naar de jongeman die het vast hield. "Hier. Deze is lekker warm. Ik zal geen last krijgen van de kou maar jij wel en we hebben nog een lange weg te gaan." zei Jay terwijl hij de sweater nog altijd voor haar op hield. Kort twijfelde Tissa. Ze wou hem zeker niet tot last zei. En sprak Jay wel de waarheid? Zou hij echt geen last hebben van de kou? Was dat een positief bijeffect van zijn krachten? Tissa keek wat peinzend naar de sweater, maar uiteindelijk pakte ze hem aan. Haar woorden waren dan ook niet helemaal waar geweest. Nu zo ze langer stond zonder het jasje kreeg ze het inderdaad wel koud. Ze trok de sweater over haar hoofd heen. Kort keek ze naar de blauwe sweater die net iets te groot voor haar was. Het schoof wat over haar handen heen. Maar erg vond ze het niet. De sweater voelde nog warm aan. Het gaf iets kalmerend. Tissa gaf Jay een dankbare glimlach. ”Thank you Jay,” bedankte ze hem. Het voelde fijn om te weten dat hij zich bekommerde om haar. Ook al wou ze hem natuurlijk niet van last zijn. ”And thanks for the fun,” voegde Tissa er nog gauw aan toe met een brede glimlach. Het was een bedankje, maar geen stop. Wie weet hoeveel plezier ze nog konden hebben. Echter zette Tissa al weer een paar stappen in de richting waar ze heen moesten. ”Shall we move along?” stelde Tissa voor.
© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden
Jay
Aantal berichten : 75

Character sheet
Age: 19 years
Species: Icewizard
Partner:: Will you be my snowflake and fall for me?
Jay
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Emptyma dec 28, 2015 9:59 pm

Jay keek bezorgd naar Tissa die nu alleen nog maar in een bloesje rondliep aangezien ze haar jasje om de nek van de sneeuwpop had gelegd. Hij vroeg of ze het koud had, want dat zou wel logisch zijn. Ze haalde kort haar schouders op maar Jay had al een ander idee. Hij trok zijn sweater over zijn hoofd en gaf deze aan Tissa. ”Oh Jay you don’t--,” Maar ze stopte abrupt met praten. Jay reikte de sweater naar haar uit. 'Hier. Deze is lekker warm. Ik zal geen last krijgen van de kou maar jij wel en we hebben nog een lange weg te gaan.' Had hij erbij gezegd. En dat was echt zo. Hij zou het toch niet koud krijgen. Het zou vreemd zijn als je niet bestand was voor je eigen krachten. Dan had hij nu niet met ijs en sneeuw kunnen werken zonder het erg koud te krijgen. Daarbij liep hij ook op blote voeten en die waren ook niet koud. Al zouden ze voor een ander waarschijnlijk wel koud aanvoelen.
Na een korte aarzeling pakte Tissa de sweater toch van hem over. Tevreden glimlachte Jay naar haar terwijl ze de sweater over haar hoofd trok. Deze was eigenlijk iets te groot maar hij moest als het goed is wel warm zijn. Vervolgens gaf Tissa hem een dankbare glimlach en Jay schonk haar een vrolijke terug. ”Thank you Jay,” zei ze er nog bij. 'No problemo,' antwoordde hij terug terwijl hij ondertussen om zich heen keek. Tenslotte moesten ze wel weer verder trekken naar White territory. ”And thanks for the fun,” voegde ze er nog aan toe. 'Jij bedankt, dat ik je een plezier heb kunnen doen. Ik vind het leuk om plezier te maken met anderen.' zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Al stond die glimlach er zo'n beetje permanent op. Jay keek van zichzelf meestal wel vrolijk. Al was hij dan ook bijna altijd vrolijk. Al was Blue ook degene die hem vrolijk hield. Hij keek even naar het vogeltje dat nog altijd stilletjes op zijn schouder zat. Waarschijnlijk werd de agapornis nogal moe van hun lange reis. ”Shall we move along?” vroeg Tissa en Jay knikte. Ze wouden allemaal graag terug naar huis natuurlijk. 'Let's go!' zei Jay enthousiast.

Ik weet niet of we nog verder gaan met het topic of het topic hier stilzetten? Vind het wel een mooi einde zo :')
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
BerichtOnderwerp: Re: It can always get worse It can always get worse Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
It can always get worse
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: Grey Territory :: Woods of Eternity-
Ga naar: